Na een week vol mysterieuze teasers op zijn social media kwam op Reverze het hoge woord eruit; Psyko Punkz brengt zijn eerste solo-album uit. Het album, genaamd ‘Wietse’, komt uit op 21 april. Hard News bezocht Wietse op de plek waar de afgelopen 8 maanden bijna zijn complete leven zich afspeelde; zijn studio. “Toen Sven stopte met Psyko Punkz had ik ervoor kunnen kiezen om rustig aan te doen, of ik kon kiezen om een vet album te maken.”
De studio van Wietse ligt er rommelig bij. Het is duidelijk dat hier iemand de afgelopen maanden hard aan het werk is geweest. Lege flessen frisdrank, sigarettenpeuken en etensresten wijzen er op dat schoonmaken niet de prioriteit heeft gehad. Wietse steekt meteen van wal. “Familie en vrienden heb ik de afgelopen maanden bijna niet gezien want daar was simpelweg geen tijd voor. Zelfs mijn huis heb ik amper gezien. Alle tijd die ik had heb ik doorgebracht in dit hokje, haha. Maar daar is iets heel moois uit voort gekomen; mijn album.”
Dat het album veel tijd vergde had ook zijn weerslag op Wietse’s nachtrust. “Ik kwam soms weleens thuis na een 30-urige sessie en dan ben ik op, je lichaam is gewoon doodmoe. Gelukkig kan ik erg gefocust zijn, vooral omdat ik geen ramen heb hier in mijn studio. Als ik dan thuiskom en ik loop de trap op naar mijn appartement op 4 hoog, dan denk ik: ‘Wat rot dat slapen is uitgevonden’, want ik zou het liefste terug gaan naar mijn studio en nog wat platen maken. Ik vind het zo leuk om muziek te maken, dat ik het eigenlijk vervelend vind dat je soms moet stoppen.”
Trots
De passie bij Wietse spat ervan af. Dit album heeft hem 8 maanden van zijn leven gekost, maar het resultaat is iets waar hij trots op is. “Ik wilde echt solo een album maken. Een album waarvan ik vind dat elke track ook een single release zou kunnen zijn, snap je? Nu ben ik in mijn eentje en nu kan ik laten zien wie ik ben. Dit is Wietse, dit is mijn sound en dit is Psyko Punkz. Ik wilde een album maken met alleen maar tracks die ik zelf heb gemaakt, maar dat moesten wel stuk voor stuk goede platen zijn. Als je produceert maak je weleens platen waarvan je de volgende dag denkt ‘Mwah, dat is toch niet de plaat die ik voor ogen had’. Dan ga je weer verder.”
Wat dat precies inhoudt weet Wietse ons te vertellen. “Ik kwam maandagochtend al om 7 uur in de studio en toen ben ik aan een plaat begonnen. Hier heb ik die dag 12 uur aan gezeten, dinsdag weer zo lang en woensdag nog eens 19 uur. Dan is er weer een nieuwe plaat klaar. Ik werk zoveel aan ideeën en van de meeste wist ik niet eens of ze het album überhaupt halen. Ik maak gewoon heel veel muziek; de shit die ik gewoon bij het album vind passen qua thema en sound, dat zijn de platen die uiteindelijk op het album komen. Ik vind dan ook alle platen van mijn album vet. Er is er niet een waar ik meer trots op ben dan een ander. Ik ben gewoon trots op het hele album, op het hele eindproduct.”
Wietse
De keuze voor de titel van het album, ‘Wietse’, vraagt natuurlijk om een verklaring. Wietse: “Mijn vrienden en management wezen me erop dat het echt een persoonlijk album was. Toen we een titel voor het album aan het bedenken waren, zou het eerst ‘Fuck The Fame’ gaan heten, tot mijn management vroeg: ‘Waarom noem je het niet gewoon Wietse?’. Dat vond ik eigenlijk raar, ook omdat het een oer-Hollandse naam is, dat is internationaal gezien niet al te handig. Aan de andere kant is het wel echt een persoonlijk album wat een maand of acht van mijn leven opgeslokt heeft. Daarbij schrijf ik alle teksten, dus het komt echt uit mezelf. Dingen die gezegd worden op het album zijn persoonlijke dingen waar ik mezelf mee bezig houd of thematiek die voor mij belangrijk zijn. Ik denk dat dit uiteindelijk de reden is dat het album daadwerkelijk ook ‘Wietse’ heet. Het is origineel en authentiek.”
