Zeven zondagen na Pasen, aan het einde van mei, is het weer tijd voor één ding: 7th Sunday. Het terrein is al goed platgestampt door alle feestgangers van de dag ervoor, want toen was Harmony of Hardcore nog in volle gang. Nu de gabbers weer thuis waren, kwamen de andere festivalgangers uit alle hoeken uit land naar Erp toe.
De tocht naar 7th Sunday
Voor het derde jaar, helaas niet op rij, pakten we onze spullen en stapten we weer in de bus. Een feestje waar we al een lange tijd naar uitkeken, zou snel beginnen. Zoals elk jaar was het weer een zware tocht vanaf het terrein waar alle touringcars stonden naar het festivalterrein. Stof, zweet en tranen kwamen allemaal aan de orde. Maar toen we de tenten zagen en de muziek zacht op de achtergrond hoorden, wisten we waarvoor we die zware tocht hadden afgelegd.
Eenmaal aangekomen, voelden we de kriebels in onze buik want wat hadden we er zin in. Het scannen van de tickets en het fouilleren gingen allemaal vlot en er waren kluisjes in overvloed. Nadat we munten hadden gehaald, een drankje hadden gedronken en een hapje hadden gegeten, kon het feest beginnen. Met dertien area’s was er voor ieder wat wils. Onze aanhang wilde graag eerst naar de Boomshakalak Soundsystem area en wij besloten gewillig te volgen. Maar eigenlijk was er maar één plek waar we naartoe wilden en dat was natuurlijk de Hard Nature tent.
Met zestien area’s is het terrein natuurlijk heel groot. Ook zijn er een aantal stages in de hoger gelegen bossen van De Roost geplaatst. Om bij de Boomshakalak Soundsystem area te komen moesten we richting het hoger gelegen bos. Na een zware klim de berg kwamen we aan bij The High. Hier was voorgaande jaren de SLAM! Stage, maar deze was dit jaar verhuist naar een grotere plek op de begane grond. Na een bliksembezoek aan een grote area in het bos genaamd The High, lees: even drinken halen, waren we aangekomen bij de Boomshakalak area. De vrolijke deuntjes van Dawn Party vlogen om ons om de oren. Omdat het vrij druk was besloten we toch gehoor te geven aan onze gevoelens en liepen we richting de Hard Nature tent.
De vrolijke muziek van Galactixx
Tijdens onze tocht naar de Hard Nature tent zagen we overal elementen die 7th Sunday zo leuk maakten. Vrolijke huisjes waar ze zowel kleding als snoep verkochten, kappers en een plek waar je plaktatoeages kon laten zetten. Ook waren er actrices die ruim een meter boven het gewone publiek uitstaken. Overal waar je keek was er wel iets te zien wat je niet op elk festival te zien is. Aangekomen bij de Hard Nature tent stonden de heren van Galactixx al te draaien.
Toen we een mooi plekje hadden gevonden in de nog relatief rustige tent merken we dat de sfeer er al wet goed in zat bij het publiek. De hardstyle remix van Zombie Nation’s ‘Kernkraft 400’ kwam als één van de eerste tracks voorbij en iedereen schreeuwde uit volle borst “EINDHOVEN” mee. Na deze, altijd leuke, binnenkomer hoorden we ‘Rock Civilization’ van Headhunterz en een goede remix van ‘Like I Do’ van house DJ’s Martin Garrix en David Guetta. Hierna volgde de klassieker ‘Live The Moment’. Na deze mooie track besloten we een rondje te lopen over het terrein en even wat energie te sparen voor de rest van de dag.
