Gunz for Hire overviel Zweden met de Armed & Dangerous Worldtour

Door Jan-Jaap Top 31 januari 2018

Soms moet je wat nieuwe ervaringen opdoen en 2018 leek mij een geschikt moment om te beginnen met het verzamelen van nieuwe ervaringen. Mijn broer was net klaar met een half jaar studeren in Zweden en de Duitse die-hard Gunz For Hire fan Andy had ook al laten weten naar Zweden te willen gaan voor de World Tour. Voor het eerst in tijden was het tijd om een feest ruim van tevoren te plannen.

Ondanks dat ik het wel gewend ben om lang te reizen naar festivals was het vanaf Groningen toch iets verder naar Zweden dan Zuid-Nederland.

In Gothenburg spraken mijn broer en ik met Andy af om een plekje te zoeken waar we zouden gaan eten. Of het nou de baard van Andy was of de ‘afwijkende’ kleding, we leken erg veel aandacht te trekken in dit gedeelte van de stad. Maar goed, wat maakt het ook uit, wij waren er om te feesten.

Met een gevoelstemperatuur van -10 zijn we naar Trädgår’n gegaan, de locatie waar de hardstyle liefhebbers uit Zweden zouden samen komen. Zonder verwachtingen zijn we in de RIJ gaan staan (ja een nette rechte lijn, voordringen en duwen is een no-go) waar de bewaking een bijzondere indruk achter liet. De bewaking had zover ik kon zien geen wapen op zak, maar voor de rest zouden het militairen kunnen zijn. Daarbij was er veel respect voor de bewaking en de regels. Zo gooide een jongen voor ons een blikje bier op de grond, in Nederland was dit niet zo’n probleem geweest maar nu kwam de bewaking er op af en heeft de groep weg gestuurd. Toen de kaarten gescand waren deed ik mijn jas al open en haalde mijn spullen uit m’n zakken. De bewaking keek mij wat raar en stuurde me verder naar de garderobe, ofwel er hoefde niet gefouilleerd te worden.

Let’s Party
Het was tijd om even een goede blik op de zaal en het publiek te werpen. Nenad, een Nederlandse artiest die sinds een aantal jaren in Zweden woont was bezig met de openingsset. Een set met lekker veel klassiekers die onder dit publiek zeker niet ongehoord waren gebleven. Met tracks van Noisecontrollers en Crypsis werd het publiek goed warm gemaakt en tijdens ‘Gangsters Don’t Dance’ liet het publiek duidelijk horen waar zij voor gekomen waren. Onder luid gejuich en geschreeuw werd Ran-D welkom geheten in Zweden. De set werd geopend met zijn nieuwe track ‘Nirvana’. Met tracks als ‘Renegades’ en ‘Zombie’ schreeuwde de hele zaal van voor tot achter mee, zo hard als er mee geschreeuwd werd had ik bij een feest van dit formaat nog nooit meegemaakt. Maar het kon nog gekker! Mc Da Syndrome pakte zijn biertje en schreeuwde “Skål” (proost), mijn Zweeds is niet heel goed maar doordat iedereen zijn drankje in de lucht stak was het mij helemaal duidelijk wat er gezegd werd. Na ‘America’ en ‘Seven’ was de set voorbij en besloot Da Syndrome dit met een woordje Zweeds af te sluiten. Geen idee wat hij gezegd had maar het publiek vond het duidelijk prachtig aangezien Da Syndrome werd toegejuicht.

Clockartz, die tijdens de set van Ran-D al even op het podium geweest waren om hun collab ‘Victorious’ te draaien, kwamen het podium op. Het tempo ging een slag naar beneden door de opening van de jongens maar dit bracht ze niet van hun pad, toen ‘Before You Go’ gedraaid werd lieten ze het publiek weer compleet uit hun dak gaan. Na ‘The Art Of Being One’ verscheen er een iemand op het podium die niet op de line-up stond. Chris One had besloten om even langs te komen en een plaatje mee te draaien in eigen land en van een oude bekende terug naar het heden. Tijdens ‘Delirium’ lieten ook Zweden van zich horen op de drop: “OOOOHHH”

