Intents Festival 2016 was volledig ‘In The Game’

Door Jan-Jaap Top 10 juni 2016

Vrienden vertelden mij dat Intents het beste weekend festival zou worden. Dit viel natuurlijk moeilijk te ontkennen als winnaar van het beste festival van 2015. Maar dit festival had nog nooit in mijn agenda gestaan, tot aan dit jaar. Zoals velen van jullie heb ik vol ongeduld gewacht tot ik de kaarten online kon bemachtigen. Tot mijn geluk wist ik een weekend ticket + Intents City te bemachtigen en was het slechts een kwestie van wachten…

Hoewel in de omgeving van Oisterwijk de regen met bakken uit de hemel kwam, was het in het Noorden van het land bij mij al een week mooi weer. Reden genoeg om elke dag een potje buiten te zetten om het mooie weer te vangen en mee te nemen naar de Intents camping.

The journey
Eindelijk aangekomen kon ik de auto kwijt in een veldje tussen de koeienpoep op een relatief grote afstand van het festivalterrein. Na enkele overwegingen besloten mijn reisgenoot en ik alle spullen in één keer mee te nemen. 50 meter later hadden we al spijt van de beslissing, maar we bleven net als de rest stug doorzetten! Tot grote ergernis en verdriet van iedereen was de verharde weg opgehouden en was iedereen verplicht om door het natte weiland te gaan (wat onderhand al een moeras geworden was). Met de zware tassen was het niet gek dat iedereen tot aan zijn enkels wegzakte in de blubber. Na deze grote hindernis lagen er toch nog houten platen voor de ingang waar de rij met de minuut groter werd. Omdat ik eerder was aangekomen dan de rest van de groep met wie ik op de camping zou verblijven, was het voor mij eerst wachten.

intents festival 2
Gelukkig kon ik mijn spullen tijdelijk op de vriendencamping kwijt van mijn reisgenoot. Nu ik zonder spullen zat kon ik de camping een beetje verkennen, het was al snel duidelijk dat de halve camping een moeras was en ik zocht de droge ondergrond op. Bij de Unleashed pre-party was de ondergrond droog en was het tijd voor het eerste rondje stampen! DJ Sjek stond achter de draaitafel van de vrachtwagentrailer die naast de ingang van het festivalterrein stond. Kort nadat ik aan het feesten was, kwam de groep aan met wie ik op de camping zou verblijven. Een groep van acht, waarvan ik maar één iemand kende, liet gelijk zien hoe warm de hardstylefamilie kan zijn, door mij gelijk op te nemen in de groep. Ondanks dat de tenten dichterbij elkaar moesten staan dan bakstenen in een muur van een huis, bleef de sfeer met alle andere buren ook erg gezellig. Terwijl NSCLT de Intents pre-party aftrapte, genoten wij van de euforische klanken die tijdens het eten op de camping te horen waren.

Tijd voor het feest
Ondanks de gezelligheid op de camping kon ik het niet weerstaan om naar de set van Da Tweekaz te gaan. De stinkende lucht die van de grond kwam, brandde mijn neus in en vooraan in de tent stond het water hoger dan de houten platen. Dat was mogelijk een verklaring waarom het nog steeds enorm rustig was in de tent. Gelukkig ging dat niet ten koste van de sfeer, want bij de tracks ‘Faded’ en ‘Frozen’ werden luidkeels meegezongen. Het gooien van de badeentjes bij ‘No Duck No Glory’ kon natuurlijk niet ontbreken tijdens de set die verrassend werd afgesloten met het nummer ‘Gaan Met Die Banaan’.

Coone, mede verantwoordelijk voor het anthem van Intents Festival 2016, was nu aan de beurt om samen met ons te feesten. Na een korte aankondiging kwam Sephyx op het podium om de remix van ‘Don’t Let Me Down’ te draaien die hij samen met Hardwell gemaakt heeft. Aan het einde van de set kwam er nog een praatje van Coone over hoe trots hij was op get anthem die hij gemaakt heeft met ‘His Brother’ Hard Driver. De area die tien minuten geleden nog niet halfvol leek, was snel volgestroomd. De sfeer was onbeschrijfelijk bij het draaien van het anthem.

intents festival 12
Voor het eerst in twaalf jaar stond S-te-Fan zonder D-Block op het podium, maar aan de sfeer en de muziek was niets te merken. Het was een heerlijke set met een aantal oude tracks die het erg goed deden bij het publiek. De lyrics van ‘Music Made Addict’ waren door niemand vergeten en bezorgden bij mij voor de nodige kippenvel.

