“Old but gold” – Hardstyle DJs (2015).
Inderdaad, een veelgehoorde uitspraak in menig hardstyle podcast van afgelopen tijd is ‘Old but Gold’. Maar is dit inderdaad zo? Is de hardstyle-sound die hier bedoeld wordt (grofweg die van 2005 – 2010) daadwerkelijk goud en gaan we deze als sub genre vaker horen in tracks en op events? Of hebben we hier te maken met een kortstondige trend? In deze blog 3 redenen waarom we wel degelijk met goud te maken hebben.
1. Verschil in sound
Ten eerste moet de sound natuurlijk duidelijk onderscheidend zijn, zoals dat bij ieder sub genre het geval hoort te zijn. De hardstyle-sound van 2005-2010 was natuurlijk de ‘mainstream’ sound van die betreffende jaren. 5 Jaar later is de mainstream sound in hardstyle een stuk verder ontwikkeld en vernieuwd. Zowel kwalitatief als in de opbouw van tracks is er veel veranderd, waardoor de sound van toen op diverse punten verschilt van de sound van nu.
Echter, als ik al deze verschillen zou opsommen zou je deze blog morgen nog aan het lezen zijn. En het zou hem bovendien saai maken. Het zou juist een kunst zijn al deze verschillen én de algemene vibe en sfeer in de tracks van toen in één regel samen te vatten. En wie kan dit nu beter dan iemand die dagelijks in de studio zit? Ik vroeg dit daarom aan de heren van Noisecult (die tegenwoordig door het leven gaan als NSCLT):
“De hardstyle van toen was wat meer recht toe, recht aan. Minder toeters en bellen, maar vooral lekker catchy en het beukte gewoon lekker door.” – NSCLT (Noisecult) (2015)
Een verschil dat dus het gebruik van het woord sub genre rechtvaardigt, zoals ook de hardcore verschillende ‘oude’ stijlen van de sound kent.
2. De vraag dicteert de (evenementen)markt
Ten tweede moet er natuurlijk ‘vraag’ zijn naar de specifieke sound. Hoe hard fans ook roepen dat ze geen commerciële muziek willen en luisteren; als dat echt zo was zou je die muziek nergens kunnen horen. En hoe hard een artiest ook roept dat hij alleen muziek maakt recht vanuit zijn hart, als er geen vraag voor zijn muziek is, zal de sound en zijn carrière geen lang leven beschonken zijn. Met andere woorden: (succesvolle) muziek moet commercieel zijn.
Ja, ik zie al veel fronsende wenkbrauwen – ook Raw (hard)style is commercieel. Simpelweg omdat mensen het leuk vinden, en er dus geld voor over hebben om hun favoriete artiesten te zien optreden. En wellicht ook nog eens tracks en album(s) van hun favoriete artiesten kopen. Door die populariteit staan deze artiesten ook op de festivals, omdat organisaties natuurlijk niets liever willen dan hun event uit te verkopen (uitzonderingen daar gelaten natuurlijk). En de beste garantie voor een organisatie om uit te verkopen is natuurlijk het boeken van populaire artiesten die een grote fan base met zich meebrengen.
Een (die-hard) fan base is dus belangrijk voor de sound (of een artiest for that matter). Ikzelf schaar me in ieder geval in zo’n fan base van de 2005-2010 hardstyle-sound. Sinds 2006 ieder weekend naar de vetste feesten. Daar constant de nieuwste platen ontdekken; de één nóg vetter dan de ander – wat tot menig ‘WAAAAAAH’ moment leidde. Maar ook youtube doorspitten als je een keer een feest moest overslaan, zodat je op je volgende feest weer de nieuwste muziek herkent. Terwijl dit natuurlijk ook uitgebreid besproken diende te worden op Partyflock (zowel in de besloten flock of anders het famous hardstyle dag top-5 topic), en je diezelfde gezichten vervolgens een weekend later weer op de dansvloer zag. Gouden tijden.
