Phuture Noize is misschien wel een van de meest getalenteerde en innovatieve producers in de hardstyle scene. Marco Spronk (de persoon achter Phuture Noize) heeft door middel van Phuture Noize een unieke, toonaangevende sound gecreëerd die herkenbaar is aan de ongekende energie, de unieke verhaallijnen en een innovatieve ‘noise’. Een noise waarmee de luisteraar een sneak-peak van de toekomst in zijn trommelvliezen krijgt geschoven. Al een half decennia lang is Phuture Noize een bekend gezicht op de grootste festivals die hardstyle herbergt. Bijna vergeten we hierdoor dat een simpele (nu enkele) “student” uit Brabant achter dit succesvolle concept zit. Wat verandert er in een mens wanneer iedereen Phuture Noize kent, maar niemand de persoon ‘Marco’? Wat doet het met een persoon wanneer zijn artiestennaam (zijn alter ego) bekender wordt dan hijzelf? In dit artikel een analyse over de relatie tussen een artiest en zijn alter ego naar aanleiding van een interview met Marco Spronk.
Veel mensen lijken het vanzelfsprekend te vinden dat Marco ‘Phuture Noize’ ís. Echter, alle aspecten van Phuture Noize zijn een creatie: de naam, de sound en het imago van Phuture Noize was er niet altijd, maar is enkel een construct gevormd in het brein van twee jongens uit Brabant. Het gebruik van een artiestennaam wordt al sinds tijden ingezet door artiesten om een alter ego te creëren. Dit alter ego kan voor de artiest van grote waarde zijn doordat het publiek zich gemakkelijker kan identificeren met de muziek en het imago van de artiest.
De interessante ontwikkeling, die zich voordoet, is dat mensen het alter ego van een artiest denken te kennen en daardoor automatisch een bepaald gedrag uiten. Marco: “Ik merk dat mensen die Phuture Noize kennen, mij veel enthousiaster behandelen als iemand waarvoor ik een compleet onbekende ben.” Dit enthousiasme is te verklaren doordat mensen Phuture Noize denken te kennen (zijn muziek, zijn optredens) en daarom Phuture Noize benaderen als een bekende; een idool en tegelijkertijd een verre vriend. Echter, wat de persoon zelf (Marco) denkt is nauwelijks interessant in deze vorm van interactie.
Volgens Marco een deels jammerlijke ontwikkeling: “Ik heb als mens meer te vertellen dan alleen mijn muziek. Toch sla ik als artiest de plank mis wanneer ik me teveel bezig houd met een manier om mijn denken te verkondigen buiten de muziek om. De muziek moet als een verlengstuk dienen voor mij als artiest om mijn verhaal bij het publiek te breng. Dat is wat ik met Phuture Noize wil bereiken.” Hierin lijkt het dat Marco een manier heeft gevonden om het alter ego bewust te gebruiken om zijn eigen verhaal door middel van muziek te vertellen.
Na het uit elkaar vallen van het duo Phuture Noize, wil Marco met ‘de nieuwe’ Phuture Noize de serieuzere, diepere lagen van hardstyle benadrukken. In de elf dagen waarin Phuture Noize samen met Ran-D in de studio heeft gezeten voor het maken van de track ‘Paranoid’ , heeft Ran-D het zaadje geplant voor dit idee. “Ran-D zei dat mijn ideeën vet waren, maar dat ik mijn concepten en ideeën eerst helder moest hebben en daarna pas mijn muziek eromheen moest creëren.” Uit deze manier van werken zijn tracks als ‘Paranoid’ en ‘The Worlds Beyond’ ontstaan. ‘Paranoid’ gaat over de bewustwording van media manipulatie. ‘The Worlds Beyond’ gaat over de donkere kanten van wereldreligies.
Aan de nieuwe weg, die Marco met Phuture Noize heeft ingeslagen, is af te leiden dat het imago van een artiest niet vaststaat, maar continu aan veranderingen onderhevig is. Wanneer de persoon verandert, treedt er ook een verandering op in zijn alter ego. De vraag daarbij is hoe snel het publiek zijn verwachtingspatroon van het alter ego kan bijstellen.
Hoewel het Nederlandse publiek in het algemeen zeer nuchter is, roept het imago dat artiesten willen neerzetten, soms verwachtingspatronen op waar artiesten moeilijk onderuit komen: “Mensen hebben nog steeds het idee dat ik bij elke set keihard sta te beuken, maar ik wil daarnaast ook een verhaallijn creëren. Het publiek, maar ook ikzelf, lijken soms moeite te hebben met deze tegengestelde verwachtingen.” Het alter ego lijkt in dit geval niet alleen het identificatieproces te vergemakkelijken, maar ook voor teleurstelling te zorgen wanneer niet aan de verwachtingen wordt voldaan. “Met mijn nieuwe track ‘The Worlds Beyond’ heb ik het gevoel gekregen dat deze ‘miscommunicatie’ verdwenen is. Ik heb een sound gecreëerd die door het publiek wordt begrepen en waar ik mezelf goed bij voel”, aldus Marco.
Wanneer mensen je continu benaderen in je alter ego is het begrijpelijk dat de grens tussen het alter ego en de ware identiteit vervaagt. Bij veel popsterren zie je dat het alter ego van de artiest de echte identiteit overneemt. Hierdoor ontstaat een identiteitsstoornis, die er vaak toe leidt dat artiesten de verkeerde wegen gaan bewandelen (e.g. drugs & criminaliteit). Marco lijkt echter nog stevig in zijn schoenen te staan. De grens tussen zijn alter ego en zijn echte identiteit is verre van vervaagd. Zo wordt het alter ego Phuture Noize bewust gebruikt om bepaalde zaken aan de kaak te stellen. Phuture Noize (en dus de muziek) is voor Marco als het geschreven woord voor de schrijver en de gesproken taal voor de prediker; een communicatiemiddel. Een communicatiemiddel waardoor hardstyle meer wordt dan frivole melodieën en intense kicks – de essentie waar de nieuwe Phuture Noize om draait.