De muziek werd een tandje ruiger met Ran-D, een set waar ik zelf erg van genoot. Gestart met het geschreeuw van het publiek tijdens ‘Shut Up’ gevolgd door het prachtige plaatje ‘The Hunt’. Wat normaal niet raar geweest zou zijn in zijn set waren de Gunz for Hire platen, waarvan maar liefst drie voorbijkwamen. Hoewel ik de nieuwe platen helemaal te gek vind, vond ik het jammer dat ze al gedraaid werden omdat Gunz for Hire de volgende dag zelf op het podium zou staan.

Om mij heen stroomde het vol met rode shirts, petten en vlaggen voor de volgende act: Requiem Live. Met twee nieuwe platen en een aantal edits van onder andere ‘Killa Hilla’ en ‘Survivors’ werd er keihard geramd en vlogen de kickrolls mij om de oren. De fans die vooraan stonden, gingen los alsof hun leven er vanaf hing, want zeg nou zelf: mooier kan het toch niet zijn voor artiest en fan?

Hierna was het tijd om een kijkje te nemen bij het ‘Slam Dunk’ podium. Een kleine 30 mensen leek het aardig naar hun zin te hebben en daar was het ook wel mee gezegd. De muziek was voor mij te langzaam en er was geen sfeer, reden genoeg om een kijkje te nemen bij Destructive Tendencies op de Dynamite stage. Zelf ben ik niet erg bekend met hun muziek, maar wat een heerlijk gebeuk. De pre-party was geslaagd!

Intents Zaterdag

Hoewel de buren de hele nacht Frenchcore aan het draaien, waren viel het slapen best wel mee. Helaas was het wakker worden met Frenchcore ook niet zo mijn ding, helemaal niet omdat ik de verre buren amper kon zien in de natte en dichte mist. Maar dit kon mijn pret niet drukken, er stond weer een dag feesten op het programma! Eerst tijd voor een ontbijtje met mijn nieuwe vrienden. Niets fijner om zo met elkaar te ontbijten, onder het genot van de verhalen van de vorige dag. Het zonnetje begon door te breken en al snel was het onbewolkt en boven de twintig graden.

Een rustige start
Om 12 uur stond ik vooraan bij de hekken om weer het festivalterrein op te mogen. Na een kleine tien minuten over twaalf gingen de hekken dan eindelijk open en ben ik naar Conflate VS Danny Scandal gegaan. De onbekende man Conflate wist zeer goed hoe hij moest draaien met Danny, een heerlijk setje met euforische klanken maakte het begin van dit festival helemaal goed. Kippenvel tot een nieuw niveau bij de tracks ‘Megasound’ en ‘Gangsters Don’t Dance’.

Tijd voor de volgende battle, Luna VS Zany. Een set die begon met muziek waarvan ik het idee kreeg dat het op Pussy Lounge ook goed zou vallen. Dit was nou niet iets waar ik behoefte aan had op dat moment. Gelukkig voor Luna en Zany was ik een van de weinigen die er zo over dacht, de tent die al snel vol stroomde tijdens de vorige set raakte nog voller.

Moshpit
Na wat rondlopen kwam ik vlak bij de Outrageous stage te staan. Na het horen van de woorden “Who is ready for the moshpit?”, wist ik niet hoe snel ik weg moest wezen. Vol onbegrip over het feit dat er een moshpit was hoorde ik de lyrics “Honour, Code, Loyalty” en ben ik naar de Fanaticz stage gerend waar MANDY een driepunter bij mij scoorde met deze track.

Doorgeracet naar de Mainstage waar Cyber zou toveren met zijn heerlijke klanken. Alles leek zoals het gewenst was, een lekker zonnetje, een super podium en weer de heerlijke euforische klanken. Lekker meeschreeuwen op een track als ‘Reignite’. Hierna keerde ik weer terug bij de Indoor Mainstage waar Luna nog altijd tegen Zany aan het boksen was. De sfeer zat er super goed in, ik kreeg er spijt van dat ik de tent uit geweest was. Toen ik net voorin de tent stond knalde de tekst “En links…. rechts” door de speakers, waarbij iedereen in de tent van links naar rechts sprong. Helaas stond ook hier de tent voorin onder water en stonk het enorm. Door het heen en weer springen, sprong ik gezellig met nog een aantal enthousiaste mensen door de plassen. Met natte voeten bleven we lekker doorspringen tot het einde van de set.

