“A giant summit of strength is in the making. Only the most victorious fighters are selected. Trained to punish their opponent, they step into the cage to kill. Thousand will enter the arena and scream for their ultimate warriors. Martial skill will decide who will live and who will die. On this night we crown and glorify our true hardcore master. Who will be the victor of the ‘Tournament of Tyrants’?“
Goede gabbermorgen!
Een hele goede gabbermorgen deze morgen! Ik werd wakker door het licht dat mijn kamer in scheen en de bovenburen die zo nodig moesten boren op de zaterdagochtend: feest! Dat borende geluid was nog niks vergeleken met wat ik vannacht zou gaan horen, bedacht ik me maar om iets minder chagrijnig wakker te worden. Ik maakte een kop cappuccino voor mijzelf (ach, iemand moet het doen, vriendlief is er niet) en voelde de kriebels alweer komen. Vandaag was eindelijk weer tijd voor Masters of Hardcore. Wat had ik me lang geleden zo verheugd op een feestje. Masters in de Brabanthallen staat voor mij dan ook hoog in het vaandel. Inmiddels ga ik vijf jaar naar feestjes en ben ooit begonnen bij de Red Stage op Defqon.1. Van euforisch, naar freestyle, naar raw, naar extreme raw, naar hardcore, naar uptempo. Ik zal vast niet de enige zijn die dit ‘traject’ heeft meegemaakt. Inmiddels ben ik gek op allerlei verschillende genres, maar hardcore heeft mijn hart gestolen.
Ik begon de dag ‘rustig’ met een mixje van Sub Zero Project, gevolgd door Sub Sonik, Warface, Angerfist, Deadly Guns, N-Vitral, Partyraiser en F-Noize totdat ik zowat alle mixjes had plat gedraaid. Anders verwoord: precies weten welk nummer volgt op het vorige nummer. Ook dat zal een hoop mensen bekend in de oren klinken. Ik was duidelijk toe aan nieuwe brute mixjes. Laat masters maar komen!
Gabbermiddag
De dag verliep – zoals altijd – met een hoop zenuwen, na mijn ochtend workout kon ik alleen nog maar denken aan vanavond, kreeg ik maar weinig voedsel binnen en de tijd tikte langzaam weg. Was het al tien uur?
Twee vrienden dropten hun spullen bij mij en we gingen met ons favoriete vervoermiddel, de trein, naar Den Bosch. Oké, niet helemaal waar, maar als je naar een feestje gaat, is de trein een ideaal vervoersmiddel! Vaak zie je de medegabbertjes al staan en wordt de coupé omgebouwd tot feestcoupé. Gabbercoupé for the win – ook al zijn overige reizigers daar niet al te blij mee. Inmiddels kwamen we ‘op tijd aan’ in Den Bosch en deden we gezellig een drankje bij mijn vriendin die woonachtig is in het centrum van het gezellige Den Bosch. Na het drankje vertrokken we richting de Brabanthallen met mijn zeven andere ‘overwinnaars’!
Met mijn gabbers is een huis pas een thuis
Net zoals vorig jaar liepen we weer met duizenden hardcore bezetenen richting de Brabanthallen: onze tempel, onze kerk, ons heiligdom. Er is geen plek op aarde waar er meer aussies werden gedragen dan daar. Het gabbervolk was weer herenigd.
Inmiddels, na een behoorlijke wachtrij en geregel, mochten we gaan knallen. We konden de lockers niet vinden, omdat we alleen de e-tickets zagen staan. Bleken ze daarnaast gewoon te verkrijgen! Een traditie van onze vrienden is om alle stages rustig te bekijken en vol te genieten van wat er wordt geboden. Alles rustig bekijken is ietwat verkeerd geformuleerd, want rustig zijn we allerminst. Springen, hakken, knuffelen en enthousiaste gesprekken horen er allemaal bij. Je voelt je weer verbonden met iedereen om je heen. Thuis.
De Brabanthallen waren dit jaar anders ingedeeld dan dat we gewend waren. Eigenlijk was er een centraal punt waarin aan het plafond door middel van schermen werd gewezen welke stage welke kant op was. Dit was heel erg fijn, want voor velen voelt de Brabanthallen ook als een doolhof.