De tijd is daar
De set was geëindigd en het podium werd volledig donker, het was de tijd waar iedereen op had zitten wachten: Gunz for Hire (live). Iedereen deed een paar stappen naar voren om hier zoveel mogelijk van mee te kunnen maken en zo dichtbij mogelijk te komen. Ondanks de drukte werd er niet verdrukt en geduwd. Toen de intro eenmaal was afgelopen werd de set geopend met ‘Plata o Plomo’. Vanuit Nederland was ik al wel wat gewend over hoe wild mensen kunnen worden bij Gunz for Hire, maar dit was echt next level. Het publiek schreeuwde alle lyrics mee en ging compleet, track voor track, uit hun dak. Zoals wij ons buiten af en toe aangekeken voelden gingen wij hier compleet op in de massa. Toen mijn favoriete track ‘Lions’ gedraaid werd was het toch tijd om nog een tandje harder te springen dan de rest van het publiek. De tijd schoot voorbij en al snel was het einde van de set genaderd, met een oorverdovend geschreeuw en applaus werd er afscheid genomen van Gunz.

Na de set van Gunz liep een aanzienlijk deel van het publiek richting de uitgang (geen enorme getalen, maar net genoeg om op te vallen), dit zou kunnen komen omdat Gunz for Hire de hoofdact van de avond was maar ook omdat in Zweden een sluitingstijd van 3.00 uur gehanteerd wordt. Maar dit was voor de rest geen reden om het rustigere aan te doen bij Phuture Noize. Een opening met de heerlijke plaat ‘Paradox’ was alles wat het publiek nodig had op dat moment. Terwijl er aan de zijkant van de zaal een meet and greet met Gunz bezig was bleef Phuture Noize met het grootste deel van de zaal er volledig voor gaan. Tracks als ‘Black Mirror Society’, ‘Strike You Down (Qlimax edit)’ en ‘There’s a lot Going On (Phuture Noize Bootleg)’ gaven het publiek vol op energie en ik stond met kippenvel in de mensenmassa te genieten van deze heerlijke set.

Nog niet voorbij
Ondanks dat het jammer was dat de set voorbij was stond er nog wat moois op de planning: Adaro! Adaro besloot om ons terug te nemen in de tijd met ‘Magic’ en ‘The Haunter of the Dark’, met als gevolg dat de haren op mijn armen weer recht overeind gingen staan. Ik was niet de enige, een Zweedse fan naast mij vertelde mij hoe gelukkig hij werd om deze klassiekers te horen, en dat van zijn held Adaro. Het geluk van de jongen kon niet op tijdens ‘The Sky Is The Limit’, ‘Greta Is Great’ en ‘Dark Universe’. Toen hij dacht dat het niet beter kon worden kwam de kers op de taart, ‘Black Rain’ het Hard Bass anthem van 2018 door Adaro en E-Life, wat hebben wij samen staan genieten en los te gaan op deze track!

Helaas was het tijd om ook het einde van deze set te moeten accepteren. Terwijl Evil Activities het BPM omhoog gooide met een hardcore edit van ‘Bolivia’ ben ik samen met mijn broer naar Andy gelopen die zich klaar aan het maken was weg te gaan zodat hij zijn vliegtuig terug naar huis kon halen. Voor ons was dit geen reden om een eind aan het feest te maken. Mede door ‘Voice of Mayhem’ was het moeilijk om de voetjes stil te houden, buiten alle mensen om die er nog waren was Adaro het hier ook mee eens. Die besloot ook nog even de benen in lucht te gooien vlak voordat zijn taxi arriveerde. Voor iedereen naderde het einde van het feest helaas erg snel. Na een afscheid van iedereen was het voor mijn broer en mij ook tijd om onze koffers uit de AirBNB te halen en direct naar de trein te lopen om onze reis naar Nederland in te zetten.

De opvallendste dingen aan het feest waren toch wel het niet gefouilleerd worden, de grote hoeveelheid mensen die al vroeg binnen was, het drinken in glazen en de bizarre feestsfeer.

Zweden het was geweldig! Zelden heb ik een publiek zo los zien gaan van het begin tot aan het einde. Het was een prachtige ervaring om mee te maken en ik kan het zeker aanraden aan anderen.