Daylight Festival 2016 – Welcome on board!

Door Fé van Megen 13 juli 2016

Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw… Stampers, kom maar gauw!

Op zaterdag 9 juli mochten we weer los op harde beats bij Daylight Festival. Het is inmiddels de vijfde editie (eerst in Roosendaal, sinds vorig jaar op Breda Airport). Na de vele weekendjes afwisselend weer (Defqon.1, WiSH) zou het deze zaterdag droog blijven en zelfs 25 graden… Een dikke plus! Het festival was dan ook uitverkocht. Zo’n 6000 mensen mochten gaan genieten van deze vlucht! Was jij op het festival? Geniet dan nog even na! Was je ergens anders te vinden 9 juli (bijvoorbeeld op Dreamfields?) Lees dan hier wat je misschien wel hebt gemist! “We fly so high, we’re flying right up to the sky!”

De eerste twee uur van het festival mocht ik een ander taakje uitvoeren, namelijk het uitdelen van boekjes met timetable, plattegrond, et cetera. Het was de eerste anderhalf uur erg rustig, maar gelukkig werd het rond half twee wat drukker. Na twee mocht ik dan zelf een kijkje gaan nemen. Maar eerst lekker een hapje eten (hamburger) en natuurlijk – als ginger– insmeren die handel, want de koperen ploert scheen volop!

Daylight 3 Boarding time
Op Breda Airport kon je een vlucht nemen naar waar je maar zin in had. ‘New York’ (Hardstyle Mainstage), ‘New Delhi’ (Freestyle), ‘Cape Canaveral’. (Raw Hardstyle), ‘Bermuda’ (Hardcore) en de ‘Flight Academy’ (Talent Stage).

Ik begon mijn rondje bij de Hardstyle Mainstage. ‘The Big Apple’ en ook wel ‘The city that never sleeps’ genoemd. Een leuk aangeklede stage met een soort billboards en het welbekende Vrijheidsbeeld. NSCLT (Noisecult), makers van het anthem ‘Daylight’ (ft. GLDY LX), draaide euforische beats wat goed paste bij het heerlijke zomerse weer. Genieten!

Ik ging weer on board en pakte mijn vlucht richting de ‘Bermuda’. De Bermudadriehoek (driehoek tussen Miami – Bermuda eilanden – Puerto Rico) staat er om bekend dat er vliegtuigen en schepen zomaar verdwijnen. Een duister randje; wat goed past bij de hardcore. Het werd dus overleven op deze stage. De Bermuda was een deels overdekte, kleine en sfeervolle stage. Al vanaf vroeg stonden mensen daar flink te beuken. Er werd al uptempo hardcore gedraaid. Als je voorin stond kon je de bass letterlijk in je lichaam voelen trillen. Dat wordt pompen met die subwoofer!

Tussendoor was er tijd om bij te leren op de ‘Flight Academy’, waar de talenten uit de regio hun setjes mochten laten horen. Heel tof als een festival daar voor open staat; de grote artiesten van nu zijn ook ooit klein begonnen. Het was een kleine bunker in koepelvorm. Door de talenten werd er van alles gedraaid, van freestyle tot frenchcore. Voor ieder wat wils dus.

Ik ging eerst door naar de ‘Cape Canaveral’, waar we even de Freestyle stage passeerden en waar we omhoog zouden worden geknald! Deze basis wordt in Amerika gebruikt voor raketlanceringen. Jason Payne was aan het draaien en de sfeer zat er al goed in. Hij draaide bijvoorbeeld ‘Venom’, ‘Violence’ en ‘Love For The Street’. De bunker was bijna helemaal dicht en dus daarom erg benauwd. Toch tijd om door te vliegen naar New Delhi.

Landed
In het drukke, bruisende en kleurrijke New Delhi. Hier kon je de hele dag genieten van heerlijke freestyle nummers. Mr. Ruthless himself was iets te laat, maar zijn set maakte veel goed. Er was nog een sit down tijdens ‘Gaan Met Die Banaan’, waar ook echt bananen naar beneden werden gesmeten. De stage was natuurlijk in India-achtige stijl!

Bijgewoonde sets
Gelukkig was het een klein festival, want je moest soms nog aardig wat heen en weer lopen tussen stages en bijvoorbeeld de wc’s. Om vijf uur stonden we klaar voor Partyraiser, maar door autopech was hij een uurtje later. Super netjes dat zijn fans al op de hoogte waren gebracht via Facebook. Het uurtje werd zoals gewoonlijk helemaal goed gemaakt door de man die net anderhalve week gelukkig getrouwd is. De stage stond gevuld met fans die de teksten meezongen en flink losgingen. Hij draaide onder meer ‘The BeatKrusher – Hedde Drugs Op?!’, ‘Like an Animal’, ‘Sjammienators – Life’s A Bitch’ en nog steeds een persoonlijk favoriet en een kippenvelmomentje tijdens ‘Sound Becomes One’ (feat. Destructive Tendencies). Een uurtje dat je niet gemist wilt hebben!

