Muziek staat centraal op Dedicated Outdoor

Door Feije Tinnevelt 11 juli 2017

Zaterdag 8 juli was het tijd voor weer een editie van Dedicated Outdoor! De indoor versie is al een aantal jaar een begrip in de omgeving, maar aangezien er lekker weer was voorspeld, verkozen wij de outdoor editie boven een binnenfeestje!

Doordat we een overnachtingsplek bij vrienden in Woerden hadden, was de reis naar het festival heel vlug: 15 minuutjes lopen. Eenmaal aangekomen zagen wij onze dag voor ons uitgestippeld: een lekker temperatuurtje, een knus festival en een line-up om van te smullen. Doordat we iets later aankwamen dan de officiële begintijd konden we min of meer direct doorlopen bij de fouillering en kaartjes controle. Dat viel mee!

Eenmaal binnen werden begroet door vriendelijk personeel, voldoende eet/zitplekken en 2 stages. De eerste stage bij binnenkomst lag direct naast het toilettenblok en was de Freestyle stage. Niet alleen Freestyle passeerde hier de revue, ook andere setjes als een Early set van Josh en Wesz en een flinke portie hardcore kwamen hier uit de speakers. Onze groep is echter weinig bij deze stage geweest. Enerzijds omdat deze in een vrij drukke tent gevestigd was, anderzijds omdat we de line-up van de mainstage verkozen boven de planning in de tent.

Nadat we onze muntjes hadden gehaald en een plasje hadden gepleegd, vervolgden wij onze weg naar de mainstage. Onderweg kwamen we zitplekken tegen: de welbekende picknickbankjes. Ook waren er pallets met kussens, als je voor een iets meer onderuitgezakte pauze wilde gaan. Buiten zitplekken en de bijbehorende foodstands, waren de mensen van Unity ook aanwezig. De main lag aan het water en had dus een prima uitzicht. Het veld van de main was klein, maar groot genoeg: iedereen had voldoende ruimte en dit bleef eigenlijk, naar onze vreugde, de hele dag zo.
De aankleding was niet heel speciaal, maar zag er prima uit: een stage met ledschermen en lichten, plus een eenvoudige maar typische festivalaankleding.

Ready for take-off!
Wij hadden het geluk dat we binnenliepen bij het begin van de set van een van de grootst groeiende namen in de scene: Phuture Noize! Wij waren niet de enige die het idee hadden vroeg te komen, want het veld stond al gezellig vol. Tracks als “Protest Of Indignation”, “Genocide” en uiteraard vele albumtracks zetten direct de toon voor de dag: Hard en lekker knallen. De laatste producties van Phuture Noize worden door het publiek meer dan warm ontvangen en zo was dat vandaag niet anders. Het hele veld schreeuwde ondanks het vroege uur al mee met “Fire”, “Suicidal Superstar” en “King Of The Jungle”. Tijdens “Basstrain” kwamen er vele polonaises voorbij met festivalgangers die een trein imiteerde en bij Ran-D’s versie van “Zombie” gingen alle handjes de lucht in. De sfeer was goed en daardoor smaken de biertjes toch altijd nét iets beter. Niet alleen nieuwe tracks werden ten gehore gebracht, want Phuture Noize deinsde niet terug om een gouwe ouwe als “Fearfull Symmetry” van Bioweapon door de speakers te knallen. Ik denk dat ik voor velen mag spreken als ik zeg dat zulke verrassinkjes in een set heel erg gewaardeerd worden. Van de ene helft van de makers van “The Paradox”, naar de andere helft: Het was tijd voor een lekker setje van B-Front!

dedicated-outdoor-2017

Wie niet zeker is of hij of zij kan dansen, kan een setje bijwonen van Dansschool Van der Palen. Gegarandeerd dat je een heel arsenaal van nieuwe dansmoves in je repertoire kan stoppen. Waar je bij sommige DJ’s niet altijd weet wat je kan verwachten, weet je bij B-Front precies waar je aan toe bent: melodieën, keiharde kicks en de bovengenoemde danspasjes. Bob trakteerde ons op een gevarieerde set met een keurige balans tussen nieuwe knallers en oude klassiekers. “Inner Creativity” was bijvoorbeeld zo’n klassieker. Een kenmerk van een meesterwerk, is dat het tijdloos is. Dat is met veel van B-Fronts oude tracks het geval. Ook “Subsonic” van Headhunterz was een van die klassiekers die gedraaid werd, misschien een kleine knipoog naar de terugkeer van Headhunterz in de scene.

