Wat vliegenmeppers, een schuimkanon, snoeiharde muziek, opblaasbare cactussen, flamingo’s en penissen met elkaar te maken hebben? Simpel: afgelopen zaterdag was het allemaal te vinden op de tweede editie Phoenix festival, Rebels of the Road. Een festival waar raw hardstyle, hardcore én uptempo liefhebbers te vinden zijn door het brede aanbod aan artiesten, inclusief een hosting door Greazy Puzzy Fuckerz.

Waar de eerste editie van het festival vorig jaar nog in Oss was, herrijst het festival dit jaar in Nuland. Vanaf de festivallocatie kijk je uit op de snelweg, maar eerlijk is eerlijk: de heenweg verloopt alles behalve soepel (iets met een afgesloten afrit en een half uur wachten op een veerboot). Daardoor hebben we helaas de openingsshow van de Greazy Puzzy Fuckerz stage, ‘The Brunch Munch’ gemist, maar zijn we na het standaard toilet-kluisje-muntje rondje nog wél op tijd voor Maren-Kessel Tunnelrave. DJ Qriminal en MC Ludo hebben met het nummer niet alleen het Brabantse dorpje Maren-Kessel op de kaart gezet, maar ook zichzelf. We worden verrast door een heerlijk setje met remixen van nummers van Rooler, Malice, en uiteraard de GPF versie van de Maren-Kessel Tunnelrave. Yes, het festival is afgetrapt.

“Festivallen in de voorjaarszon”

Ondertussen is het zonnetje heerlijk gaan schijnen, en besluiten wij om een rondje over het terrein te lopen om alles te verkennen. Tot onze grote verbazing is de stormbaan, waar we vorig jaar zo van genoten hebben, dit jaar nóg groter. Nadat we die stormbaan getackeld hebben en overal overheen geklommen en geklauterd hebben, rollen we uitgeteld door naar de mainstage. Daar staat Adaro nét zijn setje af te sluiten met ‘Don’t look’ van Gunz for Hire, waar we dan meteen weer de nodige energie van krijgen.

Die energie komt daarna goed van pas, want Killshot neemt het stokje van Adaro over met een fantastische live-set. Deze man heeft energie voor 10, en springt over het podium alsof zijn leven er vanaf hangt. Heerlijk om naar te kijken dat enthousiasme. Hij begint zijn set met ‘Beastmode 2.0’, en slaat ook zijn track met Delete, ‘Disco Weapon’ niet over. Als ‘Bloodstain’ voorbij komt, het nummer dat hij samen met Radical Redemption uitbracht, gaat het tempo behoorlijk omhoog. Het setje is bijna afgelopen, maar niet voordat er met de woorden ‘this is for you, buddy’ een nieuwe collab met Deadly Guns door de speakers knalt.

“The game is on, we’re gonna claim the throne”

Digital Punk en E-Force trappen af met ‘Higher Force’ van E-Force en Kronos, en draaien vervolgens ‘The Aftermath’ van Digital Punk en D-Sturb. Maar het nummer wat echt opvalt, is de Public Enemies bootleg van ‘Jenny of Oldstones’, origineel een nummer van Florence + The Machine. Dit nummer was te horen in een recente aflevering van Game of Thrones, maar ook mensen die de serie niet volgen staan met kippenvel op hun armen te luisteren.

Daarna wordt de draad weer snel opgepakt door ‘I Need You’ van Warface te draaien, dat met luid gejuich ontvangen wordt. Wanneer de herkenbare intro van dat nummer ingezet wordt, gaat iedereen daar meteen in mee. Vervolgens worden ‘The End’ van E-Force, en ‘Chop ‘m Down’ van D-Sturb en Malice ingezet, waarna het setje afgesloten wordt met het heerlijke ‘Bad Guy’ van E-Force.

“Tijd voor de hardcore sounds van N-Vitral

Na dit nummer hebben we zin in hardcore gekregen, dus we verkassen naar de hardcore tent waar N-Vitral net begonnen is. Ook Deadly Guns zou bij dit setje aanwezig zijn, maar helaas moest de hardcore DJ het festival missen door het overlijden van zijn oma. N-Vitral draaide wél een aantal nummers van Deadly Guns, waaronder ‘Power of Truth’ en hun recente collab ‘Ill Street Blues’. Ook N-Vitrals remix van Tha Playah – ‘My Misery’ is een regelrechte klapper, om nog maar te zwijgen over ‘Hannibal Lecter’ met Radical Redemption. Maar de GPF versie van Killshot’s ‘Beastmode 2.0’ zorgde er voor dat het dak van de tent geblazen werd. De typische GPF screech zorgt ervoor dat er een luid gejuich uit de hardcore tent komt.

Dan komt een lastig moment: we kunnen niet kiezen tussen de setjes van Rooler op de mainstage, en Malice in de bekende botsauto-stage. We besluiten om eerst de anthemshow bij Rooler te bekijken. Daar worden we getrakteerd op veel confetti en een héérlijke kick, waarbij de sfeer er meteen goed inzit. Nadat ‘Yes’ ingezet wordt, verkassen we toch naar de botsauto-stage om een kijkje bij Malice te nemen.

