Dit was Supremacy 2017

Door Stan van Rosmalen 04 oktober 2017

30 september 2017 was het zover: het was tijd voor de vierde editie van Supremacy. Dit feest, dat georganiseerd wordt door Art of Dance in de Brabanthallen, staat bekend om zijn rauwe line-up. De agressiviteit wordt direct teruggezien op de dansvloer, zo heb ik mijzelf laten vertellen. Dit jaar zou het mijn eerste keer Supremacy worden en ik kon er niet anders dan hoge verwachtingen van hebben. Het leek een recept voor een heerlijk avondje los gaan, daar in het mooie Den Bosch.

De avond kon beginnen
Na een busreis van vier uur (!) vanaf Enschede, kwamen we aan bij de Brabanthallen. De fouillering verliep enigszins stroef, in totaal duurde het drie kwartier voordat we de hal konden betreden waar de muziek zich afspeelde. Gelukkig hadden wij van tevoren een kluisje geregeld en konden we na de fouillering direct doorlopen. Eerst even munten halen en de pret kan beginnen. Het was iets na twaalven toen we aankwamen in de zaal, dus we hadden Killshot en MYST gemist. Dat vond ik wel jammer, want het zijn beide opkomende DJ’s die in een korte tijd een aantal lekkere nummers hebben gemaakt. Nummers die ik live graag een keer zou horen. Maar we konden niet zeuren, we hadden nog zeven uur en veertien DJ’s te gaan.

Gelukkig konden we direct genieten van High Voltage LIVE, een prima binnenkomer. Het was vanaf het begin af aan geen moment stilstaan en dat is iets dat ik op een feest erg kan waarderen. Het betekent dat er een goede sfeer in zit, misschien wel het belangrijkste ingrediënt voor een topavond.

High Voltage opende met ‘Nasty Bitch’, zijn goed ontvangen collab met D-Sturb. Er volgde een aantal andere nummers van zijn album Signs Of The Apocalypse, zoals ‘Tic Toc’. Niet veel later verraste hij met een remix van ‘MYST – Before you Go’, wat een ontzettende knaller! De psytrance-invloed, die sinds de release van ‘The Project’ van Sub Zero Project steeds prominenter wordt in de hardstyle scene, zorgde ervoor dat het publiek compleet uit zijn dak ging, en dat al zo vroeg op de avond.

Subsonisch
Een half uur later trad Sub Sonik aan en het tempo werd er niet minder op. Sommige van zijn nummers hebben een meer euforische ambiance, zoals ‘Ready For This’ en ‘Infinity’, die beide afgespeeld werden. Het merendeel van zijn nummers leggen echter de focus op raw hardstyle. Tracks die voorbij kwamen waren bijvoorbeeld ‘Sandstorm (Sub Sonik Remix)’ en ‘Lil Kleine – Alleen (Sub Sonik Bootleg)’. Sub Sonik was lekker bezig!

Dertig minuten zijn zo voorbij en dus mocht een andere live-act het overnemen: Public Enemies. Het uit Hard Driver en Digital Punk bestaande duo heeft laatst aangekondigd hun eerste album af te hebben, genaamd ‘Original Sinners’ dat op 3 oktober officieel gereleased werd, vlak na Supremacy dus. Beide heren hebben vaker op Supremacy gestaan en vonden het de ideale thuisbasis om hun album in Nederland te showcasen. Een breed scala aan tracks kwam voorbij: ‘You’re All Going to Die’, ‘Six Million Ways’, ‘Crowd’s Gotta Move’ en ‘Open The Gates (Public Enemies Remix)’. Verder kwam het nummer ‘OG Sinners’ aan bod, dat vernoemd is naar hun eerste album. Ook bij Public Enemies verveelde het publiek zich niet. Daarnaast werden er een stuk of wat vlaggen en maskers het publiek in gegooid, iets dat altijd wordt gewaardeerd door de mensenmassa.

Hulde aan de maker van het anthem
De anthem-maker van Supremacy 2017 was niemand minder dan Act of Rage. De in Business Administration afgestudeerde Denekamper heeft nu zijn studie voorbij is meer tijd voor hardstyle en boekt flinke progressie. Zijn eerste album, Sabotage, gaat in 2017 nog uitgebracht worden en je hoort in zijn nieuwe tracks terug dat hij zijn tijd goed besteedt. Natuurlijk opende Jacques Journée met het anthem, genaamd ‘Mean Machine’, ft. MC Nolz. De track stelde alles behalve teleur, door de harde kicks en furieuze melodie, in combinatie met gruwelijke vocals. Dat gecombineerd met vette lasers en een flinke vuurbal hier en daar, maakte het een fantastische ervaring. Verder kwam Act of Rage met een aantal klassiekers, zoals ‘The Rush’ en ‘Brain Confusion’. Daarnaast dropte hij zijn remix van het nummer ‘Furious’ van Crypsis, ‘Raging Reckless’, ‘Forgot About Dre (Act of Rage & Radical Redemption Remix), ‘Drugs’, en ‘Sabotage’, dat vernoemd is naar zijn nieuwe album.

