Phoenix trapt de eerste editie af met de grootste namen uit de raw hardstyle, hardcore en uptempo scene. Een festival van maar liefst 13 uur, een uitstekende line-up én een heerlijk zonnetje: drie ingrediënten voor een geslaagd feestje. De eerste editie van dit gloednieuwe evenement is er dan ook eentje om nog lang aan terug te denken. Gelukkig hebben we de foto’s (en dit verslag) nog om alle herinneringen weer ruimschoots op te halen.
Het leukste aan een festival dat voor het eerst gehouden wordt, is dat je op ontdekkingsreis tussen alle stages kan. Wij begonnen onze tocht bij de mainstage, Newborn, waar de jongens van Sub Zero Project de speakers flink aan het opwarmen waren met de lekkere bootleg van ‘Burn’ van DJ Isaac. Ook ‘Fuck The System’ van Zatox en Kronos kwam voorbij. Na het heerlijke ‘Bass Train’, waar de geluidsinstallatie perfect mee tot zijn recht kwam, besloten we om naar de volgende stage te verkassen.
Opwarmen met Tha Playah en Korsakoff
Dat werd de hardcore tent genaamd Immortal. Daar stonden Tha Playah en Korsakoff samen te genieten op het podium. Ze kregen de hele zaal mee met ‘Poeder In Je Neusgat’ van Kasparov, System Shock & Revolter ft. Zwaargewicht. Korsakoff’s nummer ‘Salvation’ knalde ook erg lekker de tent door. En helemaal toen ‘Pompen Met Die Subwoofer’ van D-Fence gedraaid werd, was het publiek niet meer te houden.
Ook besloten we om nog even een kijkje te nemen bij de Resurrection area, waar Ncrypta aan het draaien was. De Resurrection area was ontzettend leuk: de DJ booth was in een oude kermisattractie gezet. Natuurlijk waren er geen botsauto’s meer te bekennen, maar de kermislampjes en de sfeer waren er nog wel. En wát voor sfeer! Ncrypta draaide vroeg in de middag al de ene klapper na de andere. Het publiek dat in de kermisattactie stond, ging vanaf het eerste moment al helemaal los. Op het moment dat wij bij Ncrypta aankwamen, draaide hij vooral nummers van Rebelion. Zo komen ‘Mayday’, ‘Hardest Mf’, ‘Salvation’ én ‘Wall Of Death’ voorbij. Deze nummers zorgden ervoor dat wij al helemaal opgewarmd waren voordat we naar de mainstage verkasten.
Melodische kicks op de mainstage
Na de klappers van Ncrypta was het tijd om een ander plekje te bezoeken. Op de mainstage is het namelijk tijd voor één van mijn favorieten: Phuture Noize. Hij opende met ‘The Paradox’, waarna al snel de klanken van het nieuwe ‘Black Mirror Society’ volgden. Met de setjes van Phuture Noize is het op dit moment altijd afwachten welke nieuwe nummers van het gelijknamige album gedraaid zullen worden. Tijdens Phoenix waren dit hoogstwaarschijnlijk ‘Can’t Run Away’ en ‘Sweet Dreams’, beide nummers waar het publiek ontzettend enthousiast op reageerde. Vooral de melodische klanken in combinatie met de harde bass van ‘Sweet Dreams’ belooft veel goeds. Na wat populaire nummers als ‘Drift Away’ en ‘Suicidal Superstar’ sloot Phuture Noize zijn setje af met ‘Terrordome’, een nummer van zijn eerdere album Phuture Propaganda.
Na Phuture Noize was het tijd om ons onder te dompelen in snoeiharde Frenchcore kicks. Sefa draaide op de Immolation stage, ook een oude botsauto attractie met veel kermislichtjes. Sefa mocht live draaien, iets wat hem de mogelijkheid gaf om echt met het publiek te spelen. Hij liet het publiek bijvoorbeeld een paar keer de mist in gaan door een kick nét iets langer uit te stellen dan normaal, wat door een luid ‘ooooh’-geroep ontvangen werd. Natuurlijk draaide Sefa knallers als ‘Survive The Streets’, ‘Follow’ en ‘Suade’. En met het nieuwe nummer ‘Wat Zullen We Drinken’ (ja, dat is de Frenchcore versie van dat Carnaval-nummer dat je vast en zeker kent) vlogen de biertjes door de lucht.