Tijd om mijn niveau van geluk nog hoger te leggen met het gevecht tussen de titanen, de hosts, de bazen, Adaro VS Crypsis die een classic set op de planning hadden staan. Wat een onbeschrijfelijke set, een set waarvan je oprecht mag huilen als je er niet bij was. Tracks als ‘Face The Enemy’, ‘Her Voice (Headhunterz Remix)’, ‘Under Attack’, ‘Unlike Others’ en ‘Haunter Of The Dark’ brachten de tent terug in de tijd.

De eerste TBA op de Fanaticz stage was X-Pander, die het basketbalveldje goed vol had gekregen en het publiek in het zonnetje liet losgaan op zijn nieuwe plaat, waarvan ik de naam helaas niet weet. Via de Mainstage waar Bass Modulators iedereen uit hun dak lieten gaan met het Defqon.1 anthem ‘Dragonblood’ ben ik weer naar de Indoor Mainstage gegaan.

Digital Punk VS Jack of Sound
Wat een geweld tijdens deze set, de deuren werden open gebeukt met een mashup van ‘Open The Gates’. Er werd gedrumd op ‘Retaliate With Hate’. (Let op: Het volgende stukje kan ik niet officieel bevestigen, maar via de Snapchat van Digital Punk heb ik de tekst ‘Fear No Evil’ voorbij horen komen in zijn collab met Evil Activities). Deze tekst hoorde ik ook tijdens de set voorbijkomen, gezamenlijk met een wat hoger BPM. Helaas weet ik niet veel over de track, maar één ding is zeker, ik wil de track graag vaker horen! Even was ik bang dat het feestje over zou zijn toen een agent het podium opkwam. Dit was zeker niet het geval, want ome agent ging lekker los op het podium en het feest ging lekker door. In de gehele set kwamen ook een aantal nieuwe tracks van Jack of Sound voor, zoals ‘G.O.D.’, ‘Hellraiser’ en ‘Jack of sound & Digital Punk – TBA’. Met als afsluiter knallen op het Fatality Anthem.

TBA 2
Na een kijkje in de drukke en warme hardcore tent was het tijd voor de tweede TBA op de Fanaticz stage. Een aangename verassing stond mij te wachten, een Gearbox showcase! Luminite, Re-Mind, The Advengerz, Chemical Soldiers, MickeyG en MC Focus waren klaar om ons een uur lang te laten rammen. Wat een gesnoei met een aantal edits en nieuwe platen! Mensen die afwisselend op de hekken gingen zitten om boven het publiek uit te drummen, terwijl de rest van het publiek van voor naar achter ook hevig meesloeg en sprong. Dat gaf een prachtig gevoel van saamhorigheid. De jonge talenten, die allemaal nog niet heel lang onderdeel zijn van Gearbox en haar sublabels, kregen op deze manier de kans om allemaal op een groot podium te staan. Ze hebben zich goed bewezen!

Na deze set was ik zo gesloopt dat ik besloot te rusten en mijn avondmaaltijd op de camping naar binnen te werken. Net begonnen aan mijn eten kwam de rest van de groep ook terug naar de camping. Waaronder een groot Radical fan. Dit liet mij met de vraag wat hij op de camping deed, omdat Radical tegen Adaro in de ring stond. Het bleek dat de oververhitte tent meer dan vol stond.

Ran-D Live
Tegen het einde van Hard Driver zijn set kwam ik terug bij de Mainstage waar ik samen met een aantal Ran-D fans voor bij de hekken aan het verzamelen was. Bij ons zat de sfeer er enorm goed in, maar dit was helaas niet te zeggen over de rest van het publiek. De vocals van ‘Shut Up’ en ‘Legends’ van Endymion werden hard meegeschreeuwd, maar de nieuwe platen, ‘Motherfucking Summer Time’ en de collab met Alpha Twins vielen niet zo goed. Na de set sprak ik met Ran-D die met enige teleurstelling vertelde dat hij ook vond dat zijn nieuwe platen niet goed vielen. Gelukkig had hij nog een aantal wat oudere platen mee die wel goed vielen.

intents festival 7 Ondertussen ging het BPM naar beneden met Brennan Heart, zelf vond ik het nog al een rare keuze om Brennan Heart na Ran-D op het podium te zetten, maar er waren weinig mensen die er problemen mee hadden. De sfeer werd beter toen de helft van het publiek het deuntje van ‘The Wolf of Wallstreet’ meesloeg op zijn of haar borst.

