Dominator 2017 report

Enter the Maze of Martyr op Dominator 2017

Sharon van der Werf
Door Sharon van der Werf

Enge zombies, snoeiharde muziek en een festival aan het strand. Voor het eerst in mijn leven stond ik zaterdag 15 juli op het strand in Eersel. Het was eindelijk tijd voor het festival waar ik deze zomer het meest naar had uitgekeken: Dominator.

De heenreis verliep prima. Ik had besloten om op de heenweg met het openbaar vervoer te gaan. Op station Eindhoven kochten we een retourkaartje voor de pendelbus, die er precies een half uur over deed om ons bij E3 Strand in Eersel af te zetten. Gelukkig hoefden we op de locatie eenmaal aangekomen niet zo ver meer te lopen en liepen we zo het festivalterrein op.

Ook bij het binnenkomen van het festival hoefden we nergens echt te wachten, hooguit een paar minuutjes bij het fouilleren. De doorstroom was heel goed geregeld, dus dat was helemaal top! En hoe bijzonder dat je meteen tegen de mainstage aanloopt zodra je het terrein op komt! Bij het controleren van de tickets en het fouilleren wierp iedereen in de rij al een goedkeurende blik op de main.

De toon werd bij de ingang al lekker gezet: meteen bij binnenkomst werden we ontvangen door angstaanjagende figuren en mensen op stelten met maskers op.
Eenmaal binnen was het regelen van een kluisje en muntjes zo gedaan, er stonden nergens echt rijen.

Asymmetrische stage
Het thema ‘Maze of Martyr’ werd in de mainstage goed doorgevoerd. De stage was zo ontworpen dat het net leek alsof je tegen de bovenkant van een doolhof aankeek. Soms waren er visuals van lopende mensen te zien, waardoor het doolhof-effect nog net even iets versterkt werd. Ook leuk: de mainstage was totaal niet symmetrisch. Onder de rechterkant van de stage kon je namelijk doorlopen om naar de achterkant van het festivalterrein te gaan, aan de linkerkant stond het VIP-deck bevestigd. Persoonlijk ben ik een groot fan van asymmetrische stages. Overal waar je kijkt zie je weer wat anders, heel vet vind ik dat.

Dominator 2017 mainstage

Toch besloten we niet om bij de mainstage te beginnen, maar liepen we meteen door naar de Depths of Desperados stage. Hier was één van m’n favoriete artiesten, Phuture Noize, aan het draaien met Artifact. Wij waren niet de enige die deze keuze gemaakt hadden, want de enige RAW stage van het festival stond al vanaf het begin helemaal vol. De sfeer was fantastisch. Er was genoeg ruimte om te kunnen dansen, hakken en bewegen. Onder andere het nummer ‘The Temple’ werd ons voorgeschoteld en Phuture Noize sloot het setje zoals altijd af met het nummer ‘The Aftershock’. Heel verrassend is dat inmiddels niet meer, maar wel een fijn nummer om de set mee af te sluiten.

Na Artifact en Phuture Noize besloten we om even flink het tempo te verhogen, en liepen we naar de Hong Kong Violence stage. Op dat moment stond The Destroyer te draaien, en man oh man wat ging dat hard! Even bijkomen van het vorige setje was er dan ook niet bij. Een half uur lang gingen we los op verschillende nummers die zeker onder het kopje ‘Terror’ met hoofdletter T vallen. Erg leuk, maar voor mij nog net iets te vroeg op de dag. Daarom besloten we om na een halfuurtje te verkassen naar de mainstage om de rest van onze vriendengroep op te halen. Daar was de Italiaanse DJ AniMe net begonnen met haar set. We pakten nog net het lekkere ‘Voel Je Die Bass’ en haar nieuwe track ‘Call My Name’ mee voordat we de rest van het terrein gingen verkennen.

Take a seat
Toen we richting The Blades gingen, kwamen we langs één van de vele chill areas. Op het festival waren gelukkig verschillende plekken om de welverdiende rust te nemen. Naast dat er aan de oude vertrouwde picknickbanken gedacht was, waren er ook een paar chill areas waren opgebouwd met allemaal houten pallets. Het was niet erg comfortabel om hier op plaats te nemen, maar tegelijkertijd was er wél altijd veel plaats. Maar ook aan een comfortabelere manier van zitten of liggen is gedacht; aan het strand stond een legioen aan ligstoelen. En dat was dus chillen geblazen met harde frenchcore van Marcus Decks op de achtergrond. Hier werd dan ook veel gebruik van gemaakt door mensen die nog even lekker bruin willen worden. Ik heb het ook nog even zelf getest, en de ligbedden lagen heerlijk. Dit zou eigenlijk op alle festivals mogelijk moeten zijn.

