Heb jij een passie voor muziek? Hou jij van écht feesten? In deze blog neem ik je mee op reis door de wondere wereld van “Hard Dance”, vol met emotie en samenhorigheid, evenals harde kicks en ongeëvenaarde gekkigheid. Zelf ben ik een doorgewinterde festivalganger die ook de eer heeft om af en toe achter de draaitafels plaats te mogen nemen, kortom: uw ideale reisleider. Onze bestemming vandaag: C.R.A.F.T. Festival
Introductie
Voor de mensen die het door al het feesten vergeten waren, C.R.A.F.T. staat voor “Can’t Remember A Fucking Thing”. Het is een outdoor festival georganiseerd door Lose Your Mind, waarin al hun concepten, zoals Penoze, Tijdmachine en Reckless, vertegenwoordig worden. Nadat het feestje vorig jaar letterlijk in het water was gevallen, moest dit jaar dan om echt niet te vergeten worden. Er werd ons een dikke line-up tegen een verassende prijs aangeboden, en wij stipten C.R.A.F.T. aan op de agenda!
Beginnen bij het begin
Na een lange heenreis, waarin de gespreksonderwerpen van de dag Pokemon Go, verboden middelen en de combinatie hiervan bleken, kwamen we mooi op tijd aan bij de ingang van het festival. De organisatie was echter nog niet klaar voor de massale mensenmassa, aangezien de deuren vijftien minuten te laat openden. Uiteindelijk zijn we ruim een uur kwijt geweest met de entree, een paar banaantjes als brandstof en de gebruikelijke marathon rondjes lopen. Het feest kon beginnen, gaan met die banaan!
Beginnen doet men bij het begin, en daarom brachten we een bezoekje aan labelbaas The Prophet, die op dat moment bezig was op de grootse Tijdmachine-stage. De sfeer was daar vanaf minuut één al top en dat bleef over de hele dag gehandhaafd. Nummers die ik nog mee heb gekregen van de set waren: ‘Summer Of Hardstyle’, ‘Recession’ en ‘Stampuhh’.
Niemand minder dan Zatox nam vervolgens het stokje van Proppy over en startte met “Gangsta”. De Italiaan bracht veel memorabele momenten terug met ‘Kickin Ass’, ‘Wake Up’, ‘Living For The Moment’ en ‘Afrika’. Het publiek straalde van vreugde door deze reis terug in de tijd, uiteraard met de bijpassende dansjes. Over stralen gesproken, enkele boze en donkere wolken verschenen boven het festival, maar van echte regen kwam het niet, en uiteindelijk scheen de zon bij tijd en wijle. Een hoogtepunt van deze set was ‘Showtek – FTS ‘, dat vaak gezien wordt als het beste nummer uit de geschiedenis van Hardstyle.
Van euforisch naar raw
De volgende stop op de trip door het hele spectrum van Hardstyle is de Access-stage, waar de gebroeders Sound Rush klaar stonden om het publiek dubbel te verwennen. Ze startte met ‘Live Forever’ en draaide onder andere nog ‘Unshakable’, ‘Lifetime’, ‘Euphoria’ en hun nieuwe TBA in de Defqon.1 edit en een andere TBA met een excellente reversed bass. Ook hier was de sfeer helemaal top en daarbij het was nog vrij rustig, waardoor iedereen ruim plaats had om te springen op de euforische muziek. Het leuke aan Sound Rush is dat ze, behalve hun geweldige producties, ook veel klassiekers gebruiken binnen hun sets. Het perfecte voorbeeld hiervan is de ‘Ultimate Headhunterz Mashup’, een ultieme mengelmoes van nostalgie, meer nostalgie en nog meer nostalgie.
Aan de andere kant van het euforische staat de raw, en daarom was het tijd voor een prachtig b2b-optreden van Ran-D en Hard Driver op de mainstage, die gevuld was met namen die over het algemeen de stempel “raw” krijgen. De mannen opende met “United”, het Decibel anthem van dit jaar. Ran-D blijkt toch een grootmeester als het gaat om anthems, want hij flikt het elke weer om het bijpassende gevoel te creëren.