The Main Motherfucker en The Haunter of the Dark zouden nog één keer in de boksring stappen om de tent af te breken. De set werd gestart met de nieuwe plaat van Adaro en Crypsis, de BPM’s liepen hard op en richting het einde van de set kwam er nog wat goeie hardcore door de speakers.

Omdat ik ook erg benieuwd was naar de set van Frequencerz en ik weer vooraan had afgesproken bij de set van Gunz For Hire ben ik voor het einde van de set weggegaan naar de Mainstage. Eenmaal door de drukte heengekomen, kon ik genieten van de sounds van B-Freqz. Voor de laatste drie platen pakte Niels van Frequencerz de microfoon en vroeg ons wie met hem mee gingen kickdrummen. Dat was iets wat niet gevraagd had hoeven worden, want een zee van mensen begon mee te doen.

The Kings Of The Underground
Adaro, die waarschijnlijk een grote sprint of een snel karretje had geregeld, stond binnen 15 minuten klaar in zijn Gunz pak samen met Ran-D om de Mainstage af te sluiten. Omdat ik weer op de eerste rij stond, had ik Gunz for Hire al op het podium zien lopen, maar na het einde van de set van Frequencerz bleef het verdacht stil. Na een kleine minuut kregen wij al stotterend de mededeling van MC DV8 dat er een technisch probleem was en dat er geen stroom meer was. Het was even geduld hebben en zelfs Villain vroeg zich af hoe lang het nog zou duren. De minuten leken bijna uren en het werd erg rumoerig. De blijdschap was bij iedereen te merken toen de verlichting aan ging en de intro gestart werd. Ik was onderhand erg benieuwd hoe de show op zo’n breed podium zou zijn. De LED schermen werden dit keer gebruikt om de tekst van de nummers op te laten zien en de intro, die een aantal van jullie zullen kennen van de No Mercy tour, was er niet bij. De Gunz platen lieten het laatste beetje energie uit mij vloeien. Wat een geweld. De pijn in mijn voeten kon ik vergeten en er werd gesprongen alsof niemand moe was. Tijdens Kings Of The Underground schoot het eerste vuurwerk de lucht in. Op dat moment baalde ik wel een beetje dat ik tegen de hekken stond, want van het vuurwerk was weinig te zien. Na de track ‘No Mercy’ viel het geluid en licht opnieuw uit. Dit was wel een zware domper omdat de show nog niet gedaan was. Alles ging redelijk vlot weer aan en de set werd afgesloten met ‘Military’.

Eindshow
Zo snel als ik kon, probeerde ik door de mensen massa heen te komen om een stuk naar achter te kunnen lopen. Terwijl de grootste sportmomenten van Nederlandse sporters op de schermen voorbij kwamen, ging de teller aan voor de officiële eindshow. Natuurlijk kon het anthem ‘It’s All In The Game’ niet ontbreken. Terwijl het vuurwerk tot hoog in de lucht kwam en de lasers als een gek heen en weer schoten kwam het nummer ‘You Never Walk Alone’. Wat een kippenvel! WAUW! Ondanks dat ik ‘alleen’ stond heb ik mij geen moment alleen gevoeld met de hardstyle familie. Na een bedankje van de organisatie werd de lucht volledig opgelicht met het laatste vuurwerk wat over was.

Een prachtige eindshow die goed in elkaar zat, zorgde er voor dat ik moeilijk in slaap viel (mijn buren met hun Frenchcore ook).

