Een geruime tijd is hij bezig met de ontwikkeling van zijn sound. Dit jaar kwam hij echter met twee ijzersterke solo releases op Heart for Hard Records, die ook te horen waren in de podcast van o.a. Brennan Heart, Isaac en Xxlerator. Hij zet zijn eigen stijl voort waarin zijn energieke melodieën een grote rol spelen.

Onlangs onthulde je je tweede solo release van dit jaar “Crazy” waarbij je ons weer verraste met drie euforische knallers. Hiervoor kwam je al met een 3-tracker: “Alive”. Wat maakt voor jou die liefde voor euforische hardstyle zo sterk?
Voordat ik begon met het produceren van hardstyle, luisterde ik veel naar hits van Charly Lownoise & Mental Theo, Cascada en DJ Splash. In deze tracks zat altijd een soort “positieve vibe”, waarvan ik steeds weer energie kreeg en me goed voelde. Toen ik deze happy hardcore en hands-up periode een beetje begon te ontgroeien, vond ik deze zelfde vibe weer terug in euforische hardstyle. Dit gebeurde met name als ik op een zaterdagavond ging stappen met vrienden in discotheek Lucky in Rijssen. Als er dan een goede melodische hardstyleplaat werd ingemixt, wist ik niet hoe snel ik mijn vrienden bij elkaar moest zoeken om samen los te gaan. Dat kippenvel, dat geniale gevoel, dat verdient iedereen. Dat gevoel heb ik tegenwoordig steeds vaker in de studio, waardoor ik weet dat ik met een bepaalde melodie of sfeer goed zit. Ik bedenk me altijd hoe het publiek mijn tracks zullen ervaren.

De feedback op je laatste release is enorm. Heeft het nog tot interessante toekomstige projecten geleid?
Mijn release is opgemerkt door Anklebreaker, de man die bekend is van zijn pianostukken en geniale melodieën. Na een kort chatgesprek hebben we besloten onze handen ineen te slaan om een euforisch topstuk te gaan maken. Daarnaast komen er meerdere interessante en euforische collabs aan, maar meer dan dat kan ik daar nog niet over zeggen.

Wat vind je van de huidige hardstyle scene en de plaats voor euforische hardstyle op dit moment?
Iedereen ziet dat de scene steeds meer naar het zogeheten ‘raw hardstyle’ toe trekt. Ik vind het jammer dat deze muziek meteen een naam moet krijgen, waardoor het zich samen met de fans als het ware afscheidt van de rest van de scene. Hardstyle zou in mijn ogen één grote familie moeten zijn van mensen die in hetzelfde genre hun energie vinden en kwijt kunnen. Die steeds maar benadrukte afsplitsing is volgens mij doodzonde. Hardstyle is hardstyle. Ik denk dat de euforische kant daarvan prima kan samengaan met een wat meer duistere variant, mits goed gepositioneerd op een feest. Of denk aan tracks van B-front, waarin euforie de hoofdrol speelt, maar dit in een iets ruiger en mysterieuzer jasje is gestoken. Hier kan ik ook erg van genieten. Ik zie overal nog steeds de liefde voor melodieën in grote mate bestaan, maar ik vind dat daaraan tegenwoordig te weinig gehoor wordt gegeven. Alles mag tegenwoordig alleen maar simpeler, sneller en lomper. Dit vind ik persoonlijk jammer, maar begrijp me niet verkeerd: ik respecteer welke muzieksmaak dan ook.

We zagen dat je ook in de studio zit met Prefix & Density. Dit kan tot een erg verassend resultaat leiden. Zou je ook een solo raw track kunnen/willen produceren?
Dat klopt! Die track wordt echt super gaaf. Voor mij de ideale mix tussen het ruigere werk en melodie. Hierdoor ontstaan veel interessante elementen die de track uniek maken. Om te antwoorden op de tweede vraag: ik ben op het moment bezig met iets anders dan wat mensen van mij gewend zijn. Ik probeer in deze track een euforische sfeer te combineren met een wat meer duistere sfeer, iets wat af en toe langskomt met de naam “rawphoric”. Ik heb zoiets nog nooit eerder geproduceerd, behalve in de collab met Prefix & Density. Mijn melodieën zijn doorgaans wat meer ‘blij’. Ik wil door middel van deze soloplaat mijzelf dan ook pushen ‘out of the box’ te denken en mezelf meer flexibel maken.

