Ik weet het nog precies, op een hete zomerdag ergens in 2010 waren we onderweg naar een bruiloft in Nijmegen. Ik was een jochie van 13 die luisterde naar rap muziek en ik was bang om mijn eigen mening te uiten, op school of waar dan ook. Ik volgde de klas, en wat zij deden, deed ik ook.
Tot die warme zomerdag in 2010. Ik zat naast mijn oom in de auto en hij liet me een nummer horen via zijn mobiele telefoon. Van hardstyle had ik nog nooit gehoord, ik hoorde alleen de zin “music made the addict in me”. Via Bluetooth stuurde hij mij het nummer toe, en hij vertelde me over de feesten en de sfeer, we zaten immers toch twee uur in de auto. Op school liet ik het nummer horen, maar het was niet ‘’cool’’ genoeg. Toch bleef ik bij hardstyle en ging ik er meer naar opzoek.
Door de hardstyle ben ik een beetje buiten de klas beland. Ik had geen nektasje om en luisterde geen rapmuziek meer. Het maakte me niet uit, ik had een weg gevonden in de muziek. Al moest ik wel elke dag van mijn ouders horen (en nog steeds) ‘’zet die teringherrie zachter’’, haha.
Vanaf toen was ik verkocht
Aan het einde van het jaar 2010 werd er een klassenfeest gegeven, en tegen het einde van het feestje ging de DJ het tempo omhoog gooien, het allerlaatste nummer wat de DJ draaide was ‘Music Made Addict’. Vanaf toen was ik verkocht. Ik kocht de CD van ‘In Qontrol 2010 – Save.Exit.Planet’ in de Media Markt en toen ging het hard. Ik ontdekte andere artiesten als Brennan Heart, Headhunterz en Noisecontrollers op YouTube. Via Limewire heb ik alles wat ik kon vinden op mijn MP3 gezet en zo overleefde ik de langdurige schooldagen.
Ik moest en zou naar een feest gaan
Na 2,5 jaar naar hardstyle geluisterd te hebben, wilde ik graag de sfeer eens meemaken op een echt feest. Helaas had ik geen vrienden die ook verliefd waren op hardstyle. Mijn oude klasgenoten luisterden allemaal naar rap muziek, en mijn middelbare schoolgenoten luisterden naar top 40. In 2012 kreeg ik mijn eerste bijbaan en op een avond ging ik met één van mijn nieuwe collega’s wat drinken bij hem thuis. Hij zei, “wat voor muziek luister je eigenlijk?” Ik antwoordde met: “Hardstyle!” Hij zei, “wauw echt? Ik ook!” Die avond luisterden we tot diep in de nacht naar de livestream van ‘Headhunterz Presents: Hard With Style’ en hadden we het over van alles, maar vooral hardstyle!
Zo ontstond een goede vriendschap en we hadden al snel een feestje in onze planning, namelijk Intents Festival 2013. Daar kon ik naar binnen, want ik was pas 17 jaar oud. We hadden de kaarten gekocht en daar gingen we, die 1 juni 2013. Nog even wat eten bij de Mc Donalds en toen gingen we naar binnen. In het begin dacht ik echt “wat doe ik hier..” Iedereen ging helemaal los, mensen gebruikten drugs, mensen liepen zonder t-shirt en iedereen had Nike Air Max aan. Ik voelde me anders. Mijn eerste kippenvel kreeg ik toen D-Block & S-te-Fan opkwamen. Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld sinds dat klassenfeestje met ‘Music Made Addict’. Het kippenvel verhaal was nog niet over, ook bij de set van Brennan Heart heb ik het meerdere keren mogen meemaken.
Het mekka van de hardstyle
Toen kwam het beruchte feest, Defqon.1 Festival 2013. Ik won een pre-sale code op Twitter en we kochten snel onze kaarten. Ik las de algemene voorwaarden en er stond ‘’geen toegang aan personen onder de 18 jaar’’. We maakten de gok, dus met zweethandjes en pijn in m’n buik van geluk gingen we naar Defqon.1 toe! Ik stond in de rij en de beveiligster keek me aan. Ze stelde de vraag ‘’ben jij wel 18 jaar?’’ Ik zei geen woord en ik keek naar beneden, terwijl de adrenaline door m’n lijf gierde.
Het zweet brak me uit, en niet alleen bij mij, maar ook bij mijn beste maatje achter me in de rij. Vol goede moed pakte ik mijn ID uit m’n broekzak. Misschien is het geluk geweest, misschien heeft ze het wel doorgehad, of misschien zag ze het echt niet. Maar ze keek naar mijn legitimatie en zei, “fijne dag verder!”
Defqon.1 is natuurlijk het ultieme feest van de hardstyle. Het is geweldig hoeveel verschillende mensen uit binnen en buitenland hier op af komen. Dit toont aan hoeveel liefde er is voor deze muziek, onze muziek, mijn muziek. Als je me zou vragen of ik me hier thuis voel, zou ik vol overtuiging “ja” zeggen. Iedereen is op dit evenement gelijk, iedereen is zichzelf en dit is wat de hardstyle scene zo mooi maakt.
Hardstyle heeft me gered
Door de muziek die ik nu luister heb ik meer vrienden gemaakt waarmee ik hetzelfde gevoel deel. Het is niet alleen de muziek, maar je komt ook in een totaal andere cultuur terecht zou je kunnen zeggen. Op de vraag ‘’hoor ik er wel bij?’’ zou ik antwoorden, “iedereen hoort er bij, iedereen is één, zolang je maar niet stil staat wanneer je de muziek hoort. De mooiste muziek die er is.”