Dominator 2017 chill

Ook fijn: in de buurt van The Blades stage was er een insmeerbar. Ondanks dat het weerbericht voorspelde dat het de hele dag bewolk zou zijn, waren er veel mensen die gebruik maakten van de insmeerbar. Het was namelijk bijna de hele dag hartstikke zonnig! De zonnestralen zorgde dan ook voor een hoop verbrandde schoudertjes en ruggen op het festival.

Lekker naar de getver met N-Vitral
Rond 15:00 was het tijd voor een dikke set van N-Vitral presents BOMBSQUAD. De set stond gelijk aan een half uur pompen met nummers als ‘Lekker naar de getver’, ‘Klaplong’, maar ook ‘Don’t fuck with the squad’ kwam voorbij. Het publiek ging los bij het immens populaire nummer ‘Ein, Zwei, Polizei’. Al met al hing er een heerlijk sfeertje in de Marble of Miscreant stage waar deze artiest te vinden was.

Om de drukte bij de eetkraampjes voor te zijn, was het na het lekkere setje van N-Vitral tijd om te gaan eten. We wisten al snel een picknickbankje voor ons te winnen, want het was nog heerlijk rustig bij de vele etenstentjes. Op het festival was een zeer ruime keuze aan eten te vinden. De oude vertrouwde friet in een roodwit geruit zakje passeerde erg vaak, maar er was ook keuze uit Döner Kebab, Turkse pizza, hamburgers en gewone pizza’s. Ook aan mensen die iets luxer wilden eten was gedacht: aan het strand stonden een aantal foodtrucks waar je ook iets te eten kon halen. Terwijl wij voor de Pitfalls of Pain stage zaten te eten, klonk ineens de hardcoreversie van het nummer Kryptonite van 3 Doors Down, waarschijnlijk gedraaid door Thorax. Wat een lekkere remix was dat zeg!

Secret stage? Yes please!
Na het eten besloot ik om met mijn vriend naar de ‘geheime’ extra stage te gaan. Deze stage stond niet op de kaart, en je kon er alleen komen door een klein doolhof van hekken en stalen platen te trotseren. Wat was dat ontzettend leuk gedaan. Wanneer je door het (vrij gemakkelijke) doolhof liep, kwam je uiteindelijk bij een vrij kleine stage. Maar dat de stage klein was, betekende niet dat er ook de minder bekende artiesten op stonden. Bij de geheime stage troffen wij wederom DJ AniMe. Dit setje begon ze met het Dominator anthem, wat we overigens nog een aantal keer op het festival door de speakers hebben horen knallen. Ik heb me ook laten vertellen dat onder andere DJ Mad Dog op deze kleine stage te vinden was. Echt een ontzettend leuk idee van de organisatie!

Watertrappelen
Tijdens het optreden van Act of Rage en D-Sturb besloten we om nog even voor de laatste keer naar de hardstyle stage te gaan. Lekkere tracks als ‘Hard Like A Criminal’ en ‘Raging Reckless’ kwamen voorbij. Het publiek genoot van de set. Veel bezoekers stonden tot aan hun knieën in het water voor het podium en gooiden water naar elkaar. Het was een heerlijk spektakel om naar te kijken.

Dominator 2017 act of rage d-sturb

Tijd voor Destructive Tendencies en F.Noize op de mainstage! Als fan van Destructive Tendencies heb ik genoten van de hele set. Ik had kippenvel tijdens ‘Sound Becomes One’ en iedereen schreeuwde mee toen ze het Masters of Hardcore anthem van 2017 draaiden. Maar ook de bijdrage van F.Noize in deze set was heerlijk. De ‘Cold As Ice’ bootleg werd door het hele publiek met veel handjes in de lucht ontvangen.

Het geweld van Destructive Tendencies en F.Noize wordt overgedragen aan de prachtige Miss K8. Klassiekers als ‘Bogota’ en haar collab met Radical Redemption, ‘Scream’, komen snoeihard uit de speakers. Halverwege stond ik enorm te twijfelen of ik bij Miss K8 zou blijven staan, of naar Scarphase zou gaan. Uiteindelijk hebben mijn vrienden me overtuigd om toch naar Scarphase te lopen.