De sluipende modus
Stealth Mode verscheen voor het eerst op Supremacy 2017. Het was dus slechts speculeren wat er te verwachten viel. Iets wat ik wel verwachtte, is dat er een aantal nieuwe nummers gedraaid zouden worden. Ik herkende een remix van DJ Khaled’s ‘All I Do Is Win’ en een nieuwe track waarin zo vaak Stealth Mode werd gezegd, dat het haast wel ‘Stealth Mode’ moet heten. Natuurlijk kwamen er ook bekende tracks langs, zoals ‘Renegades’, ‘The Unknown’, ‘Nuclear’ en ‘Brave The Storm’. Ik ben geen waarzegger, maar ik voorzie een uitstekende toekomst voor Stealth Mode.
Daarna was de beurt aan Sub Zero Project om te shinen. Het duo heeft, met name het afgelopen jaar, flink naam gemaakt in de hardstyle scene. Niet onterecht, als je het mij vraagt. Ze hebben met ‘The Project’ een enorme impact gehad op het gebied van kicks, iets dat veel artiesten proberen over te nemen. Net als Sub Sonik brengen de heren vaak euforische tunes in hun tracks, maar wel met dreunende kicks. Sub Zero kwam met een aantal nummers die zo bekend zijn dat ze wel gedraaid moesten worden, zoals ‘The Project’, ‘DRKNSS’ en ‘Basstrain’. Verder werden ‘Let The Pistol Go’, ‘Here Comes The Boom’ en ‘Listen To My Shit’ door de speakers geknald, evenals een aantal nieuwe tracks.

The Road to Redemption
Na Sub Zero was het tijd voor Radical Redemption. Via social media had hij aangegeven dat zijn anthem voor zijn eigen feest, genaamd The Road to Redemption, af was en ik hoopte heel erg dat het gedraaid zou worden op Supremacy. Het gebeurde! Dit nummer is in samenwerking met een orkest gemaakt, waarbij in totaal meer dan 40 mensen hebben bijgedragen aan het resultaat. Het resultaat deed denken aan een filmtrailer: een rustige, maar mooie en vloeiende opbouw, met een spetterende climax. Er zat een heerlijke drive en melodie in. Het was het openingsnummer van zijn set en we zijn allemaal gewend dat Radical snel door mixt, al helemaal als hij maar 30 minuten tot zijn beschikking heeft.

Dat is precies wat er gebeurde, naar mijn idee heeft hij in 30 minuten tijd minimaal twintig tracks gespeeld. Een groot aantal daarvan staat mij nog bij: ‘Piece Of Shit’, ‘Brutal 3.0’, ‘America’, ‘One Man Army’, ‘Face First’, ‘United From The Start’, ‘Brutal 5.0’, ‘Kill Me’, ‘Undercover’, ‘Brutal 6.0’ en ‘Hate On Me’. De nieuwste collab met Hard Driver werd ook gedraaid, die ‘Switchblade’ heet. Sommige nummers had ik nog nooit gehoord; ze bevielen me echter wel. De breaks waren meestal uit de tracks geknipt, en de kicks en kickrolls vlogen je om de oren. Stilstaan was geen optie, zoals we gewend zijn van de Twentse Joey van Ingen.

Jong talent neemt het over
Als Radical Redemption voor jou draait, is het lastig om het publiek op eenzelfde niveau van enthousiasme te houden. Gelukkig was het niet zomaar iemand die met Joey wisselde van plek, het was D-Sturb. De 22-jarige Jorrit heeft in korte tijd door weten te breken in de raw scene en scoort hit na hit. Hij opende met zijn remix van ‘Menace’ van Warface. Het bleek dat ook D-Sturb snel door zou mixen. Naast zijn nieuwe nummer met Killshot, ‘I’m Back’, werden ‘Open Your Eyes’, ‘Ancient’, ‘Marked For Death’, ‘Pull The Killswitch’, ‘Legacy’, ‘High Power’, ‘Cut Your Lungs Out’, ‘Rawfare (D-Sturb Remix)’ en ‘Wild Child’ gespeeld. Daarbij kwamen ook nog eens edits van een paar van zijn oudere tracks langs: edits van ‘Unbeatable’, ‘Ready To Roll’ en ‘Until It’s Gone’. In al zijn tracks zit een heerlijke energieke vibe, gekenmerkt door harde kicks en een veelvoud aan kickrolls, heerlijk om bij mee te trommelen!