We zien je erg goed gebruik maken van vocals. Dit doe je op een unieke manier zoals bij “Paralytic”. Hoe doe je dit precies en wat is je gedachte daarbij?
Het zal grotendeels aankomen op gevoel en automatisme. Wat ik wel vaak bewust doe, is het opzoeken van vocalen met een leuke lyric of een interessante flow, waarbij ik mezelf niet laat afleiden door toonhoogtes en bpm’s. Ik heb voor bijvoorbeeld “Crazy” destijds besloten dat de manier waarop de bronvocal werd ingesproken er niet toe deed, maar enkel de kwaliteit en de lyric. Toen ik de perfecte vocal gevonden had, heb ik deze extreem ge-autotuned, geknipt en gedistort. Dit experimentje werd dus uiteindelijk de basis voor een EP titeltrack waar ik erg tevreden mee ben. Waar veel producers het gebruik van originele en clean vocalen belangrijk vinden, vind ik het van belang dat je je zo ver mogelijk van de bronfile verwijdert en het je eigen ding maakt.

We zien dat je een sterke vooruitgang hebt geboekt in je producties in de jaren dat je op Heart for Hard records je tracks uitbrengt. Hoe is de sfeer binnen je label en waaruit haal je je inspiratie en zorg je ervoor dat je blijft vernieuwen?
De sfeer binnen het label is echt top. Waar ik vooral erg veel waarde aan hecht, is dat iedereen aan hetzelfde doel werkt: samen mooie ervaringen creeëren en naar de top gaan. Onderling helpt iedereen elkaar zo goed mogelijk deze doelen te bereiken. Bedenk je bijvoorbeeld eens hoe lang een ontwerper bezig is zulke geweldige covers te maken. Daarnaast denk ik samen met de labelmanager na over het plannen van een release: de aanloop ernaartoe, de eerste bekendmaking, de release zelf en ten slotte een knallende afronding met het oog op support en verspreiding.

Mijn inspiratie komt op de meest willekeurige momenten opdagen. Zo heb ik de melodie van “The Journey” bijvoorbeeld bedacht tijdens het tandenpoetsen. Op zo’n moment weet ik niet hoe snel ik moet zorgen dat ik dit idee ga fluiten en het opneem met mijn mobiele telefoon. Als ik echt een periode heb van weinig inspiratie, luister ik veel naar tracks van Bioweapon, Toneshifterz (2010 tijd) en het album “Smack” van The Pitcher. Misschien is dit de reden dat veel mensen mijn tracks een karakter uit 2009 vinden hebben. Ik ben mij hier zelf gek genoeg niet van bewust als ik produceer.

Blijven vernieuwen is altijd lastig, maar ik probeer altijd te streven naar een hogere kwaliteit. Bij hogere kwaliteit hoort voor mij ook meer detail en complexiteit in bijvoorbeeld effecten. Ik onthoud wat ik aan vorige tracks minder goed gelukt vond en probeer dit te verbeteren in een nieuwe track. Ik ben dan ook nooit tevreden, maar dit zorgt er wel voor dat ik scherp blijf.

Wat brengt de toekomst? Dit jaar kwam je met twee 3-trackers. Staat er nog een release op de planning voor dit jaar en waar kunnen we je vinden?
Voor nu staat een hele rij met interessante collabs op mij te wachten. Hier heb ik ontzettend veel zin in. Ook ben ik bezig met de afronding van een nieuwe euforische plaat, de collab met Prefix & Density en de al genoemde experimentele solotrack. Op 4 december 2015 ben ik te vinden op het evenement ‘FOCUS’ in Lucky, Rijssen. Daarnaast is er een internationale boeking op komst! Hierover kan ik binnenkort meer vertellen.

Wat is de laatste hardstyle track waar jij kippenvel van kreeg?
Blademasterz – Still Here. Wat een prachtplaat.