Koning Wilem Alexander vierde weer zijn verjaardagsfeestje! Hierdoor kregen wij als hardere stijlen liefhebbers mooi de kans om maximaal los te gaan op talloze feestjes. Ik bezocht deze gezellige donderdag Beat the Bridge, mijn vaste prikkie op Koningsdag en het mooiste feestje van Arnhem!
The Lucky 7 Edition
2017 is alweer het 7e jaar op rij dat Beat the Bridge Arnhem verrijkt met de beste en lekkerste hardstyle, met als locatie (onder) de welbekende John Frostbrug. Het thema van het feest werd dan ook bijpassend ‘’The Lucky 7 Edition’’ genoemd. Waar je vorig jaar kon genieten op vier verschillende stages, werd er dit jaar gekozen om de freestyle en hardcore stages te moeten missen, en deze bijbehorende artiesten te verspreiden over de Bridge Stage (hardstyle) en de Factory Stage (raw hardstyle) – de twee grootste stages van het festival.
Zelf vond ik dit toch wel héél erg jammer, aangezien voorgaande jaren de freestyle stage mijn favoriet was. Gelukkig liet Beat the Bridge ons freestyle en hardcore liefhebbers niet in de steek, en kon je nog meevaren op de Desperados Crazy Cruise met de Darkraver, Freestyle Maniacs, of Dr. Rude. Natuurlijk heb ik dat ook gedaan, maar daarover later meer..
It’s. My. Style!
Aangezien wij maar 5 minuutjes met de bus van de John Frostbrug verwijderd waren (een thuiswedstrijd is altijd fijn toch?), stonden wij om 1 uur al bij de Bridge Stage – vlot en netjes voorzien van een kluisje, muntjes, bandjes etc. Wij konden hier toen genieten van de geweldige combinatie van drankjes en een enthousiaste Audiofreq. Audiofreq draait voor mijn gevoel altijd heerlijk, en hoewel het nog érg rustig was op het terrein ging iedereen al lekker los. Onder andere de tracks ‘’I See Stars’’ (wat een held!) en ‘’It’s My Style’’ kwamen hier voorbij.
De aankleding van het evenement was – by the way – ook erg gaaf. Hoewel er niet veel uitgepakt werd buiten de stages om, zorgde de industriële uitstraling van de brug in combinatie met vette stages tot een simpele maar interessante aankleding.
XTC, Rage, Pleasure & Pain
Na een half uurtje genieten van Audiofreq besloten wij ook eens een kijkje te nemen bij de Factory Stage, waar Requiem de draaitafels bediende. Het zonnetje brak door (ja echt, wie had dat gedacht?), en onder het genot van een lekker sfeertje knalde Requiem de lekkerste raw hardstyle door de speakers. Vooral de remix van ‘’Hard to Say I’m Sorry’’, en E-Force’s nieuwe tracks ‘’Pleasure & Pain’’ en ‘’Stresstest’’ werden extreem goed ontvangen door het publiek; meeschreeuwen, kickrolls, hakken – dat hele plaatje.
Sub Sonik volgde Requiem op, en aangezien we nog steeds lekker in het zonnetje stonden bleef ik mooi staan. ‘’My Way’’ van Deetox en Sub Sonik zorgde hier natuurlijk voor een heerlijk sfeertje, ondersteund door tracks als ‘’Sandstorm’’ en een remix van ‘’Don’t Touch That Stereo’’. Lekker hoor!
Cash Me Outside, How Bow Dah?
Back to the Bridge Stage, waar Frontliner toch even een super zieke set draaide. De Melody Man begon zijn set met een remix van Major Lazer & Showtek’s ‘’Believer’’, waarbij iedereen mee klapte en los ging. Hij vervolgde met een lekkere remix van de welbekende ‘’Cash Me Outside, How Bow Dah’’, en om het helemaal af te maken kwamen ook nog ‘’TBA 2 (One More Time)’’, ‘’Symbols’’ en ‘’Rage’’ voorbij. Dit zijn natuurlijk weer de echte klassiekers, en het publiek reageerde hier dan ook mega enthousiast op!