De ‘zondagochtend wachttijd’

Zoals je misschien al kan gokken, werd ik weer wakker door de Frenchcore van de buren. Het zonnetje scheen al vol op en helaas had niemand uit de groep er aan gedacht iets mee te nemen om schaduw te creëren. Dus lekker verbranden in de felle zon tijdens het ontbijt was de enige optie. De vermoeidheid was ook al aardig te merken, maar dat was niet voor iedereen van de camping zo. Bij de Unleashed kar werd namelijk een Bulgarian Bag Training gehouden in de brandende zon en er waren daadwerkelijk mensen aan het trainen.

Hoewel de Unleashed kar dik aan het knallen was, stond iedereen al in dikke rijen te wachten tot de hekken eindelijk open gingen en we het festivalterrein op konden. De Unleashed kar werd stil en de andere stages waren al te horen in de rij. Maar nog steeds stonden we buiten te wachten. De mensen met een zondag ticket werden al binnen gelaten via een andere ingang, terwijl de campinggasten moesten wachten. Om 13.23 uur gingen eindelijk de hekken open en liepen we richting de bewaking waar tot mijn grote ongeloof maar vijf van de twaalf poorten los waren. Iedereen werd grondig gefouilleerd en een tien minuten later kon ik dan eindelijk het terrein op.

Mijn wedstrijdschema startte op de Mainstage bij Devin Wild VS Galactixx. Wat heb ik maximaal genoten van de euforische klanken in de zon na een korte nacht. Persoonlijk was ik ook heel benieuwd naar de nieuwe track van Devin Wild: ‘Childeren of The Sun’. Wat een plaat! Doordat het zonnetje al hoog aan de hemel stond, voelde het zo goed om dit nummer te horen.

Een container vol warmte
Tijd om eens een kijkje te nemen bij de Boombox. Omdat ik de zaterdag erg genoten had van de Gearbox showcase was ik erg benieuwd naar de man van Gearbox Euphoria, MickeyG. De Boombox leek voornamelijk gevuld met bekenden van MickeyG en dat maakte de sfeer erg goed! Ondanks de onmenselijke hitte in de container waar de draaitafel in stond, bleef iedereen lekker losgaan. Voor mij een perfect vervolg in de vorige set. Ik stond verbaasd over de hoge doorloop van het publiek tijdens de set, en het laatste kwartier toen de muziek wat ruiger werd stroomden er meer mensen binnen. Hier zat ook al een groot aantal fans voor Raiden tussen, maar met elkaar hebben we een mooi feest in de container gemaakt.

Terug in de tijd
Bij de Mainstage waar Code Black en Cyber aan het battelen waren, werd ik opgehouden door de hoeveelheid stilstaande mensen. Dit kwam niet verkeerd uit toen het nummer ‘Livin’ On A Prayer’ van Bon Jovi gespeeld werd, dit gaf mij zo enorm veel kippenvel ondanks dat de zon vol op het terrein stond. Mijn weg naar de Relive stage werd vervolgd om naar de set van NSCLT te gaan. Veel valt er niet over de set te zeggen, het was niet helemaal wat ik verwacht had maar dat lag aan mijn eigen verwachtingen. Er werd oldschool gebeukt en het pleintje tussen de containers liep snel vol. Op het moment dat de muziek iets rustiger of stiller werd, kwam de hardcore er duidelijk bovenuit.

Tijd om een kijkje te nemen bij Mad Dog die het tempo lekker hoog had liggen. Na een kwartier stampen, besefte ik dat ik moe werd en nog een lange dag had te gaan, dus ben ik maar teruggegaan naar de Mainstage waar het tempo wat lager lag.

intents festival 18
Atmozfears en Frontliner stonden hier te battelen voor een publiek waar geen sfeer in zat. Daarom besloot ik vooraan een kijkje te nemen om te checken of daar meer sfeer was. Vooraan trilde mijn bril bijna van mijn hoofd en de bass was erg onzuiver. Achteraf denk ik dat het te maken kan hebben met de grote leegte die voorin was, waardoor er geen absorptie was van het geluid. Tijdens het nummer ‘This Is The Way We Crash The Party’ vielen er een paar regen druppels uit de lucht. Wat een opluchting dat er een beetje afkoeling was. De set werd afgesloten met een hardcore edit van ‘Death Of A Demon’.

