Hardstyle was nog jong toen er al een term verzonnen werd voor de oudere Hardstyle. Wie ermee begonnen is, is mij onbekend eigenlijk en ik had er ook een spuughekel aan in het begin. Hardstyle is Hardstyle en de stijl was in mijn ogen nog te jong om de basis ervan al een andere naam te geven.
Ik zeg wel basis, maar dat is eigenlijk niet correct. De basis van Hardstyle is een combinatie van stijlen. Als je nu sets hoort van Dana of Pavo uit 2001 dan denk je wellicht, wtf is dit? Waarom noemen ze dit Hardstyle?
Wanneer werd het Early Hardstyle?
Early Hardstyle kreeg z’n naam ergens rond 2006 al als ik het niet verkeerd heb. Hardstyle zat in haar volgende evolutionaire stap waardoor het verschil ontzettend goed te horen was tussen wat gereleased werd tussen 2002 en 2004/2005 en hetgeen erna kwam. Meer melodie, een andere stijl kick als basis en veel minder reverse bass. Of Hardstyle eraan toe was en of je dit als een positieve of negatieve stap ziet staat open ter discussie.
Ik ben begonnen met trancefeestjes, mensen die mij een beetje kennen weten denk ik al wat komen gaat. Op Trance Energy in de jaarbeurs in Utrecht in 2002 sloot Cosmic Cate de hoofdzaal af. En op wat voor manier; dit was hard, dit was vet… dit was immens. Wat een sound brachten die mannen, als je de tracks kent weet je wat ik bedoel. Als je ze niet kent; hier! En snel opzoeken!!! “Fire Wire”, “Hardcore”, “Melt Into The Ocean”, “Back to Earth”, “Tiesto – Urban Train (Cosmic Gate remix)”, “Sioux – Pho”, “Exploration of Space”, “The Truth”. (Bedank me later maar een keer ;-) )
Het was dus voor deze Cosmic Gate dat ik naar Qlimax ging in 2002 in het Thialf Stadion. Jup lekker goed voorbereid was ik. Cosmic Gate opende de avond daar, waar was ik aan begonnen? De wellicht beste beslissing aller tijden. De avond werd harder en harder; Dana, Pavo, Warmduscher.. wat een compleet gekkenhuis.. Wat was dit? Hoe heette dit? De energy, die drive van de muziek!! Het was waanzinnig gewoon. Maar niets kon me voorbereiden op wat nog moest komen; Dj Technoboy… Bass man bass man bass man bass man.. (“The Hose – Call It Hardstyle”) en toen.. die reverse bass… wauw! Ik moet meer van dit hebben… Thuis, eenmaal hersteld van een belachelijk vette nacht, ben ik gaan zoeken, Q-dance.. Hoe heet dit, waar kan ik nog meer heen gaan waar deze muziek gedraaid wordt?
2002; mijn openbaring
Een fantastische periode van mijn leven was ingegaan in april 2002 in het noorden van Nederland. Elke week bijna stond ik ergens in Nederland los te gaan van 21:00 uur tot minimaal 07:15 ’s morgens vroeg. Bijna elke zaterdag stond ik steevast om 18:15 te wachten op de trein naar weet ik veel waar op het station in Sittard, wetende dat ik er niet zou terugkeren voor 11:00 ’s morgens.
Tussen 2002 en 2007 ben ik zo een beetje op elk Hardstyle feest geweest dat er georganiseerd werd. Niet zo gek dat je op deze feesten een familie erbij krijgt. Elke week zag je elkaar weer, je kwam elkaar vanzelf tegen in de wachtrij, op de vaste plekken die je had in de zaal of je ging naar meetings (mijzelf is het amper gelukt ooit op een meeting te verschijnen). Early Hardstyle was niet alleen om de muziek, het was een totaal pakket, een sentiment. Wellicht is dat ook één van de redenen waarom die muziek van toen nog zo ontzettend veel met me doet. Als ik Early Hardstyle hoor krijg ik voor een deel dat gevoel van toen terug.
Terug naar de muziek zelf
In het begin van de jaren ’00 kwam je nog tegen dat DJ’s verschillende stijlen combineerden in hun sets. Beginnen met Hardtrance, overgaan op Hardstyle met een zijstap naar een Jump of Oldskool plaatje of zelfs een langzame Hardcore/Early Rave klassier. Elke set kende haar eigen opbouw, hoogtepunt en nog weer een uiteindelijke climax (klinkt gek, een climax na een hoogtepunt. Als je het meegemaakt hebt snap je het). Met de platen in de set creëerde de DJ een flow. Anders dan nu waar eigenlijk elke track op zichzelf een opbouw en een climax kent. Er waren producer DJ’s en “echte DJ’s”. Dat waren gasten die ontzettend goed konden mixen en weinig of niet produceerden. Dat waren gevarieerde sets met werk van verschillende producers, waarvan sommige producers niet eens DJ waren.