Rulers of the Ring
Rauw op je dak! De Raw had een mooie zaal gekregen, waarbij de stage een ‘magere hein’ of ‘bewaker van de nacht’ moest voorstellen, waarbij zijn ogen je in de gaten bleven houden! Het was daardoor een duivelse en mysterieuze stage.
Toen ik rond elf aankwam bij de set van Chain Reaction en Sub Sonik, zat de sfeer er al goed in. Ik ben zelf niet van de nieuwe rawhype en de bijbehorende nieuwe kicks, maar gelukkig draaiden de heren de echte ‘beuk kicks’. Nummers die voorbij kwamen waren “Greed”, “Abandon”, “Infinity”, “Drums of War”, “To Hell”, “Raw Is My Legacy” en “Ready for This”. Daarna draaiden Act of Rage en D-Sturb. D-Sturb brengt op 30 maart zijn eerste mini-album uit. Het nieuwe album heet ‘On Your Mark’ en was binnen drie dagen al ‘uitverkocht’. Hij draaide onder andere nummers als “Open Your Eyes”, “Legacy” en van zijn nieuwe album “On Your Mark” (die tweede kick, je smelt als boter), “Born to Rage”, “Party At My Place” en “Be A Bitch”. Gelukkig is Act of Rage een gewaagde tegenstander en liet niet over zich heenlopen. Hij draaide onder andere “Blowing Out Your Brain Confusion (Mash-Up)”.
De heerlijke rawbeats lieten mijn benen inkomen voor het geweld dat nog zou komen, we namen even een pauze, we moesten tenslotte nog ongeveer 7 uurtjes, aten een hapje en daarna gingen wij over naar de hardcore; het feest heet tenslotte masters of HARDCORE!
Lekker naar de getver!
Sinds Decibel 2017 heeft N-Vitral de lat erg hoog gelegd voor zichzelf en zijn fans. N-Vitral is in mijn ogen de perfecte DJ om te bezoeken na de Raw, hij draait soortgelijke kicks maar op een ander bpm. Hij draaide samen met Dither, maar ik ben toch echt N-Vitral fan, sorry! N-Vitral is altijd origineel in zijn sets en draait de songs heerlijk en onverwachts in. Hij creëert uit al eerder gemixte nummers iets nieuws. Zijn hele set beleef je als een adrenalinekick, omdat hij zo goed aanvoelt wat het publiek nodig heeft. Ode aan hem! Hij draaide onder andere “Who You’re Fucking With”, “Alles naar de Klote”, “Stereo Murder (Edit)”, “Chronic Disorder (Miss K8 Sparta Mashup)”, “Voel Je Die Bass / Hardcore To Tha Bone” en “Bassface” . Lekker naar de getver gingen we zeker!
Noise Kick en The Destroyer
Ondertussen liepen we naar de Heavyweights From hell om heel even te genieten van het aller- aller, hardste wat er te horen is op masters: de terror stage! De stage die altijd wordt ondergewaardeerd in een te klein hok, want het is daar altijd druk! Ik wilde het langer volhouden dan vijf minuten, maar dit was werkelijk onmogelijk zonder een paar krukken en een gigadosis energie, want God wat gaat dat snel! Ik geniet er wel erg van hoe mensen op dit tempo uit hun plaat gaan. Noisekick en Destroyer knalde zo hard, dat we zijn ‘weggevlucht’ – niet ons ding. Ik vroeg mij wel af hoe The Vizitor daar zou afsluiten, als ik het nu al niet kon bijhouden!
Souls of Savate
Na de set van Noisekick zijn we gaan kijken bij Souls of Savate, de Frenchcore. La Bask en The Mastery zetten daar even een heel ander setje neer dan ik net had gehoord bij de terror. Frenchcore moet je gaan waarderen, maar de melodieën die samenkomen met de kicks, voelen euforisch en toch op een lekker tempo. Ze draaiden onder andere “Shepper Armada”, “Emperia 23”, “Extrait Piaf” en “Mr. Jones”. Nog voordat het setje was afgelopen, haasten we ons naar The Executioners. Een van mijn favoriete acts ging starten; Scarphase!