Andere platen van Ran-D waren ‘Firestarter’, ‘MF Summertime’ en ‘Shut Up’, en alsof we vandaag nog niet genoeg klassiekers gehoord hadden, draaide hij ook nog ‘Noisecontrollers – Surge Of Power’ en ‘B-Front & Frontliner – Magic’. Ran-D werd bijgestaan door de man de vorig jaar het anthem voor Decibel mocht maken, de enige echte Hard Driver. Hij blijft me dit jaar keer op keer verbazen met hits als ‘Never Stop Me’, ‘#NOSLEEP’ en ‘Six Million Ways’. Ook onze harde chauffeur kan goddelijke anthems maken, neem bijvoorbeeld ‘It’s All In The Game’, gewoon hemels!
Ook kwamen de nieuwe platen ‘Coone & Zatox – F.T.F.M.F.’ en een TBA, die waarschijnlijk ‘Word Of Hardstyle’ heet, voorbij en daarmee brachten Ran-D en Hard Driver het vuur op de dansvloer. Bij vuur op de dansvloer horen natuurlijk hete dansjes, en blijkbaar ook de Macarena, die de laatste tijd erg hot is. De sfeer zat er bij de mainstage ook zeker goed in, al kon deze niet tippen aan de Tijdmachine en Access.
De Macarena op Scandinavische Hardstyle
Van raw gaan we terug naar euforische en Scandinavische Hardstyle, want na het passeren van de meest instabiele brug van Amsterdam, die de mainstage met de rest van het terrein verbond, en een hele korte pauze om de beentjes wat rust te gunnen, gingen we terug naar de Access. Op dat moment waren Adrenalize en Wasted Penguinz bezig met het afronden van hun b2b-set. Dit deden ze onder andere met 2 nieuwe TBA’s en ‘Take Me Away’ door Wasted Penguinz en Crisis Era, allen met geweldige melodieën.
Na Zweden en Denenmarken was het vervolgens de beurt aan Noorwegen, en dan doel ik uiteraard op Da Tweekaz. De Noormannen weten keer op keer een dikke show neer te zetten en dat bleek vandaag niet anders. Uiteraard kwamen hits als ‘Tweekay16’, ‘See The Light’, ‘Game Of Thrones’, ‘Wodka’ en ‘Frozen’ uit de speakers geknald. Geheel in Tweeka-stijl draaide ze een speciale versie van ‘Tweekay14’, waarbij men wederom de Macarena ging dansen. Een apart fenomeen, maar wel lachen! De goede sfeer is een terugkerend thema, en bij Da Tweekaz hoef je nooit te twijfelen aan de sfeer, daar zijn de beide heren gewoon te gestoord voor. Ze beschrijven het zelf als een horde hooligans die constant maar los blijft gaan. Daar kan ik me eigenlijk alleen maar volledig bij aansluiten!
Audiotricz was het volgende duo met de taak om de Access op zijn kop te zetten. Ook zij zijn de laatste tijd erg sterk bezig, met onder andere een track in de Defqon.1 eindshow. Naast ‘Inception’, draaide ze ook nog ‘VIII’, ‘Reawakening’ en ‘United As One’, in combinatie met leuke, maar commerciële mash-ups als ‘Psychedelic’ en ‘Make It Loud’ samen met ‘Bad’, ‘Children Of The Sun’ met ‘Runaway’ en ‘Raise Your Hands’ met ‘The Hum’. Ook passeerde een nieuwe TBA en de remix voor ‘Arcade’ de revue.
Absolute helden van alle tijden aan het werk
De tijd voor de Tijdmachine is opnieuw aangebroken. Alleen de allergrootste helden van toen en nu mochten hun oude werk nieuw leven inblazen, te beginnen met Frontliner. Ik heb helaas alleen het einde van zijn set mee kunnen maken, want de rest zal zeker ook een gekkenhuis geweest zijn. Hij sloot in stijl af met ‘Spacer’ en ‘Outside World’.