Om 19.00 uur mocht Paul Elstak voor ons draaien in New Delhi. Van Partyraiser naar Paul zou kunnen tegenvallen, maar ook Elstak had het tempo er weer goed in. Hij draaide veel van zijn eigen nummertjes, die we ook vaak bij Pussy lounge voorbij horen komen, zoals ‘Luv U More’, ‘Rainbow In The Sky’, ‘The Promised Land’ en ‘Angels Deserve To Die’. Ook bij deze stage stond (linksvoor in ieder geval) iedereen weer mee te brullen en stampen. Wederom genieten met een hoofdletter G.

Nadat Elstak was vertrokken, liep het behoorlijk leeg. We bleven toch nog even knallen bij Dr. Rude om als volgt even te gaan zitten en nog wat te eten en te rusten. Op zo’n warme dag is dat heerlijk: even op een bankje zitten, of in het gras, om bij te komen en de mensen te bekijken waar je samen het feestje mee bouwt. Geef maar toe; dat doe je ook weleens toch?

Op de mainstage mochten Adaro en Radical Redemption draaien, waar het dan ook erg druk was met vele Radical fans. Favoriet ‘Brutal 5.0’ en de tracks uit zijn nieuwe EP ‘Smack Bitches’ werden gedraaid. Toch waren we ook nieuwsgierig naar Sub Sonik en besloten daarom bij de bunker af te sluiten. Door de drukte bij de mainstage stonden er nog geen vijftig man bij Sub Sonik, die bij Dreamfields voor een volle zaal had gespeeld. Zonde! Knallers als ‘Fuck Y’all If You Doubt Me’, ‘Headbanger’ en ‘Sandstorm’ beukten door de bunker. Hij sloot af met ‘D-Fence – Pompen’ om flink te knallen. Ook al stonden er hier dan weinig mensen, los gingen we!

’s Avonds was het nog heerlijk festivalweer, niet meer de volle brandende zon op je, gewoon precies warm genoeg. Het maar liefst drie keer insmeren heeft niet geholpen op mijn voorhoofd… Heel hard gedanst, heel hard gezweet, dus tomato alert!

E-Force en Titan mochten de mainstage afsluiten met een harde battle om als volgt te kunnen genieten van het anthem en knallend vuurwerk!

Daylight 2 Tripbeoordeling
Het was een gave trip rondom de wereld! Om te beginnen met de minpuntjes: de pendelbus was online €15,- en offline €17,50 wat het kaartje meteen een stuk duurder maakt. Het is niet (goed) te bereiken met het openbaar vervoer, dus heb je weinig mogelijkheden als je niet wilt rijden. Wel kreeg je hier luxe dubbeldekkers voor terug. De toiletten waren op één plek te vinden, vanaf de Raw stage gezien best ver als je vaker moet, maar verder…

Was het prachtig weer, wat al meehelpt aan het ultieme festivalgevoel. Ook op Daylight was er een KWF bar te vinden waar je je kon laten insmeren, want het was zeker nodig. De voorzieningen op het festival waren er goed. Genoeg toiletten (met wc papier), veel eetmogelijkheden, van crêpes tot pizza, van watermeloen tot zuurstokken en genoeg barretjes om drinken te halen, waar je over het algemeen snel werd geholpen. De stages zagen er niet heel denderend uit, maar ze waren wel in de stijl van het thema. Voor een kaartje van €34,50 is er een toffe line up neergezet. De muziek was over het algemeen goed afgestemd. Doordat het kleine stages waren stond je soms erg dicht op de box. De sfeer, wat toch wel een festival maakt, zat er goed in. Het is kleinschalig en intiem. Op het einde leek het festival wat leeg te lopen op sommige stages, maar juist genoeg ruimte om los te gaan heeft ook weer wat. Zo heeft elk nadeel zijn voordeel!

Daylight Festival bedankte ons: “Thank you for traveling around the world with us today.” Ik denk dat de bezoekers de organisatie ook weer mogen bedanken voor een geslaagde vlucht met Daylight Festival 2016! Waar vliegen we volgend jaar heen?

LINE UP: 90%
GELUID: 80%
STAGES: 70%
SFEER: 90 %
LOCATIE: 70 %
ETEN & DRINKEN: 80%