Rammen in de Brieltjenspolder tijdens Destress Festival
Voor de derde keer op rij was het tijd voor Destress in het Brabantse Made. De organisatie Three4one heeft eens te meer een sterk in elkaar stekend festival neergezet! Dit jaar was de eerste keer dat er een tweede area bij is gekomen, dus dat beloofde wat! Area 1 zou garant staan voor een goede dosis freestyle, hardstyle, raw hardstyle en hardcore. Area 2 zou ons een goede selectie aan early hardstyle en hardcore brengen.
Toen wij vlak voor 4en aankwamen op het terrein was alles snel geregeld, de kluisjes waren dicht bij de ingang, met een code, dus geen geklooi met sleutels. De munten waren ook snel gehaald, en het was tijd om een kijkje te nemen in Area 1!
Zany & Pavo, één grote chaotische bende
Zoals verwacht begon het al direct met één groot feest toen deze heren achter de draaitafels stonden. Als je niet nat werd van het losgaan, dan werd je het wel van de liters bier die door de lucht vlogen. Omdat het nog niet super druk was, kon iedereen lekker met de voetjes van de vloer, en dat was ook precies wat er gebeurde. Een reversed bass edit van ‘Lose My Mind’, een remix van ‘1 2 3’ van Lil Kleine, maar ook tracks als ‘Seven’ passeerden de revue in willekeurige volgorde. Natuurlijk moest ‘Sound Intense City’ voorbij komen, en dat is altijd genieten!
Wat direct opviel in de tent, die veel groter was dan vorig jaar, is de lichtshow die van het podium tot boven het publiek doorliep. De helft van de tent stond niet alleen naar de lichten voor zich te kijken, maar kon evengoed het hoofd in de nek leggen en naar de lampjes op het plafond staren.
Rebourne, een uur euforisch knallen!
Na een portie freestyle was het tijd voor de man van het anthem! Nou moet ik toegeven dat ik persoonlijk meer om raw geef dan om euforische hardstyle, maar het komende uurtje was om te smullen. De ene na de andere supertrack kwam voorbij, en de sfeer die Rebourne in zijn tracks gooit, kwam in de hele set terug. Naast het anthem, ‘Universe of Hidden Dreams’, kwamen ook ‘Psychedelic’ van Headhunterz, ‘Gimme Love’ van Noisecontrollers en natuurlijk zijn eigen track ‘Galaxy’. Als je bekend bent met één van deze tracks, dan kun je wel een inschatting maken van de dijk van een set die Rebourne heeft neergezet! De eer van het maken van het anthem was dan ook meer dan verdiend!
Brennan Heart, kwaliteit als altijd
Wat kan je zeggen over Brennan Heart? Deze man gaat al jaren mee, en blijft nog steeds topplaten maken, en draaien. Natuurlijk kwamen veel WE R releases voorbij, samen met een hele lading klassiekers. Wat is een Brennan Heart set zonder ‘Wake Up’? Aan het einde van de set ging het een tandje harder, en werd het gehalte Sub Sonik tracks hoger. ‘Sandstorm (Sub Sonik Remix)’ en ‘MF Psycho’ klapten hard door de speakers, maar gelukkig werd ‘Reputation Game’ niet overgeslagen! De tent was rond dit tijdstip aardig vol gelopen, maar gelukkig was er nog steeds ruimte zat om te stampen, te maaien en te stuiteren.
Tegen het einde van de set zijn we eens een hapje gaan eten, dus hoeplakee de tent uit en naar de eettentjes! Genoeg keuze: friet, snacks, hamburgers en ga zo maar door. De service was snel, maar door het tijdstip moesten we toch eventjes wachten. Toen we onze buikjes rond gegeten hadden, even in de gamecorner een potje airhockey hadden gedaan en weer vol energie zaten, was het tijd om area 2 te bekijken.
Area 2 was een heel stuk kleiner dan area 1, maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken! De kleine cirkeltent was half open, en je stond meer buiten dan binnen de tent. Dit was gezellig, maar wel onhandig, aangezien zo’n tent flinke scheerlijnen heeft. In de tijd dat we hier hebben gestaan, waren ook veel mensen met hun dronken kop tegen zo’n lijn aan geknald.
Francois vs Bjorno, let’s go back in time
Tijdens deze early set is er van alles voorbij gekomen, je waande je een goede 15 jaar terug en de sfeer zat er goed in! Je merkte direct dat de gemiddelde leeftijd in deze area een stuk hoger lag, maar dat weerhield het publiek niet van een flinke dosis energie eruit gooien. Tracks als ‘Chapter One’ van Binum en een grote selectie aan Pat B tracks kwamen voorbij.