Klimmen en klouteren: een echte hindernisbaan
Door de vrolijke Frenchcore en het heerlijke zonnetje, kregen we zin om de opblaasbare stormbaan te trotseren. Het concept hiervan was ontzettend leuk: twee mensen streden tegen elkaar om de stormbaan zo snel mogelijk af te leggen. De winnaar van de race kreeg een opblaasbare flamingo. Het resultaat daarvan was dat er de hele dag talloze flamingo’s op het festival te spotten waren, wat een heel sfeervol gezicht was. Een echte leuke en originele toevoeging aan het festival.
Na Sefa’s setje was het weer tijd om naar de hardcore tent te gaan, waar N-Vitral presents BOMBSQUAD op het punt van beginnen stond. Toen we aankwamen draaide hij ‘A-Bomb’, gevolgd door ‘Headbanger’. Het viel me op hoe druk het was in de grote tent. Veel festivalgangers hadden het lekkere zonnetje achter zich gelaten, om in een volle tent te staan zweten. Gelukkig was het in de tent niet té warm, want met nummers als ‘Dropping bombs’ en die ene lekkere BOMBSQUAD remix van ‘Crispy Bassdrum’ was het niet mogelijk om stil te blijven staan. Met het nummer ‘Lekker Naar De Getver’ sloeg N-Vitral de spijker op zijn kop: aan het eind van zijn setje verlieten we afgepeigerd maar voldaan de hardcore tent.
We hadden gelukkig nog even de tijd om bij Act of Rage & Crypsis te kijken op de mainstage. Met zo’n goede line-up met veel artiesten die we graag wilden zien, was het soms moeilijk om een keuze te maken. Gelukkig konden we nog even vol gas met nummers als ‘Sabotage’, ‘Blazing’ en ‘Vol Gas Met Die Bak’. Aan het eind pakt Act of Rage zelf de microfoon nog even. “Phoenix, één keertje nog! Let’s go!” schreeuwt hij terwijl hij het nummer ‘Supreme Power’ inzet. En dat hoef je tegen dit publiek maar één keer te zeggen.
Rise of the Phoenix
Het stokje wordt doorgegeven aan Kronos en Digital Punk. Kronos was verantwoordelijk voor het eerste Phoenix anthem: ‘Rise Of The Phoenix’. Het is dan ook geen verrassing dat het setje met dit fijne nummer geopend werd. Daarna wordt al snel het nieuwe Gunz for Hire nummer ‘Bella Ciao’ ingezet, het nummer dat verwijst naar de Netflix serie La Casa de Papel. Dat het een populair nummer is, blijkt uit het aantal mensen dat de songtekst nu al uit hun hoofd kent. Het publiek is niet meer te houden als de rauwe kick van het nieuwe ‘Born To Dominate’ van Kronos door de speakers te horen is.
Ondanks dat het setje van Kronos en Digital Punk heerlijk begint, besluiten we om een hapje te gaan eten. We willen immers niet met knorrende magen op het festival rondlopen. Op het terrein zijn meerdere plekken waar je iets lekkers kunt eten voor een prima prijs. Ook waren er meer dan genoeg picknicktafels om even lekker bij te komen en onze voeten rust te geven.
Na wat eten en een lekkere smoothie hebben we weer genoeg energie om ons aan te sluiten bij het setje van Frequencerz op de mainstage. Zo kregen we onder andere het gloedjenieuwe anthem van Intents te horen, dat samen met D-Block & S-te-Fan gemaakt is. Tijdens ‘Renegades’ zorgt Frequencerz ervoor dat het hele veld, van voor naar achteren, meeklapt op de beat. In koor roept het publiek de tekst, ‘Run with the renegades!’, dan ook heel hard mee. Het is mooi om te zien dat dit nummer nog steeds zo populair is. Ook met de bootleg van The Lucy Nation ‘Alright’ gaat het publiek helemaal los. De mannen van Frequencerz draaiden veel nummers van hun live-act Stealth Mode, waar de ene kick nog rauwer dan de andere is. Als laatste nummertje werd ‘Mindbenders’ ingezet, waarmee de set heerlijk werd afgesloten.