Blijkbaar waren de edits op initiatief van zijn fans. D-Sturb had in zijn Snapchat verhaal gevraagd van welke nummers zijn fans wilden dat hij een edit zou maken. Iemand die ik sprak zei dat hij een Snapchat stuurde met de vraag om een Unbeatable edit te maken. Een tijdje later kreeg hij een persoonlijke Snapchat terug waarin D-Sturb zei dat hij aan zijn vraag had voldaan. Dat is nog eens een manier van omgaan met je fans, chapeau D-Sturb!

Duister en hard
Om vier uur mocht Crypsis plaatsnemen achter de platenspelers. Deze veteraan, die al sinds 2009 meegaat in de hardstyle scene, weet de tent altijd volledig af te breken. Vlak voor Supremacy 2016 kwam hij met zijn derde album, ‘Program Hostile’. Een jaar later keerde hij terug op Supremacy en hij knalde er flink op los. De sfeer begon vanaf nu iets ‘’duisterder’’ te worden, wat minder melodieus en wat meer gefocust op ruwe kicks. Tracks die gedraaid werden waren ‘King Kong’, ‘For Your Mind (D-Sturb Remix)’, ‘Torture (Frequencerz Remix)’, ‘Punish’, ‘Kill For The Thrill’, ‘Break Down Low (Minus Militia Remix)’ en ‘Prodigious’. Éen van de laatste nummers was een hele vette remix van ‘You Know’. Een remix waar je nog harder op los kan gaan dan de Minus Militia Remix van ‘You Know’, en dat zegt nogal wat. Crypsis heeft weer eens bewezen waarom hij al zolang meegaat in de scene, en waarschijnlijk nog wel een tijdje zal blijven.

Na Crypsis kwam de gelegenheid voor E-Force om positie te nemen op de stage. Vanaf nu zouden de beats per minute erg hoog gaan liggen. Edward Aandewiel, die na het droppen van zijn album ‘The Edge Of Insanity’ in aanzien is gestegen, liet weer eens zien hoe het moest. Op Hardfest 2017 hoorde ik voor het eerst zijn ‘Seven’ edit en ik stond er helemaal perplex van. Op Supremacy 2017, waar een groter budget was voor betere geluidskwaliteit en een dikke lasershow, was dit des te beter. Het deed mij denken aan de eerste keer dat ik ‘FTP (E-Force Remix)’ hoorde: een intense wow-factor. Wat een kicks, werkelijk waar! Tot mijn tevredenheid werd dit juweeltje ook gedraaid.

Verder kwamen ‘Kill The Noise’, ‘Reloaded’, ‘One’, ‘Stresstest’, ‘Pleasure & Pain’, ‘Echoes’, ‘Shocked’ en als klapper op de vuurpijl gooide E-Force er een brute edit van ‘Rawness’ uit.

Bruut geweld
Toen E-Force een einde aan zijn set had gebreid, was het tijd voor zijn War Force buddy: Warface. Het was voor ons tijd om eventjes te rusten en ons op te laden voor de laatste twee uur. Het was vrij druk in de chill area, maar dat maakte het er niet ongezelliger op. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, zegt men dan. In het gedeelte dat bij Warface zijn live-act aanwezig waren (Heavy Artillery), waarin hij een zwart masker draagt dat doet denken aan het masker van Darth Vader uit Star Wars (hij opende trouwens ook met een Star Wars edit), draaide hij een behoorlijk aantal lekkere, rappe nummers. Zowel ‘Undercover’, ‘Fuck You, Pay Me!’ ‘Open Your Eyes’, ‘King Of The Jungle’, als ‘Watch Your Back’ passeerden de revue. De mensenmassa had dus geen enkele reden om te klagen. Helaas misten wij zijn collab met Deadly Guns ‘Haters Wanna War’, deze track zorgde ongetwijfeld voor een beukend publiek. Bovendien kwam er bij het afsluitende nummer van Heavy Artillery een gigantische vuurbal, waarvan iedereen even flink schrok. Geniaal bedacht, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt!