Foto: Phillipe Wuyts
“Waar is de hardstyle gebleven?!”
Als we vragen naar de stijl van het album veert Wietse op. Vol enthousiasme begint hij te vertellen. “Ik wilde gewoon een album maken over wat mijn essentie van hardstyle is. Niet euforisch, ook niet raw, het is hardstyle. Toen ik met Sven was stonden wij in 2011 als een-na-laatste op de mainstage van Decibel en waren wij daar nog de ‘hardste’ hardstyle act van dat moment. Daarna kwam de rawstyle, Year of Summer kwam op de radio en daar gingen mensen tegenaan schoppen. Toen kreeg je echt ineens een splitsing tussen héél erg euforisch of héél erg raw. Dat was het punt dat ik me afvroeg; ‘Waar is de hardstyle nou verdomme gebleven?!’.
“Ik hoop oprecht dat er gewoon meer hardstyle komt. Juist iets wat écht party is, waar mensen een lach van op hun gezicht krijgen. Ik ben zelf een party-animal, dus ik ga zelf ook naar rawstyle feestjes toe als ik een weekend vrij ben, lekker tussen het publiek staan en feesten. Dat vind ik mooi. Ik merk alleen dat alles maar lomp moet zijn en iedereen losgaat met een constante agressieve bassface. Dit terwijl ik het juist mooi vind als mensen blij zijn, als ze lachen en stralen. Lekker met een biertje in de handen staan genieten. Dat zag ik op de afgelopen Qlimax eindelijk weer een keer. De muziek was weer veel meer ‘gewoon’ hardstyle. Ik hoop heel erg dat het een teken is van verandering. Misschien dat ik met mijn album het verschil kan maken.”
Foto: Phillipe Wuyts
Jong geleerd
Dat Wietse muziek ademt en leeft is duidelijk. Al van kinds af aan speelde muziek een grote rol in zijn leven. “Muziek heeft echt alles voor mij betekend in mijn leven. Echt alles. Eerst vond ik Nirvana heel vet, ik kocht een elektrische gitaar en ik ging gitaar spelen. Daarna had ik hetzelfde met Tupac, daardoor wilde ik gaan rappen. Toen ik elf jaar oud was nam mijn vader me mee naar Faithless. Dat was voor de eerste keer dat ik zo’n bassdrum hoorde, keihard. Ik had zoiets van “Wow, dit is vet!”. Dat heeft me denk ik onbewust ook wel heel erg beïnvloed.”
“Toen ik 14 was ben ik stiekem naar mijn eerste feest geweest. Dat was Shockers in de RAI Amsterdam, de voorloper van InQontrol. Daar sloot Dana af en dat was de eerste keer dat ik hardstyle hoorde. Dat was toen nog niet echt hardstyle, meer een soort hard house. Dat was rond 2001. Toen ik dat hoorde had ik mijn passie gevonden. Ik kwam thuis van het feest en ik kreeg huisarrest”.
Inspiratie
Zijn inspiratie en helden uit die tijd weet Wietse duidelijk te benoemen. “Dana, Luna en Pavo hebben me toen heel erg beïnvloedt. Door hen wist ik dat ik die muziek wilde maken. Toen ik hen zag optreden snapte ik helemaal niet hoe ze dat deden; maakten ze die sounds on-stage door aan die knopjes te draaien? Ik was 14 hè – haha. Maar ik wilde het weten, moest het uitzoeken, ik wilde dat!”
