Emporium Festival 2019

Het was een echte beestenboel op Emporium 2019: The Zoo

Sharon van der Werf
Door Sharon van der Werf

Als je op de vroege zaterdagmorgen met de zon op je gezicht richting Gelderland rijdt, dan weet je dat je een fijne festivaldag tegemoet gaat. Zo ben ik afgelopen zaterdag met een glimlach op mijn gezicht richting Wijchen gereden, waar recreatieterrein de Berendonck voor één keer omgetoverd werd tot een heuse dierentuin. En het was me een beestenboel daar, op Emporium: The Zoo.

Het festival begint al lekker wanneer we het terrein oplopen en overspoeld worden door geluiden die je normaal gesproken alleen in de dierentuin te horen krijgt. Leeuwen, vogels en het gebrul van apen, om maar een voorbeeld te noemen. Hierdoor word je meteen meegenomen in de sfeer van het festival, waarvoor Matrixx nu alvast dikke complimenten krijgt.

Omdat Emporium maar liefst 8 stages heeft, besluiten we om eerst een rondje over het hele festivalterrein te lopen en de stages te verkennen. Daar krijgen we ook meteen een voorproefje van andere muziekstijlen, zoals EDM, urban en deep house. We eindigen ons rondje over het festivalterrein toch maar bij de vertrouwde raw hardstyle stage, The Polar Madness, waar Degos & Re-Done het publiek vermaken met de lekkerste klappers. Het is nog rustig in de raw hardstyle tent, waardoor er genoeg ruimte is om de benen even flink op te warmen.

Vroom vroom richting de Aquarium-stage

Toen ik hoorde dat mijn guilty pleasure Famke Louise ook op Emporium stond, was ik stiekem ontzettend enthousiast. Ik heb respect voor die chick, en eerlijk is eerlijk: is ben zaterdag positief verrast door Famke. In haar spierwitte outfit maakt ze er een onwijs leuke show van en heeft ze veel contact met het publiek. Al haar nummers van afgelopen jaar komen voorbij, waaronder ‘Vroom’, ‘Fan’, en Famke’s laatste single ‘Derriere’.

Na een half uurtje Nederlandse hiphop zijn we wel weer toe aan iets harders, en schuiven we aan bij Act of Rage bij de Polar Madness stage. We komen precies op het juiste moment aan wanneer er een kick edit van ‘Rage’ uit de speaker knalt. Dit nummer wordt opgevolgd door ‘Alpha Rebel’ van Act of Rage en Nolz, en het welbekende ‘Sabotage’ zorgt ervoor dat het hele publiek luidkeels mee schalt. Het hoogtepunt van het setje was voor mij de Ncrypta remix van Act of Rage’s al wat oudere nummer ‘Brain Confusion’. Er zijn hierbij bijna net zo veel Air Maxjes in de lucht te vinden als tijdens het afsluitende hardcore nummers van de set. Zo krijgen we ‘Supreme Power’ te horen, die Act of Rage maakte met Denekamps Gespuis, maar ook zijn hardcore edit van ‘Mean Machine’.

Hardstyle op de mainstage (ja, echt!)

Terwijl we snel een hamburgertje eten bij Mental Theo & Zany, genieten we van een paar lekkere freestyle nummers op de prachtige Pandorium stage. Zo zijn de bekende nummers ‘Sweet Caroline’ en ‘I believe I can fly’ in een feestelijk freestyle jasje gegoten.

Daarna gaan we op weg naar de waanzinnig mooie mainstage. Matrixx heeft dit jaar echt uitgepakt, en de mainstage Bird’s Paradise is een prachtige grote pauw met talloze blauwgroene veren. En niet te vergeten: indrukwekkend groot! Op de main draait Tony Junior nummers als ‘One Kiss’ van Calvin Harris en Dua Lipa en ‘How Deep Is Your Love’ van Calvin Harris en Disciples, en zelfs een versie van de ‘Macarena’ komt voorbij.

Maar dan pakt Tony Junior ineens de microfoon, en roept: “Als er een paar gekken zijn die van hardstyle houden, dan is deze voor jullie”, tegen het publiek. Binnen no time klinken de eerste klanken van ‘Zombie’ van Ran-D over de hele mainstage, en daarna wordt er afgesloten met een nummer ‘van een goede vriend’, namelijk ‘America’ van Radical Redemption. Dat zorgt voor een flinke portie kippenvel van mijn kant, want vrijwel iedereen doet mee.

Vliegensvlug van de mainstage naar Rejecta

Een set waar ik al de hele dag naar uitkeek, was die van Rejecta. Zodra de eerste klanken van ‘Rise Of Rejecta’ door de speakers knallen, weet je al meteen dat het goed zit. De sfeer zit er tijdens het hele setje lekker in, en uiteraard doet ook het hele publiek mee met ‘Followed’. De raw hardstyle tent werd er weggeblazen tijdens het nummer ‘Deserve To Die’.

Met het eerste nummer van Adaro kunnen we weer even op adem komen, want de rustgevende klanken van ‘The Sound Of Silence’ van Ran-D, Adaro en Kronos klinken ineens door de speakers. Heerlijk! Dit nummer wordt opgevolgd door de D-Sturb remix van ‘The Sound Of The Thunder’, origineel van D-Block & S-te-Fan. De energie zit er meteen weer 100% in, en het hele publiek komt los. Als daarna ook nog ‘Combination Style’ van Crypsis en ‘Touch A Star’ gedraaid wordt, is het setje van Adaro compleet.

