Na een enorm succesvolle editie in 2015, was het idee snel gemaakt om er in 2016 een stevig vervolg aan te geven. Waarom? Simpelweg het merk ‘Radical Redemption’ en zijn enorme achterban dat min of meer een exclusief evenement verwacht van de opperbevelhebber Joey van Ingen. Een succes dat zijn weerga niet kent en zelfs zo populair dat er zeer concrete plannen waren voor een deel twee op de zondag. Echter ging deze helaas niet door, maar maakte het zaterdagfeest er geen seconde minder interessant door: integendeel!
Het gevoel van…
We kennen allemaal wel het gevoel van knikkende knieën, nervositeit all over the place en een pruttelende motor dat ruim voor vertrek al staat te pruttelen, omdat je niet langer kan wachten!
Nou, zaterdag 05 november 2016 was zo’n dag. Bij de ochtendgloren schoot er direct een eerste klas beat door je kop heen en besefte je dat het vandaag dé dag was dat je moest shinen. Kleertjes waren ruim voor het feest ingeslagen, schoentjes waren gepoetst en een CD/MP3’tje voor in de auto was geregeld. Dat Radical Redemption de HMH zou veroveren was slechts een gegeven. De vraag was alleen: hoeveel tracks zou ie daar voor nodig hebben gedurende zijn openingsact.
Na een slopende heenreis was het dan EIN-DE-LIJK zover! Vrijwel direct was het volle bak, omdat niemand een seconde zou willen missen van dit grootste evenement. Een evenement waar je het waarschijnlijk nog lang over zult gaan hebben met je vrienden en natuurlijk telt dan iedere seconde in die heilige beuktempel genaamd de Heineken Music Hall.
The grand master himself
Na een snelle doorgang konden we de grote meester zelf even aan het werk zien die slechts fungeerde als openingsact c.q. bijrol. Op zo’n magische avond weet iedereen zijn plek en de kracht van zo’n feest zit hem vooral in de opbouw. Luna opende het festijn en met diverse herkenbare classic harde hardstyle platen zorgde hij direct voor een prettig fijn sfeertje. Ik denk dat het gedurende zijn set al voor zo’n 70% gevuld was en tracks waarmee hij opende waren o.a. ‘Get Hit’, ‘Underground Tacticz (E-Force & Luna remix)’ en de bazentrack van B-Front & Alpha² ft. Snowflake genaamd ‘Lost’.
Dit setje smaakte absoluut naar meer. Jammer dat deze man niet nog even een half uurtje extra kreeg, want wat was dit een vermakelijk set gevuld met tracks die je niet elke week hoort.
Na deze heerlijke opwarmer was het de beurt aan de man die zijn helm voortaan thuis laat. Hard Driver is zijn naam en in de Dirty Workz family nagenoeg de enige die nog wel eens wat hardere sounds uit de kast wil halen.
Ook deze keer wist hij de juiste tracks aan elkaar te knopen en deze ging vrolijk door met het draaien van absolute beukplaten. Daarbij kun je denken aan het Intents anthem 2016 en natuurlijk de klapper ‘Crank It Up’. Wat is die laatste toch een absolute feel-good plaat waar het bloed stroomt op plaatsen waarvan ik niet wist dat het onderdeel was van het menselijk lijf.
Vervolgens mocht Chain Reaction het publiek verblijden met heerlijke classics, al dan niet in een steviger jasje. Als volwaardig member van de Minus Militia crew kon hij alvast een aantal teasers geven en natuurlijk menig classic liefhebber trakteren op de hardste platen uit vervlogen tijden. Een fantastische plaat die hij o.a. draaide was ‘Lellebel’. Mijn god wat een heerlijke track is dat en wat ging het publiek uit zijn of haar dak! Verder konden we ook nog genieten van ‘Answers’ in originele vorm en ‘Chaser’ van Crypsis.
Woorden schieten tekort om deze nacht te beschrijven, maar ik probeer het maar een 10% te evenaren. Overal hing een geweldige sfeer, voor zover ik weet zijn er geen noemenswaardige incidenten geweest en een ieder was even lief voor elkaar. Goed, cut the bullshit en terug naar die memorabele nacht.
The Freqs mochten het stokje overnemen van onze Benjamin en deden dat zoals altijd weer met volle overgave. Om te beginnen werd ‘Wolfpack’ weer eens gedraaid, een track die het standaard goed doet en die bij menig liefhebber herinneringen zal oproepen. Verder de alom bekende track ‘Getting Off’ en als ik het mij heel goed weet te herinneren ook Q-Base 2016 anthem track ‘Die Hards Only’.