Dat zijn bezoek aan Shockers grote gevolgen had mag duidelijk zijn. “Nadat ik hardstyle had gehoord was dat eigenlijk het enige wat ik nog wilde luisteren. Ik ben begonnen op mijn computertje met Reason en ging muziek maken tot ik ergens tussen kwam. Dat lukte uiteindelijk eind 2008.” In 2008 tekende Wietse samen met Sven bij Dirty Workz. Het verhaal van Psyko Punkz begon. “Als ik toen in 2001 niet naar dat feest was geweest had ik het wel op een andere manier ontdekt. Mijn pad was hoe dan ook altijd op muziek en ook altijd op hardstyle uitgekomen. Eerst wilde ik rockster worden, en dat ben ik dan ook wel geworden – in de hardstyle, haha. Het is altijd hardstyle geweest en ik heb dat ook altijd precies even leuk gevonden. Als je bij mij hardstyle aan zet ga ik gewoon lachen en word ik gewoon blij en ik word er gewoon heel gelukkig van.”
Hoogtepunten
Inmiddels is Wietse alweer 15 jaar bezig met hardstyle. In die jaren zijn er natuurlijk al veel mooie momenten geweest. “Ik heb in de jaren mooie herinneringen gemaakt. Een van mijn hoogtepunten was wel Defqon 2010 in de Blue. Dat was in Nederland voor ons wel zo’n beetje de doorbraak. Ik herinner me nog goed dat toen we aankwamen de tent nog helemaal leeg was. Ik dacht nog: ‘Dit wordt niks’. 20 minuten later kwam ik terug en stond die tent helemaal vol en ging het los.”
“Dan heb je nog Chili, dat is altijd erg vet om heen te gaan. Die fans daar hebben mij echt in hun hart gesloten en ik hun ook. Dat is echt niet normaal, zo is er een jongen die vaak al dagen staat te wachten op het vliegveld, omdat hij niet precies weet wanneer ik land. Hij staat daar dan met een grote vlag en cadeautjes – echt bijzonder. Dat had ik vroeger niet verwacht toen ik dat kleine jongetje was op de filmpjes.”
Motivatie
“Het grappige is dat toen ik begon met het maken van hardstyle toen ik 14 was, ik wél wist dat ik in die top van de hardstyle ging komen. Dat zei ik elke dag gewoon hardop. Als je iets gewoon zegt dan geloof ik dat dit ook gebeurt – ongeacht wat het is. Ik geloof niet in mislukken. Ik geloof dat als je een passie hebt en er voor gaat en elke dag zegt dat iets gaat lukken, dat het dan uiteindelijk ook gewoon lukt. Ik denk dat die passie en motivatie altijd je brengt tot succes. Ik zou namelijk echt niet weten wat ik anders zou moeten doen.”
“Toen Sven stopte met Psyko Punkz had ik ervoor kunnen kiezen om rustig aan te doen, of ik kon kiezen om een vet album te maken. Negen jaar lang heb je alles samen met je beste maatje gedaan en in een keer sta je er alleen voor. Het was tijd voor ons beiden voor een nieuw hoofdstuk en ik ben dankbaar dat ik dit nu solo mag doen. Het is lekker, die creatieve vrijheid. Als ik mensen de nieuwe tracks laat luisteren, hoor ik vaak terug: ‘Het is wel echt die Psyko-sound’. Het is aan het publiek om te bepalen of dat ook echt zo is. Ik hoop dat ze het vet vinden, want dat vind ik het zelf zeker. Ik heb heel veel fans gekregen in de loop der jaren, wereldwijd, en ik wil gewoon deze muziek voor hen maken. Dat ik daar mensen blij mee maak dat is fijn. Ik krijg ook heel veel liefde terug van mijn fans. Ik ben heel dankbaar dat ik dit mag doen.”
Toekomst
Als we aan het einde van het interview komen, vertelt Wietse ons waar hij zichzelf over 10 jaar ziet staan. “Ik wil nog lang muziek blijven maken. Ik ben over tien jaar 40 jaar oud. Mijn passie is muziek. Ik blijf altijd muziek maken en dat blijf ik doen tot ik er dood bij neerval.”
Wietse is vanaf 21 april verkrijgbaar. Het album kun je nu al bestellen via de preorder: www.psykopunkz.com/wietse.