Uiteraard kregen we een aantal albumtracks van B-Front de dansvloer op geknald: “Beat The Darkness” ft. Andy SVGE, “Freedom” als B-Freqz en “One By One” ft. Hard Driver. Deze beschrijving klinkt voor mij als een recept voor een kwaliteitset. Echter kom je er met alleen goede muziek niet, er is wat spektakel en interactie met het publiek nodig om een memorabele set neer te zetten. Gelukkig had B-Front nog wat trucjes achter de hand: De Intents edit van “De Grote Dikke Bassplaat” deed het fantastisch! De hele mainstage ging van links naar rechts, ik raakte mijn drinken kwijt en het hele veld was een slagveld van springende, vallende en feestende bezoekers. Naar mijn grote genoegen werd ook Radical Redemption’s “America” gedraaid, een heerlijke melodische track van de Denekamper.

Do You Play Baseball?
Na een heerlijk setje van de man met de rode haren was het de beurt aan de heren van Nightbreed Records: Bass Chaserz betraden het podium. Met het zonnetje dat lekker scheen en de energie van de set van B-Front nog in de benen was het geen verrassing dat ook dit setje prima zou bevallen. Met tracks uit hun eigen discografie deden ze zeker niet onder voor hun voorganger. Bij veel track is het een speciaal moment als een heel veld de vocals meeschreeuwt. Bij “Big Dick” is dat ook het geval, deze woorden zijn namelijk niet de meest gebruikelijke om keihard mee te zingen. Ook hun nieuwe track “The Only Way Is Up” deed het goed bij het publiek en je kon zien dat wij niet de enige groep waren die het naar hun zin hadden. Een mooie keuze was om het origineel van “Fatality” te draaien, niet de edit. Vaak hoor je nadat een edit gemaakt is, het origineel niet meer. Ook hun succestrack “Renegades” werd goed ontvangen en hard meegezongen. Tegen het einde van de set ging het tempo wat omhoog met knallers als “Attack” ft. E-Force, “In Control” en de D-Sturb remix van “Menace”.

End Of Line: End of mijn benen en het begin van veel spierpijn.
Als je je als beginnend DJ afvraagt hoe je een set knallend kan openen, dan mag je notities maken bij Warface & Killshot: Mashup 5.0 van Warface is een kanshebber voor de beste opener van de dag. Iedereen is meteen klaar om een uur te rammen, iedereen weet direct wat hij/zij kan verwachten en iedereen gaat meteen lekker los! Ook ditmaal kwam tijdens “Basstrain” de volledige dienstregeling van de NS voorbij ‘getreind’. Als je nog niet wist wat je kon verwachten dan wist je het na “Welcome To The Jungle”, “Undercover” en “F.T.P.” in de E-force remix zeker wel! Het tempo en de energie van deze set was ongekend. Dat was ook precies wat ik van een Warface set verwacht. Killshot had ik nog nooit zien draaien, maar dit duo was een genot voor de oren en een verschrikking voor de armen en benen (spierpijn!). Killshot had uiteraard ook zijn aandeel in deze set met o.a. zijn track “Beastmode”, die erg goed beviel. De heren van Rebelion kwamen tijdens het draaien van “One” mee het podium op. Echter was het hoogtepunt van de set het draaien van “Watch Your Back”, want na het bekende ‘wa-wa-watch your back’ knalde namelijk heel de main vol met confetti en serpetine. Het gehele publiek stond te springen en zaten onder de versiering: een heerlijk moment! Na de collab van Jack of Sound en N-Vitral en een hardcore edit van “Smoke Weed Everyday” werd een selfie gemaakt met het hele publiek vanaf het podium: alle handjes in de lucht dus!