Twee jaar geleden, op Supremacy 2015, debuteerde Delete met zijn live-act, Delete VIP. Op Supremacy 2016 mocht hij terugkomen met dezelfde act. Driemaal is scheepsrecht, dus ook dit jaar heeft Art of Dance ervoor gekozen Delete VIP aan de line-up toe te voegen. De VIP optredens van deze Australiër bestaan veelal uit edits van nummers die hij al eerder heeft uitgebracht. In die edits staan gated kicks centraal. Er zijn weinig dj’s die zulke vuige kicks kunnen produceren als Delete in zijn VIP act, het is aan één stuk door rammen en zagen. Nummers die hij draaide waren ‘The World Is Yours’, ‘Fast Lane’, ‘Embrace It’, ‘Punishment’, ‘The Baddest’, ‘The Truth’, New World Order’ en twee heerlijke, overdreven harde remixen van respectievelijk ‘Level’ en ‘Fatal’. Normaal gesproken is Delete niet mijn favoriete dj, maar zijn VIP act voegt naar mijn mening echt meerwaarde toe aan zijn nummers. De harde dreun die de rode draad in zijn tracks vormt, zorgt ervoor dat je op je plek gaat stuiteren, of je het nou wilt of niet.

Rebellen
Om in de stemming van ruigheid en snelheid te blijven, werd de beurt van Delete overgegeven aan het Schotse duo Rebelion. Ook Rebelion staat bekend om hun flink dreunende kicks en een vlot tempo in hun nummers. Het duo heeft met deze stijl in een paar jaar tijd een flinke stempel op de hardstyle scene gedrukt. Ze hebben collabs gecreëerd met een aantal van de bekendste hardstyle artiesten en hebben op een veelvoud aan grote feesten gedraaid, waaronder Defqon.1 en Hard Bass. De muziek die ze maken spreekt vooral degenen aan die van zwaar geschut houden, inclusief ontzettend veel kickrolls. Als je goed om je heen keek bij Supremacy, dan kon je de die-hard fans er zo uit pikken: ze trommelden foutloos mee met de kickrolls van Rebelion. De tracks die gespeeld werden waren onder anderen ‘Uprising’, ‘Echoes’, ‘Beyond Aggression (Rebelion Remix)’, ‘A-Bomb’ en de nieuwe collab met Hardcore dj Deadly Guns, ‘Power Of Truth’. Verder kwamen een paar nieuwe nummers aan bod, waarmee ik absoluut in mijn sas was.

When I say Anger, you say Fist
De afsluitende live-act werd vervuld door Angerfist. Bijna iedereen die iets van de hardere stijlen afweet, weet van zijn bestaan af. Dat maakte deze specifieke afsluitende hardcore act bij een overwegend raw event een stuk toegankelijker. Als ik heel eerlijk ben, ben ik zelf niet zo van de hardcore, maar toch kon ik een aantal tracks herkennen: ‘Repercussion’, ‘Fist In Your Face’ en ‘Just Like Me’. Hoewel het einde van de avond bijna in zicht was, gingen de mensen om je heen nog even vol gas. De laatste restjes energie eruit knallen, voordat de reis naar huis weer beginnen mocht. Na Angerfist voelden mijn benen aan als lood, maar dat was het allemaal waard. Ik heb in tijden niet zo’n ruig feestje meegemaakt en het voelde goed.

Conclusie
Art of Dance heeft het wederom voor elkaar gekregen om een goed feestje neer te zetten. Het duurde een beetje lang om binnen te komen, maar de uitstekende line-up, het rijke aanbod aan voorzieningen en een niet overvolle zaal compenseerden dat ruimschoots. Het experiment met 14 live-acts in zeven uur tijd beviel mij erg goed. Er zat echter ook een nadeel aan: als je even uit wilde rusten of gebruik wilden maken van de voorzieningen, dan miste je al gauw een hele set of een groot gedeelte ervan. Verder waren de intro’s een tikje aan de lange kant, waardoor de snelheid in overgang een beetje afnam. Anderzijds zorgde het er wel voor dat de dj’s het beste naar boven brachten wat ze konden brengen en dat kwam de kwaliteit van de muziek ten goede. Verder zag de stage er prima uit, waren de lasers echt heel vet en de led-schermen waren een mooie toevoeging aan het geheel. Het vliegende podium was ook heel cool. Het belangrijkste was dat de muziek gewoon super dik was en dat eenieder kreeg waarvoor hij of zij kwam: aan één stuk door losgaan. Ik hoop Supremacy in 2018 voor de tweede keer bij te kunnen wonen, want ik ben overtuigd.