De producers DJ’s hadden vele aliassen, dat resulteerde in fantastische forum belevingen waar gespeculeerd werd over welke alias nu bij welke producer hoorde (check het aantal aliassen van Tuneboy en Technoboy of Activator op discogs ;-) ). Nog een groot verschil met nu, waar voornamelijk producer DJ’s de headliners zijn. Sets bestaan voornamelijk uit eigen werk. Nogmaals, of dit een goed of slecht iets is staat open ter discussie en houd ik me nu even buiten.
Substromingen bestonden niet, de stijl was jong. De stijl was fris.. je wist wat je krijgen ging. Hardstyle en anders niets. Sommige DJ’s hielden van rustig, anderen van hard en dit resulteerde in een vanzelfsprekende opbouw in de avond. DJ’s draaiden vrijwel allemaal met vinyl. Het plus of nadeel eraan was dat een Technics platenspeler maar tot +8% pitch ging. Men was behoorlijk beperkt tot hoe snel je kon gaan. Niet elke Hardstyle track werd op hetzelfde bpm geproduceerd (nog zo’n groot verschil met nu), maar het gros werd geproduceerd op 140 bpm. Dat kon nog wel eens lastig zijn voor de DJ omdat je je moest bedenken op welke pitch je ging beginnen. Begon je te snel dan kon je die ene supervette track niet draaien omdat je dat niet haalde met je pitch.
Het werkt aanstekelijk
Het kon niet uitblijven dat ik zelf aan de slag ging met Hardstyle. De passie was zo groot geworden dat ik het zelf moest en zou gaan leren om te mixen. Als ik Luna bezig zag met die schuifjes, het switchen tussen 2 platen, de energie die er vanaf spoot als Technoboy draaide.. dat MOEST ik ook leren.
Dus ik kocht via marktplaats twee ‘B’ (of ‘C’) merk platenspelers met een goedkope mixer en ging platen kopen als een malle. M’n ouders vonden dat ik m’n geld niet zo moest opmaken aan het kopen van platen (elke week kwam de postbode weer een pakket brengen van 10-20 vinyls). Bijna al het geld dat binnen kwam door mijn twee baantjes en betaalde stages ging op aan het kopen van vinyls en het bezoeken van hardstyle feesten in Nederland en net daarbuiten. Naast het zelf feesten was het luisteren en kopen van platen in platenshops een beleving op zichzelf. Je ging het land door naar de grote platenshops; Midtown records in Eindhoven, Amsterdam, Rotterdam en Den Haag. Freaky Records in Eindhoven en Key records in Haarlem.. Niet te vergeten; de Music Machine in Sittard en Psycho records in Heerlen. Alles draagt bij aan het sentiment dat ik voor Early Hardstyle heb.
Het was 2008 toen voor mij duidelijk werd dat mijn passie en voorliefde voor de oudere sound van Hardstyle te groot was om nog verder mee te groeien met de ontwikkelingen in Hardstyle. Ik wil reverse bass, ik wil die drive van toen. Ik wil die oude sound draaien en ervoor zorgen dat die sound nooit vergeten wordt. Ik wil mensen dat gevoel proberen te geven dat ik had al die nachten dat ik trachtte de vloer aan gort te beuken op al die Hardstyle feesten.
Gelukkig komt er meer en meer waardering en liefde voor de stijl van toen. Feesten als Hardclassics, Remember en meer early stages op festivals zoals Back in Time op Q-BASE en de Ouwe Jongens Krentenbrood stage op C.R.A.F.T. Het is fantastisch, ook al merk ik ook dat de periode die net na mijn grote passie komt (2005 – 2010 hardstyle) populairder is gezien de stages op Defqon.1, Intents, Wasted Festival en natuurlijk het “De Tijdmachine” concept. Het is een periode die mij allesbehalve vreemd is, ik houd er ook van, ik draai het net zo lief. Maar het geeft me niet zoveel drive als dat Early Hardstyle mij geeft.
Mijn droom?
Dat elk Hardstyle feest begint met Early Hardstyle en opbouwt naar de muziek van nu. Het is te mooi om te vergeten, het is te fantastisch om niet meer te draaien op de feesten van nu. De jeugd moet geschoold worden, geleerd worden wat de oorsprong is van de muziek die zij nu een warm hart toedragen. Wat is er nu lekkerder dan een warming up van Early Hardstyle op een geweldig geluidssysteem op een prachtige stage voordat het losbarst met de muziek van vandaag?
Ach misschien droom ik wel teveel…