De volgende held was Coone, die de ervoor nog een gloednieuw album uitbracht met veel invloed uit de tijd waar de Tijdmachine voor staat, 2004 tot 2010 (/2012). Hij opende met ‘Million Miles en volgde op met onder andere ‘Xpress Yourself’, ‘Ra-Ta-Ta’, ‘Starf*ckers’ en zijn remix voor ‘Raine – Dominating’. Ook enkele platen uit zijn album The Challenge uit 2011 kwamen voorbij, zoals ‘Traveling’, ‘Audio Attack’ en ‘Crossin’ Over’. De look-a-like van Kuifje maakte daarnaast nog een statement met de Vlaamse versie van ‘Words From The Gang’. Amai.
De eerste Hardstyle-track die ik ooit gehoord heb, was ‘Music Made Addict’ van D-Block & S-te-Fan. Door die ene plaat heb ik zoveel mooie dingen mogen ontdekken, en je kunt je wellicht voorstellen dat het een speciaal plaatsje in mijn hart heeft opgeëist. Precies met die track opende D-Block & S-te-Fan hun set op de Tijdmachine, gevolgd door de meest memorabele nummers als ‘Keep It Coming’, ‘Part Of The Hard’, ‘Evolutionz’, ‘Decade Of Dedication’, ‘Ride With Uz’, ‘The Sound Of The Thunder’ en ‘Shiverz’. Stuk voor stuk werden ze met open armen ontvangen door het publiek, waarin een hele hoop oudere mensen rondliepen.
Terwijl Noisecontrollers het podium opkwam om zijn usb aan te sluiten en zich voor te bereiden op zijn set, besloten D-Block & S-te-Fan om hun set af te sluiten met de speciale edit van ‘Fuck The Noisecontrollers’. Dit zorgde voor een geweldig interactiemoment tussen de DJ’s en ook het publiek genoot er met volle teugen van. Dat was ook het geschikte moment voor de beide MC’s Villain en DV8 om de mensen die gratis op een loods mee konden genieten even te overtuigen om volgend jaar wel een kaartje te kopen.
Zoals gezegd was Noisecontrollers de volgende om de massa te leiden door zijn uitgebreide discografie. Hij leek meer gemotiveerd dan ooit tevoren en opende met een speciale DJ Tool, gevolgd door ‘Unite’, het Defqon.1 anthem van 2011. Enkele pure klassiekers die we nog gehoord hebben voordat we richting mainstage vertrokken: ‘Crump’, ‘The Space We Created’ en ‘Malboro Man’.
Spetterende en keiharde live-acts
Op de mainstage was het namelijk de beurt aan Frequencerz om een speciale live-act te doen. Als echte fanaat mag je dat dan natuurlijk niet missen. Niet geheel onverwacht was hun album Medium Rare goed vertegenwoordigd, met ’12FU’, ‘Gods’, ‘Open Your Mind’, ‘Elevate’ en uiteraard ook ‘Wolfpack’. Ook het Q-BASE anthem ‘Die Hards Only’ en de nieuwe collab met Coone ‘Breaking Mad’ mochten niet ontbreken in dit spetterende halfuurtje vol passie. De tracklist wordt compleet gemaakt met ‘Revolution (2016 Edit)’, ‘Fight For Surival’, ‘The Cold Angel (Hard Driver Remix)’, ‘Getting Off’ en ‘Menace (D-Sturb Remix)’ en daarmee leverden de medium rare koks wederom een uitmuntend stuk vlees af om van te genieten!
Van medium rare gaan we naar doorgebakken steak, raw in de Reckless! Dit podium lag direct naast de mainstage, maar door wat oponthoud duurde het toch een tijdje voordat we daar aankwamen. We hebben nog kort kunnen timmeren en slopen op de platen ‘Sound Of Victory’, ‘Punishment’ en ‘Genocide’, gespeeld door Australische sloopmeester Delete b2b Main Concern.