Frequencerz namen het van Frontliner over, en ook zij hielden het heerlijke sfeertje er perfect in. Ze openden met hun Defqon.1 anthem van dit jaar ‘’Victory Forever’’, wat iedere weekend warrior natuurlijk zeer kan waarderen. Gevolg door hun populaire track ‘’Getting Off’’, kregen de mannen het héle publiek mee. Alsof de sfeer toen nog niet goed genoeg was, vervolgden Frequencerz met mijn absolute favoriet ‘’Zombie’’. Honderden feestgangers hielden hun armen omhoog en schreeuwden keihard mee ‘’WHAT’S IN YOUR HEAAAAAD, IN YOUR HEAAAD’’. Wauw! Aangezien ook nog ‘’Men of Steel’’ en ‘’Renegades’’ gedraaid werden, is dit toch wel één van de beste sets van de dag geweest.
Frietje met & Deetox
Voldoende snaaien is ook belangrijk, dus wij liepen na Frequencerz en een kleine stop bij Sub Zero Project Live door naar de frietkraam. Er was overigens veel meer keuze voor eten, en ook de prijzen waren prima te doen. Anyway, snel haasten want Deetox stond alweer klaar bij de Bridge Stage.
De queen of raw had dit jaar de eer het Beat the Bridge anthem te produceren, dus haar set missen kon natuurlijk niet. Deetox draaide een heerlijke set, en begon sterk met haar zeer bekende ‘’Het Land Van’’. ‘’My Way’’ kwam wederom voorbij, samen met ‘’The Paradox’’, ‘’Alone’’ en ‘’Circus of Insanity’’. Hierna was het eindelijk tijd voor het anthem van Beat the Bridge: ‘’Lucky Number 7’’, ondersteund door confetti, CO2-spuiters, en honderden schreeuwende feestgangers: ‘’I WILL BEAT THE BRIDGE”. Natuurlijk was de sfeer hier om je vingers bij af te likken, en toen ook nog eens de zon weer ging schijnen werd er weer even een perfect momentje gecreëerd.
We gingen nog even kijken bij Warface, die onder andere ‘’Fear of the Dark’’ en ‘’FTP’’ draaide, en daarna snel door naar de Desperados Crazy Cruise!
Desperados Crazy Cruise
Snel zijn was achteraf niet nodig geweest, aangezien we drie kwartier te vroeg waren – onder de indruk dat de Cruise om 8 uur zou varen. Drie kwartier verward azen op de boot en 10 bevroren tenen later, was het dan toch eindelijk tijd de boot op de gaan. Alles vergeven en vergeten, want de Desperados Crazy Cruise gaf ons de mooiste uurtjes van de dag.
Dr. Rude draaide op de laatste ronde van boot, ondersteund door de altijd vrolijke MC The Russian. Terwijl we langs Arnhem voeren, werden onder andere ‘’Kind van de Duivel’’, ‘’Banaan’’, ‘Seven’’ en ‘’Mellow’’ gedraaid. De sfeer op de boot was geweldig, en dit bleek ook maar weer toen ‘’Links Rechts’’ van Snollebollekes gedraaid werd.
Heel het publiek sprong heen en weer op de boot, waardoor de boot letterlijk van links naar rechts kantelde en ik me aan iemand vast moest houden om mijn evenwicht te bewaren. Fucking heftig, en FUCKING VET! Ook mensen die ons voorbij zagen varen bleven even stil staan om te filmen of mee te hakken. Na een romantisch momentje op de boot voor wat feestgangers terwijl ‘’My Heart Will Go On’’ gedraaid werd, sloot Dr. Rude zijn set af met wat snoeiharde hardcore. Wauw, wat was dit geweldig!
Conclusie
Het enige minpunt van dit gezellige festival, is dat het terrein dit jaar een stuk kleiner is geworden. Persoonlijk zie ik liever verschillende muziekstijlen op verschillende stages, zodat deze ieder tot hun recht komen – en de hardstyle stage niet eindigt met een hardcore artiest. De sfeer, de muziek, het publiek en ook de artiesten waren echter stuk voor stuk geweldig, met als kers op de taart de Desperados Crazy Cruise. Ik heb het onwijs erg naar mijn zin gehad en bezoek Beat the Bridge volgend jaar absoluut weer. Dus ja, ook dit jaar is de brug weer verslagen!