Mashup tijd
Het werd stukken drukker nu Mashup Jack de eerste live set van de dag zou draaien. Een live-act die ik zelf nog niet vaak gezien had en dat maakte het voor mij erg leuk. Vol energie stond Mashup Jack op het podium en liet heerlijke combinaties van verschillende muziek genres voorbij komen. Heerlijk dat een artiest zo buiten de ‘hokjes’ werkt. De track die het beste werkte was toch wel een mashup van het nummer bier en tieten. Iedereen wist, wonder boven wonder, de tekst mee te schreeuwen.

Tijd voor een ‘kleine pauze’
De brandende zon en het rondstampen vroeg om erg veel energie, dus tijd om het energiepijl een beetje op te laden. Ik wilde bij de tent een beetje eten in zoveel mogelijk rust als ik kon krijgen, maar vanaf de tent kon ik letterlijk horen wat er in de hardcore bezig was. Nosferatu VS Tha Playah leken de tent letterlijk af te breken, terwijl ik rustig met mijn benen languit lag uit te rusten.

Housen in de tent
Eenmaal terug op het terrein heb ik een genrebarrière doorbroken en ben ik naar de House tent gegaan waar Jay Hardway zou optreden. Een artiest die ik wel vaker gezien had op andere festivals en waar ik toch ook wel van kon genieten. De teleurstelling was groot, ik heb zelden zo’n saaie plek op een festival gezien. Bij MickeyG met 20 man in de Boombox was het gezelliger dan de halfvolle indoor mainstage. Doordat de muziek een stuk langzamer was, voelde ik de vermoeidheid snel boven komen, en door het sfeerloze publiek heb ik er voor gekozen snel weer weg gegaan. Laat wel duidelijk zijn dat Jay Hardway leuk draaide (de twintig minuten dat ik aanwezig was).

Titanic
Terug bij de Mainstage stonden Digital Punk en Frequencerz net romantisch met z’n drieën een ‘Titanic-momentje’ te houden tijdens de track ‘Elevate’. Door de leuke sfeer die de drie mannen hadden meegebracht op het podium had ik het idee dat het publiek ook losser werd. Natuurlijk was het zwaar met de zon maar de sfeer, die ik de hele dag al had gemist, was direct terug. Adaro en E-Force hebben het goede sfeertje lekker doorgezet en lieten ons met een groot mysterie achter. Van wie is de nieuwe track ‘Reloading’, wat een heerlijke track was dat zeg! Voor de rest kan ik niet veel anders zeggen dan dat het een topset was.

Kickroll tijd
De tweede live voor de zondag stond op het programma, Radical Live! Een set met niet veel verrassende tracks, maar wel tracks waar iedereen aan toe leek te zijn. Van voor naar achter werd er mee geschreeuwd met ‘The One Man Army’ en ‘Brutal 5.0’. Als verrassing werden we op het einde van de set getrakteerd op een nieuwe edit, ‘Radical Redemption – The Funfair of Madness (Official Intents Festival 2015 Anthem) (Radical Redemption Hardcore Remix)’.

Door naar Regain VS Delete VS Warface. Als je denkt dat het podium nu wel vol genoeg stond heb je het mis. Mark With A K kwam speciaal op de Mainstage om zijn nieuwe track ‘Fear of The Dark’ met Warface te draaien. Ja… Wauw, wat kan ik meer nog zeggen? Wat een mooi uur!

Tijd voor carnaval
Op de timetable stond aangegeven dat Charly Lownoise & Mental Theo zouden afsluiten. Zoals sommigen van jullie wel weten is dit een act die niet vaak meer op het podium staat. Maar dat was nog niet alles. Snollebollekes kwam gezellig langs om ‘Links Rechts’ ten gehore te brengen. Hoe raar het ook mag klinken, maar ik, als jongen uit het Noorden, kon erg van de carnavalsmuziek genieten. In het publiek waren wat gemengde gevoelens te merken, helemaal bij de jongen naast mij die net met zijn treetje bier aan kwam lopen toen iedereen opzij sprong. Zover als ik kon zien, sprong iedereen van links naar rechts mee.

intents festival 15 Voor de rest werd de set volgestopt met oude hardcore tracks, wat een afsluiting. Een prachtige lasershow liet mij denken dat dit de hele eindshow was toen de muziek gestopt was. Maar mijn verwachtingen werden overtroffen en de laatste tien minuten kregen wij een prachtige vuurwerkshow. De show eindigde net als zaterdag met al het laatste vuurwerk dat tegelijk de lucht in knalde.