Een volgende speciale live-act stond hierna ingepland, niemand minder dan Titan, beter bekend als “The One Who Knocks”. Bij de Reckless had men beschikking over een groot LED-scherm en deze werd overduidelijk ingezet tijdens deze live-act van diegene die klopt, met steeds opnieuw terugkerende foto’s en effecten. Titan opende met ‘Getting Off’ en draaide zijn grootste hits van de afgelopen maanden/jaren, zoals ‘Sentinel’, ‘Wrong Impression’, ‘Chainsaw’, ‘Suicide’ en natuurlijk ook ‘The One Who Knocks’. Op zo’n momenten staat iedereen lekker los te gaan en in de lucht te rammen om zo de diepste gevoelens boven te laten komen. Heerlijk.
Enkel één manier om af te sluiten
Er waren eigenlijk meerdere manieren om deze dag waardig af te sluiten… Gunz for Hire gaf een speciale live-act van bijna een uur, maar omdat ik de No Mercy show ondertussen al zo vaak heb gezien, en het altijd een beetje op hetzelfde neerkomt, kozen we hier niet voor. Helaas kwamen ze uitgerekend vandaag met een nieuwe plaat, hij heet ‘Armed And Dangerous’. Een andere optie was Rebellion in de Future stage, echter daar was het te druk om ook maar iets mee te krijgen van de muziek zelf. Jammer.
Wildstylez op de tijdmachine was de laatste kandidaat van formaat, en dat is het uiteindelijk ook geworden. Van die keuze hebben we geen moment spijt gehad, aangezien Wildy ons nog trakteerde op zijn beste werk! ‘Push That Feeling’, ‘Muzic Or Noise’, ‘Back To Basics’ en de Technoboy remix voor ‘Revenge’ om maar enkele voorbeelden te noemen. Ook Headhunterz en Project One doken nogmaals op met ‘Hate It Or Love It’, ‘The Art Of Creation’ en ‘The Zero Hour’. Ook het meesterwerk ‘JDX – Living For The Moment’ werd gedraaid, zo’n iconische plaat waarop je even je ogen dicht doet en jezelf zwevend in de negende wolk terugvindt. De laatste plaat van de dag was “Who Wants To Live Forever” van Queen met de ‘Born Slippy’ DJ Tool door Wildstylez zelf. Met een prachtig uitzicht op de verlichte tijdmachine gingen we met een opgelucht gevoel terug naar huis. Het was me weer een dagje!
Conclusie:
Line-up
In mijn ogen was de line-up perfect voor dit feest. De juiste namen, live-acts en b2b sets bleken de ingrediënten voor een geslaagd feestje, met de grootste helden op de Tijdmachine als kers op de kaart.
Locatie & geluid
De NDSM-werf is een leuke, enigszins underground locatie en paste daarmee prima binnen het thema. De kwaliteit van het geluid was ook zeer goed, evenals de afstemming tussen podia die dicht bij elkaar lagen.
Stage & show
De mainstage representeerde op originele wijze het crimineelachtige thema van de trailers e.d. van C.R.A.F.T., terwijl de tijdmachine op zichzelf ook een zeer mooi podium kreeg. Aan de overige podia is bij de aankleding niet veel heel aandacht besteed, maar dat is ook wel begrijpelijk. De show werd overal ook prima verricht. Zeker bij de liveset van Titan in de Reckless was het led-scherm een toevoegende component.
Sfeer
De sfeer was wederom om van te smullen. Bovenop het universele Hardsyle-gevoel zijn er verschillen merkbaar tussen de verschillende stromingen binnen onze muziek. Ik heb genoten van allemaal.
Tot slot
Het is een zonnige maandagmiddag en ik denk terug aan een dag waarin ik voor het merendeel de Tijdmachine bezocht heb. Het concept is en blijft een ware verrijking voor de scéne en voor de afwisseling is het geweldig om zulke oude nummers weer live te horen. De discussie of de muziek van toen beter was dan de muziek van nu zal altijd blijven voortduren. Het is een feit dat de kwaliteit, diversiteit en over het algemeen de originaliteit van Hardstyle elk jaar verbeterd, terwijl de scéne globaal uitbreidt.
Het gevoel dat men bij een bepaalde plaat krijg is echter individueel bepaald, en iedereen mag hier een eigen mening over hebben. Ondertussen ben ik gewoon nog steeds in de wolken dat ik op één dag het hele spectrum van Hardstyle naar mijn smaak kan meemaken!