De heupjes los op de mainstage
Op het terrein was vanalles te doen. Zo kwamen we een klimtoestel tegen, een twister-kubus en een draaiend rad waar je op kon springen. Het rondje eindigde bij de Mainstage waar Brooks draaide. Net als in de Hard Nature tent stond hier bijna niemand stil. Kort daarna volgde Sam Feldt, maar na er een paar tracks gedraaid waren, zagen wij dat Frequencerz achter de draaitafels zouden verschijnen. We besloten om snel richting de hardstyle tent te lopen, maar toen we daar aankwamen was het een stuk drukker dan toen we gingen. Dat was voor ons heel logisch, want wie wil de Leaders of the Wolfpack nu missen? Wij in ieder geval niet. De twee heren braken de tent helemaal af met hun eigen tracks ‘The Unkown’ en het Q-BASE anthem van 2016 ‘Die Hards Only’. De sfeer zat er lekker in en iedereen schreeuwde heerlijk mee met de Frequencerz: “This is for the die hards only”.
Na deze geweldige hardstyle set zouden Da Tweekaz optreden, maar op Instagram hadden wij al gezien dat zij vast zaten op het vliegveld. In plaats van de twee heren kwamen nu D-Block & S-te-Fan optreden, wat een hele leuke verassing was. Tracks als “Angels And Demons’, ‘Beautiful World’ in samenwerking met Blasterjaxx en ‘Beat As One’ kwamen voorbij. Ook kwam het nummer ‘Wake Up!’ van Brennan Heart en The Prophet nog om de hoek kijken voor het geval dat de de eerste slaapkoppen al moeite hadden om wakker te blijven.
Na deze set besloten wij om even een kijkje te nemen bij de welbekende taartengooier Steve Aoki. Omdat Steve’s set bijna afgelopen was toen wij aankwamen, hebben we helaas geen taarten meer zien vliegen. Na nog een klein stukje van Quintino te hebben geluisterd en weer op adem waren gekomen, was het weer tijd om buiten adem te raken bij Sub Zero Project.
Van melodieuze hardstyle tot keiharde hardcore
Het duo Sub Zero Project verscheen achter de draaitafels en het publiek ging helemaal los. Het was tijd voor een hele dikke set. Tracks als ‘The Project’, ‘Feel My Love’ en ‘Unity’ kwamen allemaal voorbij. Er waren tijdens deze set alleen maar vrolijke gezichten te zien en de tent was tot aan de nok toe gevuld. Stuk voor stuk gaf iedereen alles wat hij of zij nog in zich had. Een zeer geslaagde set dus.
Het was ook weer tijd om even een klein hapje te eten en het terrein eens in het donker te bekijken. Eenmaal een weg gebaand door alle stampers heen kwamen we buiten aan. Eerst iets eten, maar dat was zeker geen probleem op het terrein. De foodstands waren over twee plekken verspreid en bij beide was er een ruime keuze aan eten en genoeg plek om te zitten. Het kleurrijkste festival houdt haar naam hoog, want in zelfs in de nacht was er genoeg kleur te zien. De lichten en lasers die van alle stages afkwamen en overal waren gekleurde lichten geplaatst. Ook waren er op het grote reuzenrad ontelbare kleuren te zien. Na een bliksembezoek aan de Reboot tent en de Revealed tent kwamen we weer aan bij de Mainstage. Toen we op onze horloges keken, moesten we ons haasten want The Godess of Hardcore was al aan het draaien.
Niemand minder dan Miss K8 had de eer om de Hard Nature tent af te sluiten en wat draaide zij goed. Haar eigen Masters of Hardcore anthem ‘Raiders of Rampage’ en ‘St8tement’. Hierna volgde ‘Wall of Bass’ van D-Fence en Deadly Guns. Helaas sloot de Hard Nature tent een half uur eerder dan de Mainstage. Van mij had Miss K8 nog wel een half uur langer mogen draaien. Na deze set vol geweld en gebeuk, liepen we weer richting de Mainstage waar Ingrosso net klaar was met draaien en de eindshow van start ging.
Nog een laatste keer gingen de heupjes los en de voetjes van de vloer. Met adembenemend vuurwerk tijdens de eindshow was 7th Sunday weer tot een einde gekomen. Met een voldaan gevoel liepen wij richting de kluisjes. Volgend jaar zijn wij er zeker weer bij. 7th Sunday, see you next year.
Omslagfoto via Facebook-pagina 7th Sunday