Ordinair lomp rammen bij Rebelion!
Hoewel ik de voorkeur geef aan andere DJ’s, kan ik zeker niet ontkennen dat Rebelion staat voor keihard geweld. Hun Defqon.1 tool, “Watch What You Say” en “The Uprising” onderstreepten dit tijdens hun set volledig. In het publiek kon je ook direct merken dat de fanbase van Rebelion meteen naar voren ging toen zij hun setje begonnen. Onze groep stond mid-mid en hier werd het dan ook wat rustiger. Wat enerzijds vreselijk en anderzijds fantastisch was, was dat je veel vaker moest uitwijken voor armen, lichamen, benen en andere losgaande onderdelen van de menselijke anatomie. Dit is voor mij een teken dat mensen het ontzettend naar hun zin hebben en lekker dansen! Zitten of stilstaan was er tijdens de showtime van de Schotse heren dan ook zeker niet bij: een lekker tempo en flink lompe kicks voerde de boventoon. En als we eerlijk zijn, vinden we dat allemaal wel eens lekker! Klappers als “Keep It Poppin” ft. Luminite en de Rebelion remix van “Beyond Aggression” van Warface zorgden voor flink wat geweld.

dedicated-outdoor-2

Een minpuntje aan deze set was het moment waarop het afgelopen was. Sommige acts zijn geen openers, en anderen geen afsluiters. Rebelion was vroeg in de avond achter de draaitafels en hun afsluiting met hardcore paste eigenlijk niet in de opbouw van de line-up, naar mijn mening zijn deze heren dan ook beter geschikt als +/- laatste act, i.p.v. de vroege avond. Desalniettemin heeft het duo een keurig staaltje sloopwerk geleverd: ik was lichtelijk gevloerd toen de MC aankondigde dat Act of Rage en Crypsis aan de beurt waren om hun kunsten te vertonen.

Bezoek uit Twente.
Wanneer je een b2b set uit Minus is More voor je kiezen hebt, mag je hopen dat je goed bent opgewarmd. Net zoals je geen marathon kan rennen zonder training, raadt ik iedereen af om met koude spieren te beginnen aan Act Of Rage & Crypsis. “Raging Reckless”, “Reign Supreme”, “Furious” in de Act Of Rage Remix en “Gangsters For Life” zijn slechts enkele voorbeelden van de slagkracht van het machtige label uit het noord-oosten. Deze b2b was een mooi voorbeeld van oud en nieuw: Crypsis die al jaren meegaat en flink veel klassiekers op zijn naam heeft staan tezamen met Act of Rage die eigenlijk pas net om de hoek komt kijken. Dat de jonge Jacques nog niet zo lang mee gaat, betekent echter niet dat hij onderdoet voor de grote, gevestigde namen. Naast vorige week te zijn afgestudeerd, heeft hij samenwerkingen met Radical Redemption gehad, remixen gemaakt voor o.a. Crypsis en heeft op zo’n beetje elk grote podium gestaan. Minus is More heeft dan ook al jaren een harde fanbase en dit was dan ook te merken aan alle nummers die werden meegeschreeuwd. Ook in deze set konden we genieten van Radical Redemption – America, wat voor de nodige handjes en vingers in de lucht zorgde om de melodie mee te dirigeren.

Omdat we na een flink aantal uur springen en stuiteren de chillarea toch wel héél verleidelijk vonden worden, besloten we om even lekker te zitten en te genieten van de muziek op de achtergrond. Doordat de main en de chillarea werden gescheiden van elkaar door de bar bij de main kon je elkaar goed verstaan en toch genieten van lekkere deuntjes. De pallets die wij als rustplaats hadden benoemd waren zoals eerder gezegd voorzien van kussens, dus geen splinters, maar wel lekker onderuit hangen. Ondanks dat we ontzettend lekker zaten, stond de mooiboy van Fusion Records op het punt om zijn moment te pakken op de main, reden genoeg dus om terug te gaan naar de menigte.

Deze set zorgde bij mij persoonlijk voor zeer aangename verrassingen. Niet omdat ik verwacht dat Requiem slecht draait, maar potverdrie wat een knallers kwamen er voorbij! Enkele voorbeelden: “Tonight” in de Alpha2 Remix, “Under Attack”, “Pattern 2” en zeker niet de minste in dit lijstje: “State Of Perfection” van B-Front en Hard Driver. Deze laatste is mijn all-time-favorite en wordt helaas niet zo vaak meer gedraaid op festivals. Als zo’n track wel voorbij komt, maakt dat meteen je hele dag goed, of in mijn geval: nog beter. Een andere mooie was het 1e Qapital anthem, “Worth Fighting For”, van Adaro en B-Front. Samenvattend was dit een heerlijk gevarieerde set, met verrassende tracks van zowel Requiem zelf, als van zijn collega’s. Dit was dan ook in direct verband met het handen-in-de-lucht-gehalte tijdens het uurtje Requiem. Helaas werd het einde van de set ietwat afgekapt, Requiem moest nog snel door liet ik mij vertellen.