Zatox: The Italian Stallion
Na ons uitstapje naar area 2 gingen we weer terug naar de de grote tent, waar op dat moment Zatox bezig was. Hoewel ik niet een super fan ben van Zatox zijn laatste aantal tracks, werd ik aangenaam verrast. Een gevarieerde set die flink knalde deed me veel plezier. Niet alleen ‘Lost In Paradise’, maar ook een edit van de klassieker ‘Shivers’ werd naar het publiek gesmeten. Ook Ran-D’s anthem van Defqon.1 kwam voorbij, en de hele zaal schreeuwde mee toen ‘Wolfpack’ door de speakers ramde. Afsluiten is natuurlijk ook nooit verkeerd met de eveneens goed mee te schreeuwen ‘Mashup 5.0’ van Warface, de sfeer zat er dus goed in, en de set was boven verwachting!
E-Force & Outbreak, van de ene international naar de andere
Dit was voor mij van te voren een set met gemixte gevoelens, E-Force vind ik een toppertje, maar Outbreak ben ik minder fan van. Toch hebben deze heren de zaal flink laten springen! Een aantal tracks als ‘Men Of Steel’, de Sub Zero Project bootleg van ‘Vinai – The Wave’ en de toon is natuurlijk gezet. Gooi ook nog wat nieuwe nummers van het aankomende E-Force album er tussendoor en het resultaat is een tent die compleet op zijn kop staat.
Vlak voor het einde van de set wilden we nog even gluren in area 2, en dat zijn we dan ook gaan doen. De sfeer die ons beloofd was bij Panic werd ook meer dan waar gemaakt.
Panic, een set waar je je aussie miste!
De ene hardcore knaller na de andere knalde uit de kleine tent. Het mooie aan het sfeertje was dat iedereen elke track meeschreeuwde, en dat je je bijna in de wereld van New Kids waande toen je ‘Rainbow High In The Sky’ uit alle kelen hoorde.
Om de laatste act voor de hardcore afsluiting mee te pakken zijn we na de set van Panic weer snel terug gerend naar area 1, en potverdrie dat was me een partij beuken, niet te zuinig.
Titan, een paar nieuwe benen a.u.b.
Ik denk dat ik George gerust om een paar nieuwe benen, voeten, armen of een volledig lichaam mag vragen, want stilstaan was er niet bij in dit uur. De tent was nu ramvol, maar toch was er meer ruimte dan bij het gemiddelde festival om los te gaan. Dit was maar goed ook, want de hele zaal ging compleet los. Een harde, lekker gemixte set in combinatie met de vlammenwerpers op de stage zorgden voor een uurtje om van te genieten. Buiten de ‘standaard’ tracks als ‘Collateral Damage’, ‘Push It To The Limit’ en ‘MF Psycho’ was er ook ruimte voor tracks als ‘Annihilation’ van Riiho, wat ik persoonlijk een hele dikke plaat vind.
Ook was er geen haar die niet overeind stond toen ‘Getting Off’, Titan’s collab met Frequencerz gedraaid werd. Al met al een prima afsluiting van de hardstyle, en er kon prima doorgeschakeld worden naar de hardcore.
The Viper vs. Kasparov
Traditiegetrouw werd Destress afgesloten met een anderhalf uur durende hardcore traktatie. Nu sluit ik een festival liever af met een hardcore track dan met een hele set, maar het was een lekkere set, met veel variatie! Zoals je van The Viper kan verwachten waren er veel tracks uit de happy hardcore tijd met een flinke kick er onder, maar ook werd er doorgepakt op Titan’s set door de Tha Playah Remix van ‘Flip ‘em Op Z’n Kantje’ in de mix te zetten. Niet alleen hardcore, maar ook tracks als ‘Sing For The Moment’ van Degos & Re-Done kwamen voorbij. Dit vond ik apart, aangezien dit allerminst hardcore is, maar voor een hardstyleliefhebber als ik paste het prima. Een mooi moment was toen ‘Pompen Met Die Subwoofer’ van D-Fence tegen het einde van de set gedraaid werd; een combinatie van Mastermovies en hardcore is natuurlijk niet verkeerd.
Voorzieningen
De barren werden redelijk snel bediend, en er was het gebruikelijke aanbod van dranken. Niks om over te klagen dus. De munten waren snel te halen, en de rijen bij het eten en de muntenkassa’s waren over het algemeen snel weg. Ook de kluisjes zonder sleutel, maar met code zijn top, zo hoef je niet te ruziën over wie de sleutel moet bijhouden, maar volstaat een simpele foto van de code in de groepswhatsapp. De wc’s waren duidelijk te vinden en je hoefde niet eindeloos te wachten op een hokje (Bij de mannen in ieder geval)
Al met al stak het festival qua voorzieningen prima in elkaar, en is er voor een 3-jarig festival hiervoor niks aan te merken! De aankleding had wat meer in het thema gekund, maar dit was verder niet storend of teleurstellend. De lichtshow zat dik in elkaar, en de line-up was voor de prijs van het kaartje redelijk. Er was voor ieder wat wils, zowel voor muziek, als voor eten en drinken.
Destress, tot volgend jaar!
Reageren