The Flying Dutchman
Na de set van Frequencerz was het dan eindelijk tijd voor the kick-roll baas himself. Werden de grootste verwachtingen ingelost? Gingen we ‘Brutal 6.0’ horen? Waren we na zijn solo live-set he-le-maal gesloopt? Waarschijnlijk weten alle mensen wel wat het antwoord was: JA JA en nog eens JA! Vanuit een kabel vloog onze lieve Heer Joey naar beneden en al snel waren de eerste Radical beats een feit. Een fantastische vuur- en lichtshow waren onderdeel van zijn act en menig laser zorgde voor de totale afwerking van de show.
Tracks als ‘East Side Connection’, ‘Mad Man’, ‘Piece of Shit’, ‘Big Boys’ en ‘Protest Of Indignation’ galmden voorbij. De één nog harder dan de ander!
Na deze enorme sloopset was het tijd voor een lekker drankje en wat verkoeling bij de bar want wat moesten de beentjes het bekopen zeg. Een Radical mash up, gepropt in 45 minuutjes, was al met al hét hoogtepuntje van de avond. Eigenlijk viel er weinig te kiezen want het ene na het andere hoogtepuntje stond op het punt geboren te worden.
Na deze heerlijk live-set ging Radical verder met een set samen met Warface. Ook deze knalde er goed op. De ene track nog harder dan de andere. Voor wie nog benen over had: de nieuwe track Radical Redemption vs Warface was een feit, al blijft deze voorlopig nog even TBA. Maar volgens de social media zijn we het er allemaal wel over eens: dit smaakt naar meer!
Na deze set was het tijd voor Minus Militia live! Onze drie helden mochten de krachten gaan bundelen en verder gaan met het vernielen van de beentjes in de HMH. Uitgedost in hun militant outfits kwamen zij het podium op en draaiden ze o.a. het anthem ‘Obey and Arise’, ‘Overdose’ en het grappig in elkaar gezette nummer ‘Neighborhood Crime’ die menig oldskool liefhebber wel herkent.
Trance vs hardstyle
Na deze desastreuze live-set van Minus Militia had Sub Zero Project de (on)dankbare taak om hier een goed vervolg aan te geven, en dat lukte dit jeugdige duo wel. Met enkele herkenbare platen en toch ook wel een aantal remixen overtroffen zij menig verwachting en konden we o.a. genieten van een heerlijk bootleg van een plaat van Armin van Buuren (zelf een groot hardstyle liefhebber).
Zoek ‘m voor de grap eens op Youtube, want dit nummer bezorgde mij persoonlijk kippenvel die avond: ‘Armin van Buuren – In and Out of Love (Sub Zero Project Bootleg)’.
D-Sturb mocht vervolgens aanstalten maken om de harten van het publiek wederom te veroveren. Dit groeibriljantje is slechts 21 jaren jong en van Gearbox naar End Of Line verhuisd. Ook deze set, samen met Radical, was er weer eentje om in te lijsten! Man, man, man wat een oorverdovende beats en kickrolls kwamen voorbij. Je gaat je onderhand afvragen: waar eindigt dit?
Vervolgens namen Crypsis en Act Of Rage de boel over en ging vrolijk verder daar waar het met D-Sturb eindigde. Lezers die er niet bij geweest zijn zullen na het lezen van dit verslag wel 10x achter hun oren krabben maar ik weet onderhand niet waar ik de superlatieven vandaan moet halen. Zoals vanouds haalde Act of Rage zijn knaller ‘Brain Confusion’ maar weer eens uit de kast en het publiek zong uit volle borst mee. Om mijn verslag niet tien pagina’s te laten worden besluit ik vanaf dit moment iets bondiger te worden door een jump te maken naar de hardcore set van Radical Redemption.
Harder Better Faster Stronger
Met een opgevoerd BPM gehalte, een uitzinnig publiek en enkele gepitchte tracks in een hardcore jasje gaf onze vriend Joey een heerlijke hardcore set weg. Een nummer wat daarbij uitblonk was de tot hardcore omgevormde track ‘The Funfair Of Madness’. Het origineel is al een dijk van een anthem, maar de hardcore remix loog er niet om. Well Done Joey, op naar de absolute hardcore afsluiter samen met de in Kiev geboren DJ Miss K8.
In deze set ging het nog even maximaal met o.a. het nummer ‘Scream’ maar de benen waren echt op. Dit was een zeer slopende avond waar nog lang over nagepraat zal worden. Voor de freaks, liefhebbers, afhakers etc etc hoop ik dat de setjes online komen want eerlijk is eerlijk: dit was een fucking vette avond en zoals Joey z’n woorden letterlijk waren die nacht: See You All Next Year!
Foto’s door: Rossumedia