Rammen met Rooler, Regain en Delete

Na Adaro blijven we even plakken bij Rooler, die een half uur een dikke liveset mag draaien. En als Rooler ‘Yes!’ draait, weet je eigenlijk altijd al dat er een heerlijk sfeertje in de zaal hangt. Daarna wordt ook het Phoenix 2019 anthem ‘Wild Pack’ en het nieuwe ‘The Rules’ gedraaid.

Daarna kreeg ik toch écht zin in avondeten (het is immers al bijna 21:00), en besluiten we om een rondje over het terrein te lopen om te kijken wat er allemaal te krijgen is. Ik kijk mijn ogen uit naar de lekkerste foodtrucks, waarbij er zelfs keuze is uit een broodje saté, verschillende poké bowls en churros. Echt, mijn culinaire hart springt bij elke foodtruck weer een gat in de lucht. Die standaard friet en hamburger, die hebben we nu wel gezien. Ook zijn er ook vrijwel geen lange rijen, wat altijd een groot pluspunt is.

Na het heerlijke eten konden we nog wat van Regain en Delete meekrijgen, wederom op de Polar Madness. Wat kan ik zeggen, de line-up op die stage was gewoon écht lekker. We gingen los op ‘Crowd Reaction’ van Regain, ‘#ShittyMusic’ van Malice en ‘Lunatic’ van Delete. Uiteraard kan ook het populaire ‘Payback’ van Delete niet achterwege gelaten worden in zijn setjes, waar de kickrolls ons om de oren vlogen.

Fuck the mainstream, we are the extreme

De laatste set die we op de planning hebben staan in de raw hardstyle area, is de set van Malice. Wanneer als eerste klapper ‘We Are The Extreme’ van Mailce ft. Tha Watcher ingezet wordt, is de toon gezet. Dit gaat een set worden waarna we he-le-maal kapot gaan zijn.

En dat is slechts het begin. Nummers als ‘Schizophrenia’ van Ncrypta en Malice, ‘Fear’ en ‘Brutalized’ wisselen elkaar in hoog tempo af. We hebben bijna geen tijd om bij te komen voordat er wéér een heerlijke bass dropt. Ook ‘Supreme’ van Aggressive Act komt nog even voorbij, voordat de set wordt afgesloten met twee heerlijke nummers. Dit zijn ‘Death Destruction’ van Malice en Luminite, en ‘Feel So Good’ van Malice en Andy The Core. De tent mag misschien Polar Madness heten, maar een ding is zeker: na het setje van Malice hebben we het alles behalve koud.

Op zoek naar the big five bij de Safari hardstyle stage

Na Malice besluiten we om naar de Safari hardstyle stage te gaan – een stage waar we de hele dag eigenlijk alleen nog maar langs gelopen zijn. Daar staan de mannen van Gunz For Hire met hun bekende ‘No Mercy’ volledig los te gaan. Ik werd verrast door de visuals van ‘Blood Brothers’, de nieuwe Guns For Hire tour. In combinatie met het nieuwe nummer belooft dat ontzettend veel goeds. Tijdens ‘Kings of Mayhem’ gaat het publiek helemaal los, en ook ‘Don’t Look’ wordt ontzettend goed ontvangen. Het wordt steeds drukker naarmate de set eindigt, maar gelukkig blijft er genoeg ruimte over om helemaal los te gaan.

Als laatste act krijgt Sub Zero Project de eer om de hardstyle stage volledig af te breken. Dit doen ze met The Contagion LIVE, waarbij we veel nummers van hun gloednieuwe album Contagion te horen krijgen. Er wordt afgetrapt met ‘Patient Zero’ en het heerlijke ‘Break The Game’. Maar we worden ook getrakteerd op nummers die niet op het album staan, zoals het veelbesproken Intents anthem ‘Heroes Of The Night’ met D-Sturb en een kick edit mét fake drop van ‘Bass Train’. Na de nummers ‘The Contagion’, ‘Darkest Hour (The Clock)’ en ‘The Solution’ houden de mannen van Sub Zero Project het voor gezien, en wordt er plaats gemaakt voor de eindshow.

When the Zoo closes, the animals take over

Het laatste kwartier van Emporium staat namelijk in het teken van een prachtige eindshow, zowel op de mainstage als op de hardstyle stage. De hekken van de dierentuin sluiten, en de beesten nemen de dierentuin over. Dit wordt gevierd met een flinke portie vuurwerk én nog een paar lekkere nummers. We horen (voor de tweede keer in een kwartier, da’s dan toch weer jammer) ‘Darkest Hour (The Clock)’ van Sub Zero Project en D-Block & S-te-Fan, maar ook ‘I Need You’ van Warface en ‘Nothing Like The Oldschool’ van Sefa en D-Sturb zorgt ervoor dat de laatste energie nog uit de benen gestampt kan worden. Net wanneer we denken dat het dan echt voorbij is, worden we verrast door de themesong van The Lion King. De volledige zeven minuten van ‘Circle of Life’ van Da Tweekaz sluit deze beestachtige dag op een prachtige, passende manier af. Echt, dikke complimenten voor deze muziekkeuze. Ik had geen betere afsluiter kunnen bedenken.

Beeldmateriaal via Facebook-pagina Emporium

Beoordeling

  • LINE-UP80%
  • GELUID80%
  • STAGE100%
  • SFEER80%
  • LOCATIE80%

Overall
waardering

84%

Emporium heeft qua aankleding van het festival mijn stoutste dromen overtroffen. Aan alle
details was gedacht, en dat verdient dikke pluspunten. Voor elk genre in de elektronische
muziek is er op Emporium wel een stage te vinden, wat het publiek een fijne mix van mensen
maakt. De toiletten waren goed geregeld, het eten was perfect en de rijen waren kort. Yes,
Emporium kan mij volgend jaar weer verwachten.

Reageren