Heerlijk knallen met Scarphase
Of ik daar spijt van heb gehad? Nee! Ook Scarphase knalde er een keiharde set doorheen. De nummers ‘Phase one’, ‘Black Scars’ en de Dominator remix van het Snakepit anthem zorgden ervoor dat alle voetjes van de vloer gingen. Ja, een feestje bouwen kan je wel aan Scarphase overlaten. Bij de hardcore remix van het nummer ‘Kill me’ van D-Sturb en Radical Redemption werden veel ogen groot. Wat een heerlijk nummer verwerkt in een fantastische set. Mijn complimenten aan de heren. De set eindigde trouwens met een bootleg van het nummer ‘Tragedy’ van de Bee Gee’s. Ja, echt. En het was een spektakel voor de oren.

Scarphase draaide trouwens naast de No Fear Energy Drink crossbaan. Voor een show vol moters en stoere auto’s hoefde je dit weekend niet op Zwarte Cross te zijn, ook op Dominator vlogen de motoren en auto’s door de lucht. Er was een hele tribune gebouwd waar iedereen het spektakel kon aanschouwen. Dit was een erg leuke toevoeging aan het festival.

Een half uur nadat de set van Scarphase afgelopen was, stond Partyraiser solo op de mainstage. Tijd om weer naar de main te verkassen dus! Partyraiser draaide een bootleg van Radicals’ ‘Judge me’, ‘Brutal 5.0’, ‘Riders on the Storm’ en ‘Ode to the Godfather.’ Qua BPM ging Partyraiser gewoon verder waar hij een halfuurtje geleden gestopt was.

Na deze setjes hadden onze voeten nog even rust nodig voordat we ons klaar konden stomen voor de eindshow. Daarom besloten we om Angerfist even over te slaan en naar de hoge zweefmolen te lopen. Om de echte Dominator-experience te voelen, móét je in de zweefmolen geweest zijn heb ik me laten vertellen. Ze hadden me alleen ook wel even mogen vertellen dat de zweefmolen om 21.30 dicht ging… Wij stonden natuurlijk precies om die tijd voor de zweefmolen. En helaas pindakaas, we mochten niet meer naar boven om te genieten van een fenomenaal uitzicht. Dat staat dus zeker op mijn bucketlist voor volgend jaar. Al met al misten we door dit gebeuren helaas het hele setje van Angerfist. Ik heb in de verte nog wel het nummer ‘Repercussion’, maar verder heb ik niet veel van het setje meegekregen.

Dominator 2017 eindshow

WE ARE DOMINATOR
Tijdens de afsluitende set van Mad Dog stond ik gelukkig wél weer op m’n plek op uit mijn dak te gaan op de laatste set van de dag. Er kwam kippenvel op mijn rug en armen toen de woorden ‘WE ARE DOMINATOR!’ uit de speakers knalde. Er schoot een geweldige hoeveelheid vuurwerk in de lucht. We waren aangekomen bij de eindshow. En wat een heerlijke nummers waren er in de eindshow verwerkt! Natuurlijk begon de eindshow met het nummer ‘Maze of Martyr’ van Mad Dog, het anthem van het festival. Ook draaide hij zijn nummers ‘Bring The Hardcore’ en ‘Dog Fight’ in de eindshow.

Mijn persoonlijke hoogtepunt van de eindshow was overigens het nummer ‘Ameno’ van Destructive Tendencies. De combinatie van het nummer met alle lichten, lasers en het vuurwerk was magisch.

Dominator, wat was je fantastisch. De sfeer was heerlijk en de muziek was genieten. Dat we aan het eind van het festival twee uur (!) op de parkeerplaats hebben gestaan om van het terrein af te komen, dat zien we maar even door de vingers. Ik zeg tot volgend jaar, Dominator!

Foto’s: Dominator

Beoordeling

  • Line-up90%
  • Locatie90%
  • Geluid75%
  • Show80%
  • Sfeer90%

Overall
waardering

85%

Dominator heeft al mijn verwachtingen overtroffen. De line-up was fantastisch, de locatie geweldig (ondanks de opstopping op de parkeerplaats) en de sfeer was om over naar huis te schrijven. Er was bij elke stage genoeg ruimte om helemaal uit je plaat te gaan, en dat zien we graag!

Reacties

  • Sjoeba 31 juli 2017 - 10:41

    WC’s waren erg slecht geregeld, veel overstromingen en een sterke pislucht. Het was dit jaar ook veel te druk, 55.000 mensen! Vorig jaar waren er 35.000 geloof ik? Al met al, dit feest wordt steeds commerciëler. Het is niet meer wat het was, jammer.

    Quote

Reageren