“Liberty and justice for all”
De laatste zonnestralen van deze prachtige dag pakten we nog even mee bij de mainstage onder het genot van een uur lang beuken met Radical Redemption. Radical koos voor ‘Kill Me’ als eerste nummer, waarna al snel ‘America’ volgde. “Oké Phoenix”, riep Joey door de microfoon, “we gaan zingen met z’n allen. Let’s go, allemaal!”. Precies op het moment dat de beat door de speakers dreunde, knalde er mooie confetti de lucht in. Een magisch momentje wat zeker wat mooie kiekjes opleverde.
Radical trakteerde ons onder andere op het nieuwe nummer ‘Dangerzone’, dat hij samen met D-Sturb gemaakt heeft. Ook oudere nummers als ‘Piece Of Shit’, ‘Suïcide Bassline’, ‘Hersey’ en ‘Face First’ worden niet vergeten. Na het nummer ‘Dark Side’, een samenwerking met Angerfist en Nolz, wordt er afgesloten met ‘Sacrifice’.
Hard, harder, uptempo
Na Radical besloten we terug naar de Resurrection area te gaan, om daar te gaan kijken bij Unresolved. En ik moet zeggen: tijdens Unresolved werd ik zwaar verrast. De sfeer was hier zo goed dat het bijna niet te omschrijven valt. Er waren geen dagjesmensen te bekennen, iedereen deed de volle 100% mee en had energie voor 10 man. Dat kwam natuurlijk door het heerlijke setje van mr. Fedoteck. Zo kwam onder andere het nog niet uitgebrachte nummer ‘Worlds Collide’ met Project Core voorbij. Ook konden we genieten van ‘Bring The Panic’ en ‘My Name Is’ van Project Core. Het dak van de kermisattractie ging er bijna af tijdens de Luminite remix van ‘Crispy Bassdrum’, wat een opwarmertje is voor de laatste vijf minuten. “Wie heeft er zin in wat uptempo?!“, roept Unresolved nog hard. Nou, iedereen wel! Die belofte werd onder andere waargemaakt met ‘I Am The Mfing Who Drop Bombs’ van Cryogenic & MBK en ‘Fucking Garra’ van Garra.
Sfeer, show en keiharde kicks
Als we weer naar de mainstage verkassen, kunnen we nog net het nummer ‘Genocide’ van Delete meepakken. Daarna is het tijd voor de set waar we stiekem al de hele dag op gewacht hebben: Rebelion op de mainstage. De set begint met ‘Uprising’, waar we meteen getrakteerd worden op confetti, lasers en een mooie lichtshow. Dat begint goed! Met het nummer ‘Bring It On’ zingt iedereen mee, evenals met de titeltrack ‘Empire’ en het lekkere ‘Lockdown’. De nummers worden naar mate de set vordert steeds harder. ‘Dark Universe’ wordt afgewisseld met ‘Sempiternal’, ‘My Mind’ en ‘Wall Of Death’. Waar tijdens ‘Death Wrong’, het nummer waar normaal veel mensen meerdere malen de fout in gaan met de kick, werd nu niemand voor de gek gehouden. Het is goed te zien dat dit festival bezocht wordt door de échte raw hardstyle en hardcore fans. Dit zorgt voor een ontzettend fijne sfeer. Ook tijdens het laatste nummer van het setje, ‘Power Of Truth’ van Rebelion en Deadly Guns, gaat het publiek nog een laatste keer helemaal los.
Een knallend eind
Nadat we nog even bij GPF live gestaan hebben, merken we dat we een lang festival in de benen hebben zitten. Waar normaal festivals overdag vaak om 23:00 afgelopen zijn, duurt Phoenix tot maar liefst 01:00. En dat merken we. Na ‘Boogie Woogie‘ besluiten we dat het mooi geweest is. Met nog een kwartier op de klok lopen we terug naar de auto, vanwaar we nog een vuurwerkspektakel mogen aanschouwen. We kunnen in ieder geval één ding zeggen: Phoenix festival heeft uitgepakt.
(omslag)foto’s via Facebook-pagina Phoenix Festival