Strike One!
Na Requiem mocht Sub Sonik in de Woerdense schijnwerpers staan: Dit deed hij niet zomaar, maar met een albumshowcase. Het is nog niet zo lang geleden dat Sub Sonik zijn album Strike One uitbracht in de schijnbaar eindeloze stroom met albums. Een albumshowcase is dan ook niemand meer vreemd. Persoonlijk staat Sub Sonik niet in mijn top 5, het is niet helemaal mijn stijl, maar tijdens deze showcase is het volledige publiek +/- een meter of 2 naar achter geblazen door het albumgeweld van Sub Sonik! De liveset van zijn album was er dan ook een van formaat. “My Way” ft. Deetox en bijvoorbeeld de Sub Sonik Bootleg van “O, Fortuna” klapte er hard op. Natuurlijk denk je bij Sub Sonik maar aan 1 ding en dat is zijn remix van Darude – Sandstorm. Deze mocht uiteraard ook niet ontbreken in zijn set en zorgde voor herkenning bij het publiek tussen een flinke lading (redelijk) onbekende nieuwe tracks.
Dringen achter de draaitafels

dedicated-outdoor-1

Nadat Sub Sonik had afgesloten, werd het ineens stukken krapper achter de draaitafels. Er stonden namelijk niet één, niet twee, maar drie zwaargewichten klaar om het publiek een kijkje in de keuken te geven. Het was tijd voor een b2b2b set van D-Sturb, Regain en Insidiouz, hierbij zou Regain ook solo afsluiten als maker van het Anthem van dit jaar. Alle drie de heren zijn ondertussen bekend onder liefhebbers van raw hardstyle en staan eigenlijk pas aan het begin van hun carrières. Dit gezegd hebbende, wist iedereen wat hem/haar te doen stond toen de eerde noten van de Regain remix van “Adaro ft. Danny Scandal – For The Streets” door de speakers werden geperst, namelijk KEI-HARD meeblèrenen, meedrummen en losgaan. Gelukkig hoef je je tijdens een set van Regain nooit onzeker te zijn dat je wellicht gekke dansmoves hebt, want onze Poolse makker kan er ook wat van. Hoewel het al krap was on stage, gaf Regain daar overduidelijk niks om en ging compleet los! Buiten dat dit mooi is om te zien, geeft dit mensen in het publiek ontzettend veel energie en dat was te merken. Waar normaal tegen het einde van een feest steeds meer mensen afhaken of aan de kant zitten, bleef er hier tot het einde een harde kern losgaan. Buiten Pawells dancemoves, mochten we ook genieten van de Defqon.1 edit van Insidiouz – Warchief, “Push It To The Limit”, “Broken” en D-Sturb en Radical Redemption’s collab: “Kill Me”. Buiten harde kicks en lomp geweld, was er ook zeker te genieten van wat melodische invloeden bij wijze van een van D-Sturb laatste tracks “Marked For Death”.

Nadat het trio ons getrakteerd had op hun gebundelde krachten, was het tijd om de laatste set van de avond in te luiden: Regain live: Point Of No Return closing set. Ik kan er altijd ontzettend van genieten als een hardstylefeest wordt afgesloten met hardstyle. Geen hardcore set aan het einde of een afsluitset die vanaf de helft eigenlijk alleen maar uptempo hardcore is. Regain voldeed hier keurig aan: “Roll It”, “About Me” en “The Greatest Show” waren enkele voorbeelden van het muzikale genot dat mijn oortjes binnenkwam. Ondanks de vermoeidheid die toch wel flink in de benen te voelen was, deed Regain er alles aan om het publiek het laatste beetje energie te ontnemen. “No Survivors” ft. Insidiouz hielp hier flink mee. Niet alleen dat, maar we mochten ook genieten van het Anthem van Dedicated 2017: Regain – Celebrate. Dit samen met confetti en serpetinekannonen, vlammenwerpers en een vol veld met springende mensen maakte deze set tot een waardig einde van de dag!

Beoordeling

Line-up90%
Locatie75%
Geluid75%
Show65%
Sfeer85%

Overall
waardering

78%

Hoewel we het vuurwerk een beetje misten, zat de dag goed in elkaar: een sterke line-up voor een hele schappelijke prijs, een prima aankleding, voldoende aanbod in voorzieningen en genoeg ruimte om compleet uit je kapstok te gaan zonder last te hebben of te veroorzaken bij andere festivalgangers.