Er zijn ontzettend veel verborgen diamantjes op verborgen labels (of in ieder geval minder bekende labels). Iedereen kent namelijk Scantraxx en de sub-labels, Fusion en Unite, maar hier stopt het nog lang niet. Vaak zit namelijk de meeste creativiteit in de kleine labeltjes, of de kleine sub-labeltjes. Vandaar dat ik jullie meeneem in de wereld van onbekende producers, en producers/labels waarvan ik vind dat ze te weinig aandacht krijgen.
Omdat er veel suggesties binnenkwamen, en er veel positieve reacties gegeven werden gaan we maar meteen van start met een nieuwe ‘Verborgen diamantjes in de hardstyle scene!’
Caine
Een van de meest aangevraagde artiesten was een Schot van TiLLT Records. Deze roodharige, baard dragende knaap krijgt te weinig publiciteit. Bij sommige artiesten die misschien wat meer in de schijnwerpers moeten staan, kun je nog wat onprofessioneels horen, of iets wat doet denken aan een beginner. Bij Caine is dit totaal niet het geval. Hoewel hij niet of weinig geboekt wordt en slechts 10.000 likes op zijn Facebook heeft, maakt deze man producties waar je U tegen zegt.
Een lekker duistere sfeer, een stevige kick eronder, maar niet standaard raw. Het gevoel dat ik bij Caine krijg is een beetje de oude Fusion-feeling, een track als “Requital” doet niet onder voor een track van B-Front.
Het melodische gedeelte in de tracks blijken erg belangrijk aangezien geen enkele track wordt overgeslagen als het aankomt op melodie. Hierdoor krijg je een heel compleet gevoel bij de tracks; er mist niks! Iedereen kent wel een track waarbij hij/zij denkt “super kick, maar wat een rukmelodie zeg” of andersom “wat een prachtige melodie, het enige wat het mist, is een paar ballen in de vorm van een kick”, Caine zorgt er voor dat zijn tracks niet ontevreden worden afgezet of doorgeskipt. Mocht je nou niks geven om melodie of kicks, laat deze man dan ook niet vies zijn van een flinke screech. “Caine – Lustrous” is zo’n track waarmee meteen met de deur in huis gevallen wordt. In de opbouw een knallende screech die langzaam overgaat in de melodie.
Hoewel via TiLLT weinig tracks gereleased zijn, kun je gelukkig in podcasts als The Legendary Podcast een guestmix van Caine vinden. Op zijn eigen youtube kanaal is gelukkig genoeg van de man zelf te vinden.
Als je nu nog steeds niet overtuigd bent van het talent van Caine, of afgeschrikt wordt door het feit dat het misschien te hard voor je is: Ook voor jou is er goed nieuws! Want hij bewijst met zijn remix van “Runaway” van Galantis dat hij ook niet bang is om een vrolijke, euphoric track te maken. Hier komen we ook meteen bij het droevige van het verhaal. Want in de videoclip van deze remix is de hardstyle scene op zijn mooist te zien, festivals en feestende mensen. Dit alleen zonder de beste man zelf, wij moeten er dus aan gaan werken dat Caine een hele documentaire kan vullen met beeldmateriaal van zijn eigen gigs, want dat verdienen hij en zijn muziek!
Zijn album is nu te verkrijgen via Band Camp voor 5 pond, en de opbrengst ervan gaat naar Macmillan Cancer Support. Dit vond ik wel het vermelden waard aangezien dit geen geld is voor een getalenteerde producer, en dit een erg nobele actie is van de zogenoemde Hardstyle Viking.
Digital Mindz
Als tweede deze keer een man die alles kan. Hij is twee keer in Digital Punk’s Unleashed geweest, in Brennan Heart’s We R Hardstyle geweest, en volgens mij nog lang niet klaar met grote dingen bereiken. Oskar Hänninen, beter bekend als Digital Mindz, knalt er hard op los en is van alle markten thuis. Als wederhelft van de Finse Ran-D & Adaro vernielt hij samen met Riiho (Zie vorige blog) menig soundsystem.
