Ongeveer zeven jaar geleden geleden, in 2008, ging ik voor het eerst naar een Hardstyle feest. Dat was de tijd dat “Kingdom” nog door de Hangar galmde, “Spacer” van Frontliner op 1 stond in de Fear.FM Top 100, het jaar van Project One en het jaar dat één van de grootste indoor evenementen, In Qontrol, nog bestond. Dan hebben we het over de bekende ”gouden periode”. De periode waarin ik mijn mooiste Hardstyle herinneringen heb gemaakt. Ik weet zeker dat dit voor vele Hardstyle liefhebbers geldt, die de periode 2007 – 2011 hebben mogen ervaren.

Het was dé periode waarin de groten binnen het genre hun beste werk hebben afgeleverd: Headhunterz, Wildstylez, Noisecontrollers, D-Block & S-te-Fan, maar ook Frontliner heeft ons met “Time” en “The First Cut” pareltjes bezorgd. En wie kent de tekst van “Sacrifice” van Headhunterz niet uit zijn hoofd? Het was (en is) een geliefde periode vanwege de catchy melodieën, die je niet meer uit je hoofd kreeg, gecombineerd met een goede kick. Samen zijn dit de ingrediënten voor memorabele Hardstyle.

Kicks en screeches

‘’Fuck the mainstream, we defend the raw!’’

We hebben allemaal te maken met trends, met veranderingen. Zo ook binnen het Hardstyle genre. Na jaren van euforie kregen we in 2012 te maken met een nieuw sub-genre: Raw Hardstyle. Natuurlijk waren we al eerder bekend met de wat hardere kant van Hardstyle, maar nog altijd voerde de melodie de boventoon. Met acts als Gunz for Hire, de Unleashed Podcast van Digital Punk en Raw Hardstyle area’s op feesten, veranderde de Hardstyle steeds meer in een hard en donker genre. Een goed voorbeeld om te noemen is hoe dit heel duidelijk terug kwam op diverse fora, waarbij Raw tracks en artiesten de hemel in werden geprezen en mainstream werd afgekeurd.

Vanaf 2013 is voor mij het sub-genre Raw Hardstyle verder uit de bocht gevlogen. Op een feest hoorde je gemiddeld vier uur lang alleen kicks en screeches, waarbij er amper opbouw en gelaagdheid in tracks te ontdekken is. Daarbij schoten de Raw Hardstyle feesten als paddenstoelen uit de grond, met als hoogtepunt (voor ”de Militanten” onder ons) Supremacy vorig jaar.

https://soundcloud.com/qdance/q-base-back-in-time-josh-wesz

Take me back to the underground

‘’Voor het eerst in jaren krijg ik HET Hardstyle gevoel weer terug. Een glimlach van oor tot oor. Het kan dus toch. Hopelijk wordt  dit doorgezet. Iedereen schreeuwt om dit soort Hardstyle’’

Drie weken voor Supremacy heb ik een van de grootste hoogtepunten in 7 jaar Hardstyle feesten meegemaakt. Ik keek er al sinds de bekendmaking van de line-up naar uit: de Back In Time area op Q-BASE. Ik was vooral helemaal door het dolle heen dat Josh & Wesz zouden draaien. Uit de ”gouden periode” waren zij één van mijn favoriete DJ’s, met als favorieten “Lipservice Radio” en “Autumn Green”.

Die avond op 13 september 2014 was het zover. Ik liep richting de bunker voor de set van Josh & Wesz. Het viel me direct op dat de bunker volledig uitpuilde. Blijkbaar was ik niet de enige met een hunkering naar de oude tijd. De mannen knalden direct “Art of Creation” op, en de hele bunker ontplofte.  De hele set lang was een glimlach van oor tot oor niet van mijn gezicht af te krijgen. Dit gold trouwens voor iedereen op dat moment. Ik heb in jaren op feesten niet zoveel mensen extreem vrolijk en blij gezien.

Gelukkig heb ik dit sindsdien weer veel vaker mogen meemaken. Q-BASE heeft vorig jaar onder andere gezorgd voor de terugkomst van deze hardstyle en nu zien we op bijna ieder festival een ‘Classics’ area. Maar ook de release van “Retrospect”, met de daaropvolgende reacties, laten zien dat we met zijn allen weer behoefte hebben aan euforie en de vroegere sound. Maar natuurlijk zijn het vooral ook de herinnering aan speciale momenten. Hier zijn met Q-BASE 2014, Tijdmachine, X-Qlusive Legends, Remember en onlangs Wasted Festival voor mij weer veel mooie herinneringen bijgekomen. Ik hoop dat ik nog lang mag genieten van dit nieuwe, oude geluid en ondertussen bereid ik me langzaam aan voor op de volgende rage.

Nog steeds aan het bijkomen van het weekend Defqon.1 is de volgende stop C.R.A.F.T. Ik kijk er alweer enorm naar uit en wie weet zie ik je daar bij de Tijdmachine!