En met mij beamen vele andere liefhebbers dit. Het harde bewijs hiervoor zijn de vele hardstyle classics areas deze zomer op festivals als Rebirth, Wasted, Intents, C.R.A.F.T., Decibel, Defqon, The Qontinent, Q-BASE en Fantasy Island. Om nog maar te zwijgen over succesvolle concepten als De Tijdmachine, Remember en ook X-Qlusive Legends van oktober 2014 is hier een bewijs van. Wie één van deze area’s of events bezocht heeft, kan het niet ontgaan zijn dat de sfeer hier dan ook onovertroffen is en de area’s vaak afgeladen vol. HÉT bewijs dat de hardstyle sound van 2005-2010 nog altijd mateloos populair is!
3. Ondersteuning
Daarnaast moet de muziek natuurlijk ondersteund blijven worden door de artiesten, óók buiten de events en festivals. Dat kan op verschillende manieren: zowel met podcasts en radioshows als nieuwe tracks.
Podcasts en radioshows met de hardstyle-sound van 2005-2010 zijn er dan ook meer dan genoeg. Recentelijk stond de mei aflevering van de WE R Hardstyle show van Brennan Heart bijvoorbeeld nog in het teken van deze sound. Brennan Heart merkte de ongekende populariteit ervan al snel op, want na de vele positieve reacties kondigde hij al snel een tweede deel aan. Verder heeft ook Isaac in het verleden een dergelijke speciale aflevering gedaan in zijn Hardstyle Sessions show, waarin hij sowieso iedere maand weer een oude track afstoft. Iets wat Coone in zijn nieuwe show Global Dedication ook iedere maand weer doet.
Ook worden er verschillende nieuwe tracks gemaakt die volledig voldoen aan de 2005-2010 sound. Josh & Wesz waren daar met recentelijk ‘Retrospect’ en ‘World at peace’. De sfeer in deze tracks laat ons verlangen naar de gouden tijden. Maar ook Brennan Heart heeft zijn oude live-act Blademasterz weer nieuw leven in geblazen met een optreden op de komende editie van Decibel. Én hij heeft er meteen ook maar een nieuwe track voor geproduceerd: Still Here, te horen in o.a. de Defqon 2015 Eindshow. Wat mij betreft nu al de track van het jaar met een ongeëvenaarde sfeer en melodie erin. Ook Wildstylez is natuurlijk niet vergeten waar zijn ‘Roots’ liggen waardoor deze sound ook op recentelijk verschenen album vertegenwoordigd is.
Daarnaast is het ook geen geheim dat nieuwere namen als Atmozfears en NSCLT aanhangers zijn van deze sound. Atmozfears plaatste bijvoorbeeld kortgeleden nog een preview van een track met Energyzed online waarin vooral de sfeer erg veel deed denken aan de oude sound. Of, zoals NSCLT ons dus eerder meldde: het recht toe, recht aan gehalte is hoog in de track en het beukt lekker! Zoals hardstyle hoort te zijn dus. Iets wat overigens ook te merken is in de tracks van de heren zelf.
Ook bevatten hun heerlijk energieke optredens op de vele mainstages vaak oude klappers, waardoor ook zij altijd die geweldige sfeer van weleer weten te creëren. En met hun krijgen ook vele andere artiesten de populariteit van deze oudere tracks door waardoor zij regelmatig zo’n oude klapper tussendoor draaien. Met andere woorden – een breed gedragen ondersteuning van de sound! En daarnaast een erg goede ontwikkeling doordat de DJ-sets zo een stuk onvoorspelbaarder en (positief) verrassender worden.
Conclusie
Het is veilig om te stellen dat we wel degelijk te maken hebben met een nieuw sub genre binnen de hardstyle. De hardstyle-sound van 2005-2010 is uniek, er zijn vele fans van de sound én de sound wordt breed gedragen onder populaire artiesten van dit moment. Daarom is het tijd voor een officiële benaming a la Raw-Hardstyle.
Hardstyle Classics? Old-but-Gold-style? Discuss!