Getekend bij Dirty Workz maakt hij zowel lekkere euphoric tracks als flinke rauwe platen. De Fin zorgt in veel van zijn tracks voor een heerlijke sfeer en één van deze tracks in het speciaal is “World of Wonders” met Madshifta. Je voelt tijdens het luisteren dat er een festival om je heen wordt gebouwd. Toen deze track gepreviewd werd, werd dan ook door veel mensen die ontevreden waren over het Defqon.1 anthem gezegd dat “World of Wonders” beter zou passen.
Digital Mindz is een meester in het combineren van raw met euphoric, raw beginnen en lekker melodieus eindigen, of juist andersom. Wanneer je luistert naar “Restoration Of Harmony” begint de track direct met de herkenbare Digital Mindz kick, maar gaat langzaam over in een mooie melodie op de climax. Een track waar de opbouw meteen in versnelling 24 gaat en waarna je tijdens de climax lekker kan herstellen met een mooie euphoric sfeer. Ook “Faxi” is vergelijkbaar opgebouwd. In “World of Wonders” gaat dit echter precies andersom, een goede opbouw, melodie en een flinke anti met de welbekende kicks van Oskar.
Ondanks dat onze Finse vriend dus goed in staat blijkt om een goede balans te vinden in raw en euphoric in zijn tracks, heeft hij ook wel een handje van het maken van flinke sloopplaten. Zo’n beetje elke track met Riiho voldoet hier aan, maar ook de “Resonant” serie.
In nummer 16 van Unleashed kwam ineens uit het niks Digital Mindz met de track “Resonant”, en ik zou liegen als ik zou beweren dat ik niet stiekem in mijn kamer los ben gegaan. Dit was voor mij de eerste ontmoeting met de Digital Mindz kick, en die blijft me ook nog lang bij. In nummer 31 van Unleashed kwam tot mijn grote opluchting “Resonant Part II”, na meer dan een jaar wachten, kon ik weer eventjes vooruit.
Devin Wild
Als laatste gaan we deze keer kijken naar een man van eigen bodem. Hoewel hij al best bekend is door zijn leeftijd, is hij dat in mijn ogen nog niet zo zeer door zijn muziek. En die muziek, is alles behalve verkeerd. Wanneer we het nu hebben over euphoric hardstyle dan hebben we het over Bass Modulators, Atmozfears en D-Block & S-te-Fan, maar over een tijdje staat Devin Wild in dat lijstje alsof hij er altijd al tussen stond.
Deze knul brak door in Digital Punk’s Unleashed 16 met de track “Handz Up!” Ik ben er nog niet uit of het een slimme marketing truc was om eerst een raw track te maken, populariteit te vergaren en dan vervolgen euphorische tracks te maken, maar het heeft in ieder geval gewerkt. Dion brengt nu platen uit bij Scantraxx en heeft al een flink aantal dikke collabs op zijn CV. Een collab met Atmozfears die precies geeft wat je zou verwachten van elke collab met Atmozfears, een melodie om van te smullen en een goede kick eronder. Ook een remix van “Stephanie – Sicknite” valt onder het repetoire van Devin Wild. De track heeft een lekker gevoel, en een hele vrolijke zomerse sound. Dit soort tracks zijn perfecte mainstage platen voor in het festival seizoen! Niet alleen Atmozfears en Stephanie, maar ook is deze knul te vinden in de studio met Audiotricz.
Als we eens luisteren naar tracks als “Into The Night”, kunnen we horen dat Dion niet onder doet voor de gevestigde namen. Een melodie die geen kattenpis is, lekkere vocals en een stevige kick die de track een flinke dosis energie geeft.
Het is goed om te zien dat producers zo jong al zo’n naam weten op te bouwen. Want de producers waar wij nu naar luisteren en bij losgaan op feestjes zullen er misschien niet meer zijn om onze kindertjes te voorzien van evenveel dansplezier. Met talenten als Devin Wild (En ook Caine, Digital Mindz, en alle anderen van de vorige editie) weten we in ieder geval dat we nog wel een aantal jaar vooruit kunnen met hardstyle.