“Knallen in de botsauto-stage”

Bij de welbekende botsauto-stage (die we tot nu toe alleen op Phoenix hebben gezien), hangt er een fantastische sfeer. Niemand staat stil en de kickrolls vliegen je om de oren, helemaal bij nummers als ‘Brutalized’ en ‘Death Destruction’ met Luminite. Daarna wordt ‘Beat You To Death’ met Thyron opgevolgd door de klassieker ‘Watch Your Back’ met Warface en Rooler.

Ondertussen is Delete begonnen op de mainstage, waar we toch ook wel graag bij willen staan. Gelukkig zijn alle stages dicht bij elkaar, en lopen we binnen een minuut van de ene naar de andere stage.

We komen bij de mainstage aan terwijl ‘Just Do It’ wordt gedraaid, en worden vervolgens getrakteerd op ‘Back In The Days’. De woorden crime, violence en power worden door het hele publiek mee geschreeuwd als het gelijknamige nummer met Luminite door de speakers knalt, en we mogen weer genieten van ‘Disco Weapon’ met Killshot voordat we naar de GPF stage lopen.

“Opblaasbare penissen en een schuimkanon”

Na Delete begint namelijk dé set waar we stiekem al de hele dag naar uitkijken: GPF presents ‘Bubble Trouble’. Speciaal hiervoor hebben we extra kleding en handdoeken meegenomen, want het belooft een greazy setje te worden. De mannen hebben voor ‘Bubble Trouble’ alles uit de kast gehaald, en spuiten de hele set met een schuimkanon in het publiek. Ook vliegen er sekspoppen door de lucht en wordt er de hele set met opblaasbare penissen gezwaaid. Het bijzondere setje wordt toepasselijk afgetrapt met ‘Cummin On Ur Face’ en ‘Virgin’, maar wordt al snel opgevolgd door ‘Spaghetti Love’.

Ondertussen lopen mensen de hele tijd door de steeds groter wordende zee van schuim, en begint iedereen er uit te zien als een verzopen katje. Vrienden worden onder gegooid met schuim, en ik heb zelfs iemand een snoekduik zien maken. Nadat een GFP remix van Taylor Swift – ‘Blank Space’, ‘Fuck Me Daddy’ en een GPF remix van Rooler’s ‘Yes’ door de speakers knallen, vertrekken we naar de kluisjes om de restanten schuim van ons lichaam te krijgen. Een ding is zeker: dit natte setje gaan we nooit meer vergeten.

“20.000 volts going straight through the brain”

Met schone sokken en een warme trui zijn we weer helemaal opgewarmd als Radical Redemption op de mainstage verschijnt. Hij begint met een teaser van ‘Brutal 8.0’, om vervolgens snel de Act of Rage & Radical Redemption Remix van Psyko Punkz – ‘Forgot About Dre’ in te zetten. Ook komen ‘Kill Me’, ‘America’ én de verrassende samenwerking met Yellow Claw, beter bekend als ’20.000 volts’ voorbij. Langzaam maar zeker wordt het setje harder, want zometeen wordt de mainstage overgedragen aan Dr. Peacock. Dit gebeurd echter niet voordat Radical Redemption zijn collectie hardcore nummers aan elkaar mixt. ‘Day Of Reckoning’, de Radical Redemption remix van Angerfists ‘The Desecrated’ en het nieuwe ‘Kick Op Je Bek’ met Digital Punk wisselen elkaar in hoog tempo af.

Omdat we Dr. Peacock de laatste tijd al vaker gezien hebben, verkassen we nog één keer naar de roze GPF stage. Daar genieten we voor de tweede keer die dag van N-Vitral, die nu een totaal andere show neerzet. Zo draait hij bijna alleen maar nummers in een typerend GFP sausje, maar komen ook nóg snellere versies van ‘Troublemaker’, ‘The Chop Show’ en ‘Mainstream Mutilator’ voorbij.

“I just wanna see die hards here”

Eigenlijk wilden we het festival afsluiten bij Unresolved, maar wij waren niet de enige met dat plan. De botsauto-stage stond helemaal vol – zo vol dat wij geen mooi plekje meer konden vinden. Daarom zijn we doorgelopen naar de mainstage, waar Sefa net begint met de nummers ‘Remember The Name’, ‘Release The Kraken’, ‘Robot Gangbang’ en ‘In de Hemel’. De ene na de andere dikke frenchcore kick vliegt ons om de oren, we krijgen bijna geen tijd om weer op adem te komen. MC Tha Watcher slaat de spijker op zijn kop: “I just wanna see diehards here.“ En diehards, dat zijn we. De laatste energie wordt eruit geperst op ‘Muzika’, een nieuwe versie (met keiharde kick!) van ‘World Of The Dream’ en uiteraard wordt ook ‘Nothing Like The Oldschool’ niet overgeslagen.

Omslagfoto via Facebook-pagina Phoenix Festival