Scarphase
“I see a red door, I always want to listen to Scarphase ;-)”
Scarphase heeft mij nog nooit in de steek gelaten. F-Noize en Partyraiser zijn beide favoriete DJ’s van mij. Uptempo lijkt ergens op raw, maar dan sneller. Voor mij is dit de perfecte combinatie, ook al weet ik dat ‘oude gabbers’ dit vaak niet als echte hardcore bestempelen. Maar, wat maakt het uit. Ik ga er zo los op! Ik kon niet stilstaan, al zou ik het willen. De energie die ik heb opgespaard kan er eindelijk uit. Scarphase draaide onder andere “Finger on the Trigger”, “Hot Topic”, “Moshpit”, “Scarphase Bass”, “ToXic Inside” en “Warcy”. Helaas was het heel erg druk tijdens de set van Scarphase. Voor ons had de zaal wat groter gemogen en de attractie in de zaal wat kleiner.
Kogelvrij versus Marazzi
Er wordt veel gesproken over Bulletproof, de vrouw van Partyraiser. Ze heeft het geleerd van de koning van uptempo, je hoort een soortgelijke kick terugkomen, maar we moeten haar ook beoordelen op de feesten die ze pakt. Of je aan de top komt omdat de omstandigheden toevallig goed zijn, of doordat ‘je op eigen benen hebt leren draaien’, je moet alsnog presteren. En dat deden beiden. Dit is een van mijn favoriete setjes van de avond. De nummers pasten precies in elkaar en iedereen ging 100% los! Ze draaiden onder andere “Nothing’s Over”, “Monster”, “Code Red”, “Get Down” en “Spaghetti Love”.
Tournament of Tyrants
We sloten af op de mainstage; de mainstage was vorig jaar wat tegengevallen, maar voldeed dit jaar aan alle verwachtingen. Er was een ‘arena’ gecreëerd waarin de DJ’s werden aangekondigd met ‘hun nummer’ waarna er flink geknald zou worden. Dit was echt heel tof om te zien. De DJ’s kwamen op als koningen en koninginnen. Er waren veel bewegende elementen waardoor er altijd wat te kijken viel. En de lasers, o mijn laserhemel! Daarnaast waren de visuals op de schermen heel erg tof gedaan, per set veranderde dit.
D-Fence en Deadly Guns draaiden van kwart voor 7 tot en met kwart over 7 (nieuwe tijd) en wat een bruut geweld zetten deze twee opkomende talenten neer. Ze draaiden onder andere “Krakaka”, “Pompen Met Die Subwoofer”, “Haters Wanna War”, “Breek De Tent Af”, “Deadly Gangsta Mash-Up” en “Deadly Venoms”.
Afsluiter: Koning Uptempo tegen Koning Frenchcore
Na de afsluiting van de avond was ik erg benieuwd, de koning van uptempo tegen de frenchcore koning, zou dat matchen? Velen vonden van niet, ik vond het heerlijk. De snoeiharde uptempo kicks waarbij je los moest gaan, maar ook de heerlijke melodieën waarbij je even kon opladen gevolgd door frenchcore kicks. De heren maakten er een bijzonder setje van en draaiden onder andere “Frenchcore Worldwide”, “Ode to the Godfather”, “It’s Called XTC”, “Let’s Get Pills (GPF remix)”, “Trip to Holland”, “Ready For Destruction”, “Trip to Ireland” en “Reaching For The Sky”.
Het laatste uurtje heeft ons gesloopt, letterlijk en figuurlijk. Als een stel ‘overwinnaars’ zouden wij het feestje moeten verlaten. Van binnen voelden we ons overwinnaars, van buiten zagen we eruit als een stel zombies. Met alle mede-zombies liepen wij weer richting het station, we hadden het overleefd en alles gegeven. De sfeer was zo intens, iedereen heeft zich ‘kapot gevochten’.
Ik kan weinig aanmerken op deze editie, behalve dat de kermisattractie bij de uptempo onhandig was geplaatst, het was daar te vol, waardoor je niet lekker los kon gaan. Deze editie bood alles; nauwelijks wachtrijen bij de bar en op de wc’s, bij de meeste stages genoeg ruimte om los te kunnen, goede klimaatregeling, de aankleding en de lasers in alle zalen, het brute geweld door onze DJ’s, maar vooral, de sfeer die altijd perfect is bij masters. Ook een pluim naar de toppers van de EHBO, barpersoneel en beveiliging die hun taak weer uitstekend uitvoerden.
Foto’s via Facebook-pagina Masters Of Hardcore
